In
een bizarre bekerwedstrijd tussen de nummers een en twee uit de eerste klasse
B, Voerendaal en De Stukkenjagers, hebben de gasten uit Tilburg zich redelijk
verrassend weten te kwalificeren voor het Hemelvaartweekend in Lichtervoorde
waarin de KNSB-bekerfinale gehouden gaat worden.
In
bijna het diepste Zuiden van Limburg werd afgelopen donderdag in Klimmen de
laatste kwalificatiewedstrijd gespeeld. De Tilburgers werden in een goede sfeer
ontvangen en rond 20:00 uur kon de wedstrijd van start.
Op
het laatste bord van De Stukkenjagers ontspon zich een interessant gevecht
waarin de Nederlandse dameskampioene Anne Haast haar tegenstander Ruud van
Meegen verraste met een kwaliteitsoffer. Daar kreeg ze overweldigende
compensatie voor en het leek slechts een kwestie van tijd dat ze dit voordeel
in het eindspel zou kunnen verzilveren.
Op
het derde bord vond ook een scherp duel plaats tussen Nick Bijlsma en
grootmeester Daniel Hausrath. De partij mondde uit in een langdurig en
ingewikkeld eindspel waarin aan beide kanten vrijpionnen het strijdbeeld
bepaalde.
Op
het tweede bord trad ik met de zwarte stukken tegen IM Chistian Braun aan,
inmiddels al de derde keer dat ik het met deze kleur tegen de Duitse meester
opnam. Na een wat merkwaardige opening ontspon zich een positionele strijd die
na verloop van tijd heel wat scherpe kantjes begon te vertonen. Sterker nog: na
een pionoffer van zwart, kreeg zwart meer ruimte en een mooi paard op veld c3,
maar wit bleek bepaald niet zonder tegenspel. Rond de tijd dat ik wat weinig
minuutjes op de klok begon te krijgen, offerde hij pardoes een paard. Ik zag
dat ik het offer niet kon aannemen, maar ondertussen moest ik ook mijn
kwetsbare koningsstelling zien te verdedigen.
IM
Stefan Beukema was ondertussen bezig om een bijzonder scherp geplaatst
kwaliteitsoffer van tegenstander FM Ivo Wantola op zijn correctheid te toetsen.
Daar leek hij in te slagen want op een gegeven moment had Beukema een kwaliteit
en een pion meer. Niettemin was er van een duidelijke winst nog geen sprake,
want zwart had behoorlijk tegenspel op de koningsvleugel. Daar kwam bij dat de
witspeler ook nog een bepaalde zet had gepland, er toen achter kwam dat deze op
een venijnige wijze weerlegd zou worden en toen – met weinig tijd op de klok –
een andere mogelijkheid moest gaan bedenken.
Toen
kwam er een raar voorval. De wedstrijdleider had de klokken niet goed
ingesteld. Hij was vergeten om het increment van 5 seconden toe te kennen. Ik
had op dat moment een minuut of 4 tegen 10 voor mijn tegenstander. Bijlsma had
dit euvel terecht geconstateerd, dus werd de wedstrijd ongeveer een half uur
stil gelegd om de klokken opnieuw in te stellen. Ik had zo’n 47 zetten gedaan,
maar in eerste instantie was er een rekenfout gemaakt die door Braun werd
geconstateerd. Toen dat ook weer recht getrokken werd, kon de wedstrijd weer
verder gespeeld worden!
In
mijn partij volgde een scrimmage, waarbij ik inmiddels door een mooi
schijnoffer, niet alleen de aanvalskansen van mijn tegenstander te niet had
gedaan, maar ook een pion voor was gekomen. Het verzilveren van die pion lukte
nou niet bepaald goed. In een eindspel met zware stukken, toverde mijn
creatieve tegenstander, wederom een soort aanvalletje uit de hoge hoed en was
ik genoodzaakt de pion terug te geven. Ik kon op diverse malen remise
afdwingen, maar deed dat niet omdat het niet zeker was hoe deze wedstrijd zou
gaan eindigen. En dat was maar goed ook!
Anne
Haast was ondertussen in een toreneindspel beland en tikte het mooi uit. Nick
Bijlsma had weliswaar een uitstekende partij gespeeld tegen de Duitse GM maar
hij moest in het verre eindspel toch het loodje leggen.
Omdat
inmiddels begon duidelijk te worden dat Stefan Beukema op winst stond tegen
Wantola dacht Braun dat hij in een eindspel met zware stukken moest winnen. Dus
hij begon te wat te gokken. Hij veroverde mijn gevaarlijke vrijpion, maar moest
toelaten dat ik zijn koning naar voren joeg. Hoe dit spektakelstuk verder
verliep, kunt u in de analyse terugvinden, waarin vele mooie en onverwachte
wendingen voorkwamen.
In
elk geval ging hij ergens mat (of hij verloor materiaal) en daardoor bracht ik
de stand op 2-1.
Voor
De Stukkenjagers was het jammer dat Stefan Beukema, met slechts luttele seconden
op de klok blunderde en verloor. Het was inmiddels middernacht en toen moest er
nog gevluggerd worden. Daarbij moesten wij in elk geval winnen, omdat bij 2-2
het laatste bord zou afvallen uit de reguliere wedstrijd.
Anne
Haast was de eerste die opnieuw won, Stefan Beukema nam revanche. Dat was 2-0
wonnen. Ik had inmiddels mijn tegenstander overspeeld en gezonde pion meer en
ook nog veel meer tijd. Niettemin vond ik het op dit tijdstip met opnieuw zware
stukken en ongelijke lopers zaak om geen enkel risico te nemen. Daarom besloot
ik af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers, waarin ik twee en hij
een pion had. Mijn remise-aanbod kon onmogelijk geweigerd worden, zodat de
plaatsing voor de landelijke bekerfinale een feit werd! Dat Hausrath opnieuw
van Bijlsma wist te winnen, was slechts voor de statistieken van belang.
ANALYSE
Hieronder
mijn analyse van de partij die ik tegen de Duitse meester Christian Braun
speelde. De meeste varianten heb ik na afloop met de computer gevonden. Het
opjagen van de witte koning levert bijzonder veel fraaie en onverwachte
tactische wendingen op. Ik hoop dat de varianten u niet gaan duizelen…
Herman Grooten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten