dinsdag 2 mei 2017

Stukkenjagers beslist battle van het Zuiden


In een bizarre bekerwedstrijd tussen de nummers een en twee uit de eerste klasse B, Voerendaal en De Stukkenjagers, hebben de gasten uit Tilburg zich redelijk verrassend weten te kwalificeren voor het Hemelvaartweekend in Lichtervoorde waarin de KNSB-bekerfinale gehouden gaat worden.

In bijna het diepste Zuiden van Limburg werd afgelopen donderdag in Klimmen de laatste kwalificatiewedstrijd gespeeld. De Tilburgers werden in een goede sfeer ontvangen en rond 20:00 uur kon de wedstrijd van start.

Op het laatste bord van De Stukkenjagers ontspon zich een interessant gevecht waarin de Nederlandse dameskampioene Anne Haast haar tegenstander Ruud van Meegen verraste met een kwaliteitsoffer. Daar kreeg ze overweldigende compensatie voor en het leek slechts een kwestie van tijd dat ze dit voordeel in het eindspel zou kunnen verzilveren.

Op het derde bord vond ook een scherp duel plaats tussen Nick Bijlsma en grootmeester Daniel Hausrath. De partij mondde uit in een langdurig en ingewikkeld eindspel waarin aan beide kanten vrijpionnen het strijdbeeld bepaalde.

Op het tweede bord trad ik met de zwarte stukken tegen IM Chistian Braun aan, inmiddels al de derde keer dat ik het met deze kleur tegen de Duitse meester opnam. Na een wat merkwaardige opening ontspon zich een positionele strijd die na verloop van tijd heel wat scherpe kantjes begon te vertonen. Sterker nog: na een pionoffer van zwart, kreeg zwart meer ruimte en een mooi paard op veld c3, maar wit bleek bepaald niet zonder tegenspel. Rond de tijd dat ik wat weinig minuutjes op de klok begon te krijgen, offerde hij pardoes een paard. Ik zag dat ik het offer niet kon aannemen, maar ondertussen moest ik ook mijn kwetsbare koningsstelling zien te verdedigen.

IM Stefan Beukema was ondertussen bezig om een bijzonder scherp geplaatst kwaliteitsoffer van tegenstander FM Ivo Wantola op zijn correctheid te toetsen. Daar leek hij in te slagen want op een gegeven moment had Beukema een kwaliteit en een pion meer. Niettemin was er van een duidelijke winst nog geen sprake, want zwart had behoorlijk tegenspel op de koningsvleugel. Daar kwam bij dat de witspeler ook nog een bepaalde zet had gepland, er toen achter kwam dat deze op een venijnige wijze weerlegd zou worden en toen – met weinig tijd op de klok – een andere mogelijkheid moest gaan bedenken.

Toen kwam er een raar voorval. De wedstrijdleider had de klokken niet goed ingesteld. Hij was vergeten om het increment van 5 seconden toe te kennen. Ik had op dat moment een minuut of 4 tegen 10 voor mijn tegenstander. Bijlsma had dit euvel terecht geconstateerd, dus werd de wedstrijd ongeveer een half uur stil gelegd om de klokken opnieuw in te stellen. Ik had zo’n 47 zetten gedaan, maar in eerste instantie was er een rekenfout gemaakt die door Braun werd geconstateerd. Toen dat ook weer recht getrokken werd, kon de wedstrijd weer verder gespeeld worden!

In mijn partij volgde een scrimmage, waarbij ik inmiddels door een mooi schijnoffer, niet alleen de aanvalskansen van mijn tegenstander te niet had gedaan, maar ook een pion voor was gekomen. Het verzilveren van die pion lukte nou niet bepaald goed. In een eindspel met zware stukken, toverde mijn creatieve tegenstander, wederom een soort aanvalletje uit de hoge hoed en was ik genoodzaakt de pion terug te geven. Ik kon op diverse malen remise afdwingen, maar deed dat niet omdat het niet zeker was hoe deze wedstrijd zou gaan eindigen. En dat was maar goed ook!

Anne Haast was ondertussen in een toreneindspel beland en tikte het mooi uit. Nick Bijlsma had weliswaar een uitstekende partij gespeeld tegen de Duitse GM maar hij moest in het verre eindspel toch het loodje leggen.

Omdat inmiddels begon duidelijk te worden dat Stefan Beukema op winst stond tegen Wantola dacht Braun dat hij in een eindspel met zware stukken moest winnen. Dus hij begon te wat te gokken. Hij veroverde mijn gevaarlijke vrijpion, maar moest toelaten dat ik zijn koning naar voren joeg. Hoe dit spektakelstuk verder verliep, kunt u in de analyse terugvinden, waarin vele mooie en onverwachte wendingen voorkwamen.

In elk geval ging hij ergens mat (of hij verloor materiaal) en daardoor bracht ik de stand op 2-1.

Voor De Stukkenjagers was het jammer dat Stefan Beukema, met slechts luttele seconden op de klok blunderde en verloor. Het was inmiddels middernacht en toen moest er nog gevluggerd worden. Daarbij moesten wij in elk geval winnen, omdat bij 2-2 het laatste bord zou afvallen uit de reguliere wedstrijd.

Anne Haast was de eerste die opnieuw won, Stefan Beukema nam revanche. Dat was 2-0 wonnen. Ik had inmiddels mijn tegenstander overspeeld en gezonde pion meer en ook nog veel meer tijd. Niettemin vond ik het op dit tijdstip met opnieuw zware stukken en ongelijke lopers zaak om geen enkel risico te nemen. Daarom besloot ik af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers, waarin ik twee en hij een pion had. Mijn remise-aanbod kon onmogelijk geweigerd worden, zodat de plaatsing voor de landelijke bekerfinale een feit werd! Dat Hausrath opnieuw van Bijlsma wist te winnen, was slechts voor de statistieken van belang.

ANALYSE
Hieronder mijn analyse van de partij die ik tegen de Duitse meester Christian Braun speelde. De meeste varianten heb ik na afloop met de computer gevonden. Het opjagen van de witte koning levert bijzonder veel fraaie en onverwachte tactische wendingen op. Ik hoop dat de varianten u niet gaan duizelen…





Herman Grooten


Geen opmerkingen:

Een reactie posten