Lessen van Lex missen hun uitwerking niet

Met zijn integrale psychologie achtergrond leerde hij ons in zijn schaakles om in eigen kracht te geloven en te focussen en tegen jezelf te zeggen “ Vandaag ga ik winnen” Ook poneerde hij de stelling “draai het om in het positieve en redeneer nooit vanuit het negatieve”. Toen, in de wijsheid van César en in het clubbelang, aan ons gevraagd werd een betrouwbare speler af te staan aan onze broeders van stukkenjagers 6 heb ik hierin ingestemd. Mijn mede teamgenoten vroegen zich af waarom ik ermee akkoord ging om zo’n betrouwbare speler uit te lenen aan onze concurrenten. In mijn antwoord maakte ik gebruik van de omkering naar het positieve.

We lenen René uit aan stukkenjagers 6, die gaat zijn partij daar winnen en snoept daarmee een bordpunt van EGS en misschien maakt hij het mogelijk dat er ook twee matchpunten ontnomen worden aan EGS. EGS  is nog een concurrent van ons waar we nog tegen moeten spelen en die nog op gelijke hoogte met ons kan komen. Stukkenjagers 6 is veel minder een bedreiging voor onze positie. Deze POSITIEVE redenering was toereikend voor de teamgenoten. En zie, het verliep volledig volgens dit scenario. Wijzelf speelden sterk met Thomas een vol punt op bord 1, Cees een mooie remise op bord 3. Francois een fraaie overwinning op bord 5. Helaas dolven Hans van Driel en Ad Haans op bord 7 en 8 het onderspit. Ivar wist ondanks aanvankelijk twee ponnen minder toch een remise uit het vuur te slepen en daarmee was de stand 3-0. Wil wist zijn partij te winnen en toen hadden we 4 punten. Op Leo van Gelder rustte de dure plicht om de volledige overwinning binnen te halen. In een fascinerend eindspel met mogelijk winstkansen voor Leo eindigde die partij in remise en derhalve had Stukkenjagers 7 gewonnen van de Pion 4 en zich met 2 matchpunten erbij gehandhaafd in de koppositie in klasse 3A.
Hoe het verder loopt weten we niet , maar we geloven erin, en dit kunnen ze ons niet meer afnemen. Met een structureel gedeelte van ons team hebben we samen met stukkenjagers 6 , die overigens ook fraai gewonnen hadden met 5-3, nog lekker getafeld in Cinecitta en in eufore en glunderende stemming de dag nog eens nagelopen.

Het was een uitermate gezellige en nuttige dag en voorlopig leven we nog even in de wolken dankzij voordurend positief denken, zoals ons geleerd door Lex.

Wil Wouts  TL

Stukkenjagers 6 versus EGS 2 5-3

Onze derde competitiewedstrijd begon met de wetenschap dat we twee keer eerder op knullige wijze nipt hadden verloren. Als je verliest moet je je hand in eigen boezem steken, om dat in andermans boezem te doen is tegenwoordig niet erg aan te bevelen. Nu hebben de Jantjes (Jan vd Dries en Jan Weijters) de handen ineen geslagen en erop gehamerd dat we als team moeten opereren. Dat houdt bijvoorbeeld in dat je even overlegt met de teamcaptain of je een remise moet aannemen of naast je neer moet leggen. En dan kan ik niet anders dan ieder van ons complimenteren met diens gedisciplineerde houding, hetgeen tot onze eerste overwinning heeft geleid.

Dat een koude novemberdag zo zonnig zou eindigen had ik ‘s morgens niet kunnen bevroeden. Het begon al slecht met alweer een uitgevallen treintraject, waardoor ik wel op tijd maar toch later dan gehoopt bij Cinecitta aankwam. De herinnering aan de tijd dat de NS nog de Neederlandsche Spoorweegen waren doet de tranen opwellen in onze ogen, inmiddels gaat het bedrijf door voor een stel nationale sukkels of een nationale stroppendienst.

Toen de Jantjes ‘s avonds weer terugliepen naar het station overheerste een goed gevoel omdat de teamgeest sterk genoeg was om een op papier sterkere tegenstander te hebben verslagen. Maar we speelden op 64 velden en niet op papier! Onze creaties worden wel op papier vastgelegd, het echte werk vindt plaats op de borden. Iets minder was het gegeven dat Willem ll op dat moment in Venlo met 3-2 achterstond maar nog voor de trein vertrok appte Jan 3-3 door. Later op de avond werd onze club tot de Houdini’s van de eredivisie bestempeld.

Door enkele afmeldingen moest er driftig van onder naar boven worden doorgeschoven. Dat betekende dat ons team een gewijzigde opstelling kende.

Ieder van ons was op tijd aanwezig en dat geeft rust aan de captain maar ook aan het hele team. In redelijke kalmte nam de wedstrijd een aanvang, waarbij de stilte telkens werd doorbroken door de stemmen van Pieter Couwenberg en onze captain Jan van den Dries, die hardop de zetten moesten noemen in verband met Pieters visuele handicap. Ik vroeg me af of deze manier van communiceren ook wat stiller had gekund, hoewel voor mij voorop staat dat je mensen met een handicap tegemoet moet komen. Ik besloot me niet te ergeren en sloot me volledig buiten voor deze geluiden, net als voor het geneurie van mijn tegenstander. Ik bleef stoïcijns tot de laatste zet en dat was tevens de laatste zet van de totale wedstrijd. 

Het verloop van de match was een teamprestatie. Hans Groffen kwam aan de Jantjes vragen of hij in een mindere stelling remise mocht aanbieden. Na overleg werd besloten om dit verzoek te honoreren omdat Hans inderdaad met een beroerde stelling zat. Zijn tegenstander nam het aanbod echter niet aan en tenslotte moest Hans nadat hij alles in de strijd had gegooid na enige tijd capituleren. Jan Bergsma die altijd straalt van oor tot oor heeft de opgaande lijn te pakken. Na twee goedgespeelde maar helaas verloren partijen wees hij ditmaal zijn ons niet onbekende tegenstander gedecideerd terug. Ton Tepe kon helaas de prestatie van zijn Bredase vriend niet herhalen, hoewel hij er niet slecht voor stond. Op het eind ging het ergens mis. Paul Vermee, onze gastheer, was deze keer tegen een jeugdspeler iets geduldiger dan normaal en hij maakte de partij mooi af. Toen stond het weer gelijk net als bij die voetbalclub uit Tilburg. Intussen had Andries Deliëns tegenstander remise aangeboden, maar omdat over veel partijen onduidelijkheid bestond en er op Andries’ bord nog heel veel stukken rondwaarden, moest hij van ons voor straf doorspelen. En dat loonde! Eerst haalde invaller René Davidse het punt binnen en niet veel later Andries himself. Twee knappe prestaties! Toen bleven de twee Jantjes over. Jan van den Dries bleef in een situatie waarin het moeilijk concentreren was de partij zo lang mogelijk rekken om uit de inmiddels opgebouwde voorsprong zoveel mogelijk psychologisch voordeel te halen. Hij capituleerde pas toen duidelijk werd dat het laatste Jantje niet meer kon verliezen. Captain Jan zei dat ik remise mocht aanbieden, dan zouden we winnen. Vooraf had ik daar na de vorige zeperd in Roosendaal voor getekend, nu was het mijn eer te na en ik wilde mijn contributiegeld er volledig uithalen. Hieronder de verslagen waarin je de echte waarheid kunt lezen.

ANDRIES DELIËN - BRAM VAN DE VRANDE                           1-0

Andries lukte het om het remisegevoel uit te bannen en uit een duizelingwekkende stelling het volle pond te halen waardoor wij op een belangrijke psychologische voorsprong kwamen. Een goede prestatie tegen een geduchte tegenstander.

TON TEPE - JASPER KOOLS                                                    0-1

De dames waren er al snel af en eigenlijk konden we ook wel met de helft van het bord toe. Mijn opening zag er niet zo frisjes uit, maar daarna kwam de boel toch min of meer in evenwicht. Na een zet of  30 had ik - voor mijn gevoel - een stevige vrijpion met potentie op de E-lijn. Altijd gevaarlijk zo’n vrijpion, niet alleen voor mijn tegenstander maar vooral voor mij zelf. Hubris ligt op de loer: 0-1.  

JAN WEIJTERS - MAARTEN DE WIT                                         1-0

Mijn tegenstander werd door César aangewezen als “wedstrijdleider” van de bovenzaal. Hij moest al na enige zetten een klok controleren die niet goed stond ingesteld. Dat nam enige tijd in beslag. Ik weet niet of dit hem uit de concentratie heeft gehaald. Zelf was ik erop gebrand om het volle punt in de wacht te slepen na de veegpartij in Roosendaal. Saillant detail: mijn tegenstander van die partij kwam even kijken of ik weer dezelfde opening speelde. Hij glimlachte toen hij zag dat het zo was en ik voegde hem toe dat ik mijn principes niet verloochen en keerde vol zelfvertrouwen terug naar het bord. Van die  partij uit Roosendaal heb ik veel geleerd!

Maarten koos voor een fianchetto met zijn koningsloper tegenover mijn Dameloper op b7. Meestal  ontwikkelt wit in dit soort openingen een sterk pionnencentrum, zo niet deze De Wit. Hij rokeerde keurig op de vijfde zet, ik pas op de tweeëntwingste. Ik kon mijn loper op de c-lijn poneren waardoor zijn beide paarden met de hoeven in de modder bleven steken. Aan zijn lichaamstaal zag ik dat hij niet blij was. Na een min of meer gedwongen loperruil had ik nog meer hout kunnen slaan en een pion kunnen winnen en daarmee waarschijnlijk de partij. Ik besloot om de loper op d6 te plaatsen als maatregel tegen een eventuele uitval van de pion naar f4. Ik rokeerde rustig om een paardoffer op e6 voor te zijn. Er volgde nog een truc met het paard maar daar hadden ze f7-f5 voor uitgevonden. Laatste stuiptrekking: de witte toren valt de zwarte dame aan! De dame mept die toren er gewoon af want zwart kan nadat de witte pion de dame heeft genomen (die pion wordt binnenkort aangeklaagd door metoo) kan de zwarte toren de witte dame terugwinnen en de witte c-pion is onverdedigbaar. Er volgden nog wel zo’n dertig zetten voor de winst werd binnengesleept. Daarbij moest ik wel op blijven letten hoor!

Het etentje na afloop smaakte door de overwinning des te zoeter.

JAN VAN DEN DRIES - PIETER COUWENBERG                       0-1

Een teamprestatie in optima forma

Met een dubbel, maar overheersend prettig, gevoel kijk ik terug op de derde ronde in de externe met Stukkenjagers 6 tegen EGS 2.  Dubbel, want ik verloor van Pieter Couwenberg, maar als team trokken we een fantastische 5-3 overwinning over de streep.

Mijn partij ging lang gelijk op zowel qua materiaal als qua stelling. Dat evenwicht vond ik al heel wat gezien de omstandigheden, want met alle respect voor mijn visueel gehandicapte tegenstander, moest ik er toch heel erg aan wennen dat ik eerst mijn zet moest aankondigen, dan de zet moest uitvoeren en dan de klok moest indrukken. Vervolgens sprak mijn tegenstander die zet in en ging hij op z’n eigen bord kijken wat z’n antwoord zou worden. Vervolgens kondigde hij zijn zet aan, zette die op zijn eigen bord en dan moest ik zijn zet op het ‘echte’ bord uitvoeren. O ja, en dan moest hij ook nog zijn klok indrukken. Kortom, ik zat niet lekker in de partij, want die hele procedure is sowieso enigszins onnatuurlijk en leidde soms ook tot onderlinge misverstanden en lichte irritatie. 

Op een gegeven moment leidde mijn geschetste concentratiegebrek tot de onvermijdelijke achterstand, doordat ik onnodig een loper verloor. Ik kreeg er wel een pionnetje voor terug, maar vanaf dat moment beschouwde ik mijn partij in hogere zin toch als verloren. Het stond, toen ik mijn loper verloor, echter pas 2-2 door ongelukkige nederlagen van Hans Groffen en Ton Tepe die gecompenseerd waren door mooie winstpartijen van Jan Bergsma en Paul Vermee.

Toen kwam Andries vragen of hij remise mocht aannemen. “Nee”, zei ik beslist, want met mijn virtuele verlies erbij stonden we feitelijk 2-3 achter! Andries ging er nog eens goed voor zitten en een uur later was het geen 2-3, maar 3-2! Doorspelen kan dus wel degelijk lonen! Kort daarna volgde onze supersub, René Davidse, waardoor we op 4-2 kwamen en het eerste wedstrijdpunt minimaal binnen zou zijn. Maar we wilden meer en roken bloed.

Ik dacht dat het psychologisch wel gunstig zij zijn om mijn tegenstander zo lang mogelijk bezig te houden. Zodra Jan Weijters remise zou hebben, kon ik immers rustig opgeven. Maar Jan Weijters wilde geen remise en ging brutaal voor de winst. Mijn tegenstander wilde telkens de dames ruilen maar doordat ik die ruil uit de weg ging, had hij moeite de winstgang te vinden. Ik dacht met de dames op het bord namelijk meer tegenkansen te houden en dat was ook zo en de partij sleepte zich tot meer dan 75 zetten voort.

Toen verloor ik onvermijdelijk opnieuw een loper en moest ik even daarna wel opgeven en de tegenstander feliciteren. Maar ik deed dat met een tevreden gevoel en een glimlach op de mond, want ik had allang gezien dat collega-teamleider Jan Weijters onverzettelijk op de winst afkoerste: 5-3 derhalve voor Stukkenjagers 6, een mooie overwinning op een sterker geachte opponent en wat belangrijker was: een echte teamprestatie.

Het kwam de sfeer bij het smakelijke diner na afloop alleen maar ten goede! Wellicht het begin van een mooie traditie: samen spelen, samen winnen en samen eten en drinken!

Jan van den Dries

JAN BERGSMA - NICO DIGNUM                                               1-0

In onze match tegen EGS 2 mocht ik aantreden tegen Nico Dignum, ook lid van de Stukkenjagers die niet in zijn eigen spel kon komen en een welbekende van onze eigen groepencompetitie. Een sympathieke tegenstander en dus een plezierige verrassing, die ook nog eens heeft geleid tot mijn eerste winstpartij in de competitie. Eindelijk. Na het antwoord e7 op de d4 opening van Nico, wat ik eigenlijk nooit doe, had ik het gevoel dat Nico duidelijk iets anders had verwacht en niet in zijn eigen spel kon komen. Ik had al snel het initiatief hetgeen al na een zet of 10 er toe leidde dat Nico zijn loper opofferde om daar 2 pionnen voor terug te krijgen. De loper tegen 2 pionnen voorsprong werd al snel daarna een toren tegen 2 pionnen voorsprong, een overwicht zodanig dat het midden- en eindspel leidde tot een een serieuze dreiging van mijn koningin en toren. Toen Nico mij ook nog een open lijn 'cadeau gaf' aan de andere kant van het bord om met mijn andere toren achterom te komen, was er geen houden meer aan, resulterend in een onverbiddelijk schaakmat. Door deze persoonlijke overwinning, later gevolgd door de overwinning van ons hele team, kon mijn dag niet meer kapot. Het heerlijke en gezellige eten met zijn allen daarna wat dan ook een prachtige afsluiting! 

Jan

RENÉ DAVIDSE - FRANS LEIJTENS                                           1-0

Vrijdagavond werd ik aangenaam verrast door een telefoontje van César Becx: Ik moest met de Stukkenjagers 6 meespelen ! César kwam nog wel met een vaag verhaal over speler te kort in Stukkenjagers 2 en doorschuifsystemen die in werking traden, maar ik wist het direct: mijn talent komt bovendrijven. Eindelijk is de gang naar een grote toekomst voor mij bij De Stukkenjagers in gang gezet. De Stukkenjagers 6............zucht. Ik kon het nog niet echt geloven. Zoals Armstrong zei: "A giant leap" maar dat was geen schaker, ik wel in de wolken. Ik speelde aan bord 6  tegen Frans Leijtens. Al snel merkte ik dat mijn denkpatroon radicaal veranderd was sinds de erkenning. De opening was: d4-d5 waarna ik c4 speelde. (Capablanca-Aljechin, St. Petersburg 1914). Ik bouwde een solide stelling op wat me zelfvertrouwen gaf. Op de 9e zet speelde ik e3 (Carlsen-Aronian, Tata Steel 2013). Okay...Carlsen speelde e3 als openingszet maar verder was er weinig verschil in de zet.
Ik sprak mezelf moed in door te stellen dat ik pas sinds gisteren tegen de GM titel aanschurk en dat de zetvolgorde nog een aandachtspuntje is. Op de 26e zet gaf Frans zich over en schudde mij de hand. Na de 3e speelronde sta ik nog steeds op een 100 % score! Mogelijk dat ik in navolging van Herman Grooten ook een boek ga uitgeven over schaaklessen. Verder houd ik vanaf nu de woensdagavonden tussen 19.00 uur en 19.45 uur vrij in mijn agenda.

Rene Davidse

HANS GROFFEN - BEN VAN ELSWIJK                                       0-1

Ik speelde dit maal tegen een bekende, Ben van Elswijk. Ik maakte een praatje toen hij binnenkwam en hij bleek op bord 7 mijn tegenstander te zijn, dat zit goed dacht ik! Een pijnlijke vergissing bleek!! Ik begon goed, had al snel een matdreiging en was content daarover . Ik vergat alert te reageren op zijn paard, dat pakte bij mij een toren ...dom! En mijn stelling werdt slechter, het koste me nog een pion en moeite om zijn paard terug te pakken . Ik had overleg om remise aan te bieden, hij overwoog het kort .  Mat was nog mogelijk . Door dame en loper af te wisselen, kon hij hier wat aan doen, ik deed dat liever niet . Ik worstelde en kon door mijn paard nog wat compenseren. Ben had daar even moeite mee zei hij me later en dat hij deze partij pas gespeeld had en toen wel mat ging . Ik speelde lang een verloren partij en nam mezelf kwalijk dat ik zo nonchalant was . Voor Ben fijn na zijn fiets ongeluk /operatie en mindere tijd weer iets leuks had meegemaakt. Ik liep regelmatig langs ons team en zag Jan B al snel winnen, Paul stond er ook al heel snel goed voor . Gelukkig wonnen we als team !! Het was gezellig en het eten heerlijk daarna. Om 22 uur naar bed is toch geen aanrader. 

Gr Hans 

PAUL VERMEE - MATTHIJS MUIS                                               1-0

Toch altijd een beetje druk zo’n 114 schakers op een dag in Cinecitta. Maar wel gezellig. Om 10.00 uur word ik reeds door César op de fiets ingehaald. Die wil altijd als eerste aanwezig! De zaal stond reeds klaar, altijd wel zo fijn dat je niet met tafels hoeft te sjouwen. En in no time stonden de borden en de klokken klaar.

En toen werd het spannend. Althans voor mij, want de laatste tijd zitten er niet veel overwinningen in.

Maar goed. Mijn tegenstander Matthijs Muis zal wel hetzelfde gedacht hebben. Ik had me voorgenomen de lijnen goed in de gaten te houden en te openen met mijn bekende f4 . Vergt toch altijd enig spanning voor de tegenstander.

Op enig moment staat zijn dame op d6 en de loper op f8 en kan ik gedekt mijn loper op a3 spelen. Nog niet zo veel aan de hand, maar hij speelt zijn dame naar d7 en ik kan deze weer aanvallen met paard e5. En daar maakt de aardige tegenstander een blunder. Hij denkt;…. jij mijn dame ik ook jouw dame en speelt loper g4 , gedekt door paard f6 en valt mijn dame aan. Echter hij vergeet dat ik zijn loper kan pakken met mijn paard op e5. Daarna slaat hij het paard op g4 en uiteraard ik zijn paard met mijn dame. Daarna zou het een peulenschil moeten zijn met een vol stuk voor, maar ik heb toch nog tot zet 48 moeten doorspelen alvorens hij op gaf.

Ik heb nog even gedacht dat het een neefje van Cees Zoontjes zou zijn. Hij bood n.l. tot twee maal toe remise aan.

Het gaf een goed gevoel om te winnen en ook dat het team won was de kers op de taart. Afgesloten met samen eten, wat ik echt heel leuk vond. Moeten we meer doen.

Met vriendelijke groet,

Paul Vermee

De Stukkenjagers kopje onder tegen Zukertort Amstelveen

Het verslag van Mark Haast over de vierde externe ronde van Stukkenjagers 1 is te vinden via schaaksite.nl.

Stukkenjagers 6 versus Stukkenjagers 7

Op zaterdag 7 oktober vond de clash tussen het zesde en het zevende team plaats. Over en weer was al sprake geweest van psychologische oorlogsvoering met geheimhouding van de namen die bij de betreffende borden hoorden. Beide teamleiders hielden zich uiteindelijk keurig aan de rating volgorde zoals het sportieve mensen betaamt.

Er werd aan 7 borden gespeeld, op vrijdag 6 oktober was er een soort proloog van het 6e bord. Aan dat bord werd een spannende partij gespeeld door Jan van den Dries en Wil Wouts. De partij werd door Jan gewonnen waardoor het zesde zich in een soort van gele trui waande. Hieronder volgt het commentaar van Jan. Door die overwinning werd het zevende wel meteen op scherp gezet en dat resulteerde in een verdiende overwinning van het zevende dat door Thomas Tepe prompt werd gebombardeerd tot het echte zesde!

DE PROLOOG:
Bord 6: Jan van den Dries - Wil Wouts
Het werd een partij met wisselende kansen. Ik verloor in het middenspel een pion. Wellicht dacht Wil dat het een pionoffer was en besloot de pion terug te geven en daardoor zijn aanval te kunnen versnellen. Wel kreeg hij even later een toren en twee pionnen voor twee lichte stukken. Toen ik op de damevleugel de tegenaanval inzette, reageerde Wil echter niet actief genoeg. Ik kon met enkele stukken binnendringen en toen was het pleit beslecht. 1-0 voor het sowieso licht favoriete SJ 6!
De match werd gespeeld in de rustige bovenzaal van Cinecitta. De achterstand werd snel omgebogen naar een 2 1/2 - 1 1/2 voorsprong. Andries Deliën zorgde ervoor dat de stand weer in evenwicht werd gebracht en Jan Weijters deed later hetzelfde nadat eerder Ivar van der Heide Jan Bergsma had verslagen: 3 1/2 - 3 1/2. Maar in de laatste partij hanteerde François Moran als een ware scherprechter het meedogenloze zwaard ondanks zwaar verzet van Guus van Heck.

Bord 1 Leo van Gelder - Andries Deliën
Leo verraste mij met de vijfde zet e4. Die kende ik niet. Ik stopte veel tijd in de eerste vijftien zetten. Niet voor niets. Bij de eerste tien zetten beoordeelde Stockfish negen van mijn zetten als goed speelbaar. Leo had lang gerokeerd en kreeg een pionnenaanval  op de damevleugel te verduren. Leo nam de achterste pion op c6 op de korrel met loper e4. Pion c6 was echter giftig. Mijn zet Pb6 om daarna naar Pd5 te springen vond ik goed gevonden. De dameruil moest ik volgens de computer voorkomen. Het sterke paard werd eraf gemept, maar de loper was op die positie ook krachtig. Op het eind had ik twee pionnen op de tweede rij: op c2 en op a2.  Intuïtief voelde ik dat dit voor Leo  niet te houden was. Mooie maar ingewikkelde partij.
Andries

Bord 2 Harry Buyvoets - Cees Zoontjens
Aan het tweede bord mocht ik onze Cees aantreffen als tegenstander. Doorgaans eindigen onze partijen vlotjes in gelijk spel door wederzijds evenwichtig openingsspel. Niet dit maal, duidelijk vanuit de opening bleek dat er meer op het spel stond dan onze eigen positie in de groepencompetitie. Niks symmetrie, waar wit zich via de vleugels opstelde zette zwart stevig in op het centrum. Tegen de witte ambities op de koningsvleugel werd al vrij snel een dam opgeworpen. Dan maar over links dacht wit, nee enige gelijkenis met formeren had deze partij niet, maar ook daar wierp zwart pionnen op een hoop zodat de linies zich uiteindelijk zouden verstrengelen en voordat dit smerig zou worden werd de vrede gesloten nadat de partij al meer zetten duurde dan enig andere partij die wij de afgelopen vijf jaar mochten spelen.

Bord 3 Thomas Tepe - Jan Weijters
Thomas en ik hadden pas twee keer eerder tegen elkaar gespeeld en ook tijdens die partijen bleek steeds dat we aan elkaar gewaagd zijn. Nu moest ik met de zwarte stukken aan de bak tegen een speler die van aanvallen houdt. Zelf houd ik ook van scherpe stellingen, mijn partijen eindigen bijna nooit in remise. Dat beloofde vuurwerk!
Thomas werd vanuit de opening met een dubbele pion opgezadeld en verzuimde om gebruik te maken van de open b-lijn die tegen het eindspel door mij werd dichtgemetseld. Een punt van aandacht in mijn stelling was een hangende e-pion. Als wit deze kon slaan was dat meteen met schaak en daarvoor moest ik eigenlijk mijn koning een stapje opzij zetten, maar ik wilde de vaart erin houden en nam het risico. Thomas hield de partij levendig door met zijn pionnen op de koningsvleugel op te rukken en mijn paard op h6 aan te vallen. Ik besloot om het lichte stuk te laten slaan omdat ik zag dat ik het terug kon winnen en tegelijk met mijn toren de witte f-pion onschadelijk kon maken. Merkwaardig genoeg nam Thomas het schijnoffer niet aan en volgens onze gezamenlijke analyse bleek dit het beslissende moment in de partij te zijn. Slaan was de beste optie voor wit. Nu kon ik ook de g-pion slaan met mijn dame met schaak! Inmiddels had ik twee pionnen meer en leek het een kwestie van tijd voordat wit de handdoek in de ring zou gooien. Maar ik moest tot het einde toe scherp blijven. Op de laatste zet had ik op het formulier al de gemakzuchtige zet Dxg3 genoteerd die tot pat zou hebben geleid. Dat was voor mij een wrange uitkomst geweest. Hier wil ik het initiatief van de schaakles hulde toeroepen. Het uitlokken van pat stond een keer op het programma en Thomas had daar bijna profijt uitgetrokken. Ik was gelukkig zo verstandig om de opgeschreven zet nogmaals te overdenken, ook een wijze les die ik een keer heb meegekregen.
Jan Weijters

Bord 4 Guus van Heck - François Moran
Op het vierde bord mocht ik met wit François Moran bestrijden. Het werd een Franse opening waarin ik een pion veroverde. Daar lag de bron van de problemen waarmee ik ietsje verderop in de partij geconfronteerd werd. Door kost wat kost de materiële voorsprong te willen behouden in plaats van de pluspion op c5  op een gunstig moment terug te geven, bracht ik mijn dame in zodanig gevaar dat ik afscheid van haar moest nemen. Weliswaar kreeg ik er wat hout voor terug, maar toch onvoldoende om van een goede compensatie te kunnen spreken. Kortom, niet voor herhaling vatbaar. Toch werd het nog spannend en duurde het lang voor François de buit binnen kon halen. Uiteindelijk lukte het hem om via een kwaliteitsoffer (had ik uit de stelling moeten halen) en een goed berekend stukoffer mijn vesting op te blazen en een matnet te vlechten.
Guus

Bord 5 Ivar van der Heide - Jan Bergsma
Hoewel de partij uiteindelijk voor mij (en voor S6) verloren ging moet ik eerlijk zeggen dat ik het 1 van mijn mooiere partijen vond van de afgelopen tijd. Ivar speelde i.t,t  wat ik van hem gewend was tijdens de vrijdag inloopschaak heel degelijk waardoor ik na de openingszetten al snel in de verdrukking kwam. Door ook alle tijd te nemen lukte het echter om na een zet of 15 me te verlossen zelfs het initiatief naar me toe te trekken. Na beiden lang gerokeerd te hebben ontstond er een fascinerend pionnengevecht op de koningsvleugel. Lange tijd leek de pion voorsprong voor mij in het verschiet te liggen, echter door een foute loperzet was het Ivar die uiteindelijk de pion voorsprong wist te behalen en dat vervolgens in een lang pionneneindspel wist te verzilveren in een verdiende overwinning. Mooie partij!

Bord 7 Hans van Driel - Hans Groffen
Ik was met de opbouw van de partij niet ontevreden, had een sterk pionnencentrum. Ik dacht door middel van schaak te geven problemen te veroorzaken,echter Hans van Driel was degene die mij eerst schaak gaf en de problemen waren dus voor mij!  En ik ben niet meer uit de problemen gekomen...... heb doorgespeeld maar helaas verloren.
Hans

Bord 8 Paul Vermee - Ad Haans
Beste schakers,   En ik denken dat je beter bij het 6e kunt zitten als het 7e.  Dat hebben we geweten. Ik heb niet tot het laatst afgewacht , maar volgens mij hebben we glansrijk verloren. We hebben onze huid duur verkocht …hoorde ik nog ergens..daar koop je niks voor.   En het ergste…ik zit al 25 jaar bij de club, betaal al die tijd al contributie en wordt door iemand die slechts kortgeleden lid is geworden van het bord geveegd.   Volgens Cesar had ik kunnen winnen, maar ja.. ik zag het niet.   Na mijn normale opening met f4 ging ik goed op weg…f5…pf3—pc6…e3-e6….b3-pf6…lb2-b6…allemaal normaal. Ik vond dat het echt ok ging ..tot dat ik uiteindelijk zag dat ik een loper achter stond.. Wel 2 lijnen open en 2 pionnen meer, maar ik zag toch niet hoe ik mijn tegenstander in zijn achilleshiel kon raken.   Hij daarentegen wel.   Na de partij kwam ik er achter dat hij niet tot het einde genoteerd had, maar ja, ga je schaakvrienden maar eens afvallen. Dat werkt niet.   Ad had zich goed verdedigd en uiteindelijk mooi gewonnen.
Paul Vermee

Stukkenjagers houwt op de kis

De tweede ronde van de KNSB-competitie leverde de voor mij altijd gezellige ontmoeting Stukkenjagers-Venlo op. De voorpret begon al op tijd deze keer, toen mijn ouders belden dat ze nog enkele oude dozen met schaakbekers gevonden hadden. Een korte blik werpt je dan met gemak terug in de tijd, toen ik als klein Venlonaerke deze trofeeën met een grote grijns mee naar huis mocht nemen. Later heb ik met vele mensen uit het stedje van lol en plezeer de degens mogen kruisen, totdat ik in 2006 besloot in Tilburg te gaan studeren. Inmiddels heeft Venlo zich, na enkele jaren gejojood te hebben tussen de 1e en 2e klasse, weten te ontwikkelen tot een sterk team met een mix van Venloos talent en Duitse degelijkheid. Maar al te goed herinnerden we ons de gevoelige nederlaag die dit team ons vorig jaar toe wist te brengen. En toen deed mijn broer niet eens mee! We waren dus gewaarschuwd.

Om niets aan het toeval over te laten besloten we het traditionele ontbijt ditmaal uit te besteden bij Dorus, waar al regelmatig de bodem voor een goede match gelegd werd. Voor de vijf aanwezige Stukkenjagers bleken de uitsmijters, omeletten en sandwiches een uitstekende eerste zet en vol goede moed togen we dan ook richting Cinecitta. Eenmaal daar aangekomen zag ik al snel de vele bekende Venlose gezichten, maar veel tijd om bij te praten was er niet aangezien er natuurlijk geschaakt diende te worden!

Al gauw kreeg ik het vermoeden dat deze middag anders zou gaan verlopen dan de vorige wedstrijd, aangezien er voordeeltjes lonkten aan meerdere borden. De eerste die de felicitaties in ontvangst mocht nemen was Stefan, die zijn opstelling tegen Siem van Dael beloond zag worden toen de jongste Venlonaar zich een onnauwkeurig damezetje permitteerde. Met een enkele krachtzet werd het verzet gebroken.

Hierna ging het op meerdere borden crescendo en leek een monsteruitslag in de maak! Nieuwste aanwinst Mees mocht ditmaal tegen mijn broer zijn kunsten laten zien. Hij vestigde een nieuw record ‘koningsvleugel naar voren’ tegen de Najdorf en hoewel zwart doorgaans over de nodige verdedigende resources beschikt, was ik maar wat blij dat ik ze in die stelling niet hoefde te verzinnen. Joep probeerde op een creatieve manier onder de druk vandaan te komen, maar na enkele tactische schermutselingen bleek Mees alles onder controle te hebben en werd het punt soepel binnengesleept.

De partij tussen Mark en Maarten Strijbos leek me op voorhand al interessant. Beiden kunnen namelijk bogen op een aanzienlijke externe score, zoals te zien is in de Eeuwigdurende Stukkenjagers-ranglijst. Maarten herstelde mijn wereldbeeld door ditmaal weer achter de zwarte stukken plaats te nemen en leek Mark weinig aanknopingspunten te geven. Maar na een onnauwkeurigheid reageerde onze man alert en met een geweldige combinatie werd ook hier een mooie overwinning behaald!

Op bord 5 kreeg Lars de kans om revanche te nemen voor zijn nederlaag van vorig jaar tegen Philipp Welzel. Na de opening was er weinig aan de hand, maar met kleine middelen wist Lars langzaam maar zeker een voordeeltje op te bouwen. Toen hij de kans kreeg af te wikkelen naar een gewonnen toreneindspel hoefde hij daar niet lang over na te denken en de 4-0 was niet lang daarna een feit.

Ook Nick wist wederom een punt aan zijn indrukwekkende externe palmares toe te voegen. Christian Busch vergaloppeerde zich in de opening, waardoor Nick zich al snel in een, voor hem bekende, goede stelling begaf. Met die wetenschap is het allicht prettig spelen, maar Nick diende nog wel ergens een beslissende doorbraak te forceren.

Daarmee kwam de tussenstand op 5-0 en kon ik na een vluchtige blik op het scoreformulier met een gerust hart de tijdnoodfase ingaan. Tot mijn plezier mocht ik het opnemen tegen Thijmen Smith. Vele jaren hebben we samen bij de jeugd van Venlo gespeeld, maar tot een externe partij was het nog niet gekomen. De opening baarde mij enigszins zorgen, aangezien Thijmen in een Najdorf over een aangename controle over veld d5 beschikte. Een blik achteraf in de databases leert me echter dat niemand minder dan ‘Miguel himself’ deze stelling al eens op het bord heeft gehad, dus ik verkeerde in ieder geval in goed gezelschap. Na enkele manoeuvres leek het moeilijk voor wit om de ‘droomstelling’ van goed paard tegen slechte loper te krijgen, dus besloot Thijmen het over een andere boeg te gooien. In de tactische fase die daarop volgde bleek het zwarte tegenspel niet zonder venijn en toen na de 40e zet de rookwolken opgetrokken waren was het duidelijk dat wit te ver was gegaan. Een gedekte zwarte vrijpion en verzwakte zwarte velden bezegelden het lot van de witte stelling. Maarten reageerde tijdens de analyse adrem: “tenminste één Venlonaar die gewonnen heeft.”

Terwijl ik naar buiten liep, zag ik nog net dat ook Anne een punt mocht noteren. Henk van Gool offerde in een scherpe stelling materiaal voor tactische kansen, maar deze werden vakkundig gepareerd en het daaropvolgende eindspel was Anne wel toevertrouwd.

Niet veel later lukte het ook Jasper het punt over de streep te trekken. Tegen de Franse opstelling van Thomas Neuer kreeg hij langzaam maar zeker de overhand. Een vroeg remiseaanbod werd resoluut geweigerd en Jasper dreigde het zwarte centrum definitief vast te leggen. Dit noopte de regerend Open Venloos kampioen tot een opstoot in het centrum, maar hier bleken enkele haken en ogen aan te zitten. Jasper reageerde goed, won een pion en wist het eindspel ondanks lang verzet onberispelijk tot winst te voeren.

Een enkeling begon al over dubbele cijfers, maar het was duidelijk dat de Venlonaren het niet zover zouden laten komen. Herman had lange tijd een prima stelling tegen de GM in Venlose dienst, Andrey Orlov. De kracht van Orlov bleek echter later in de partij, toen hij Herman enkele pittige opgaves voorschotelde.

Als laatste kon Tijmen niet voorkomen dat er nóg een Venlonaar zegevierde. Met zijn bekende optimisme trok hij onverschrokken ten strijde, maar hij kon niet voorkomen dat Rudi van Gool na de opening op een zeer voordelige stelling kon bogen. Tijmen bood dapper weerstand, maar de overmacht bleek uiteindelijk te groot en hij werd in het pionneneindspel vakkundig uitgeteld door Rudi.

Hiermee kwam de eindstand op een verpletterende 8,5-1,5 overwinning, waardoor we onze nederlaag van vorig seizoen ruimschoots gerevancheerd hebben. Voor ons een mooie opsteker en tegen Venlo zou ik willen zeggen: Laot och neet kiste, de volgende kieër dreit geej ongetwiefeld weer waat oèt d’n aek!

Na de analyse werd er ook nog fanatiek doorgeschaakt en werden nog vele torens, paarden en kanonnen verzet. “Kanonnen,” hoor ik u zeggen, “is dat weer zo’n vreemde nieuwe FIDE-regel?” Wees gerust, ik heb het in dit geval over de Chinese variant! Mijn broer is hier de laatste tijd enthousiast mee bezig (zie ook een eerder verslag op schaaksite, even zoeken op ‘Xiangqi’) en probeerde enkele Stukkenjagers warm te laten lopen voor deze variant. Met een geïmproviseerd bord en heuse 3D-geprinte stukken werd er driftig geprobeerd ook hier het vijandelijke leger uit te roeien. Het was ongetwijfeld even wennen, maar het plezier was er zeker niet minder om! Na de nodige hilarische momenten konden we met een delegatie hongerige Stukkenjagers, Venlonaren en zelfs een verdwaalde Blerickenaar richting eettent en werd er nog uitgebreid bijgepraat, nagetafeld en waren we nog lang niet thuis!

Mart Nabuurs

(kijk voor de partijen op schaaksite)

Geen matchpunten maximaal aantal bordpunten voor SJ2

Na jaren (?) van afwezigheid was SJ2 weer aanwezig in de 2e klasse. Na vorig jaar overtuigend kampioen te zijn geworden in de 3e klasse. Dit jaar werd Martijn Blom na jaren van hard werken beloond door teamleider af te zijn, ik (Bram van den Berg) heb het stokje overgenomen.  Na harde onderhandelingen met Dennis Brokken (😉)gaf Dennis aan wel bij SJ2 te willen gaan spelen. Hij kent daar toch wel een paar jongens en het niveau is ook leuk. Aangezien we wat invaller perikelen hadden, kregen wij op het laatst Joris Gerlagh erbij, waarmee Martijn Blom naar het 3e verhuisde voor deze wedstrijd.

Kortom we hadden een erg sterk 2e klasse team, misschien wel het sterkste ooit voor SJ begrippen. We waren volledig ontspannen en in onze auto is er weinig gepraat over iets wat met schaken te maken heeft. Er was alle tijd voor, want we togen naar Stein en er waren de nodige wegafzettingen dus we hadden alle tijd.

Ruimschoots kwamen we aan in Stein (12:58), na een hartelijke ontvangst werd snel het bal geopend en het werd een spannend bal. We stond al wat achter aangezien Stein die avond hun 50 jarige jubileum vierde. Kortom ze hadden er zin in en wilde niet teleurstellen voor de in grote getale opgekomen toeschouwers.

Ynze Mengerink en Fabian Miessen kwamen in no time remise overeen met Peter Huibers en Bram van den Berg. Waarna het lange spannende gebeuren begon. Dennis Brokken speelde een fantasierijke partij tegen Rob Caessens, waar Rob in tijdnood een dingetje miste en verloor. Stefan Spronkmans had tegen die tijd al gelijk gemaakt, Joris kwam niet tijdig uit zijn stelling, ok, gewoon niet en werd stevig van de mat gespeeld. Sourav Bhattacharjee bracht SJ weer op voorsprong, hij ging dwars door Jozef Simenon heen in een eenrichtigspartij. Helaas speelde Jeroen Schilperoort ook een hele strakke pot waarin hij Roland Daamen kansloos liet. 3-3 en Frans Konings en Mark Clijsen nog bezig voor ons en Nicola Grecuccio en René van Hassel voor Stein. 

Frans leek heel goed uit de opening te komen, won ergens een kwaliteit maar het ging allemaal te snel en ondanks alle voorspellingen verloor hij uiteindelijk snel! Niet genoeg gezien en een knappe partij van Nicola! Mark had René met zwart in zijn geliefde frans totaal overspeelde, haperde enkele (of meerdere?) keren, gooide er nog een blunder overheen en mocht blij zijn dat René wel zin had in het 50jarig festijn van Stein waardoor hij met een halfje wegkwam. Al zal Mark niet echt tevreden zijn. 

Nog dank en complimenten aan wedstrijdleider Rick Wagemakers voor wat mooie foto’s en een feilloos gefloten wedstrijd!

We reden terug naar Tilburg en hebben met een deel van het team nog overheerlijk gegeten en gedronken bij Tortillas.

Een kleine 2 weken daarna stond de eerste thuiswedstrijd op het programma tegen Vianen. Sourav kon helaas niet meedoen, waardoor Cor van Dongen van stal werd gehaald. Ik was de hele week al verre van topfit maar dacht mogelijk ben ik zaterdag fitter. Ik stond zaterdag morgen om 9u op en zag dat Cor me om half 5 een berichtje had gestuurd dat hij ook geveld was door ziekte en niet kon spelen. Hij stuurde echter graag zijn lieftallige vrouw Winifred Paulis om het gat wat om 5 voor twaalf was veroorzaakt te dichten.

Dit betekende dat Winifred in het 4e zou spelen (knap halfje!) en Martijn Blom in zijn eigen team mee mocht doen. Vianen is een sterk team wat elk jaar tussen de 1e/2e klasse speelt dus we waren gewaarschuwd.

Ik trof Dennis Kerstens, een bekende van de jeugdtoernooien van vroeger. Al hebben we weinig tegen elkaar gespeeld. Ik verraste Dennis in de opening, speelde een mindere maar Dennis vond zijn stelling niet heel fijn en ging op een zetherhaling in, zo mijn 2e snelle halfje van het seizoen was daar!

Eric de Moor had me voor kunnen zijn, hij speelde afruilfrans tegen Mykyta Volkov ruilde alles en bood een paar keer remise aan. De 3e keer zelfs met de opmerking dit is de laatste keer dat ik het aanbied, Mykyta was zo onder de indruk dat hij dit niet kon weigeren, 1-1.

Mark Clijsen dacht vorige keer kwam ik zo goed uit de opening, ik probeer het anders, binnen 2u kon hij aan het bier en had hij een harde nul te pakken tegen Ulrich Perschke, 1-2.

Koen Haast speelde een knappe partij met zwart en hield de veel sterkere Benjamin Ries (als we de ratings mogen geloven) soeverein op remise, 1,5-2,5.

Peter Huibers had een klein plusje te pakken tegen Ulrich Dresen die een zware middag tegemoet ging. Martijn Blom had een creatieve partij tegen Ornett Stork (geen verrassing), mij leek Ornett steeds iets beter te staan maar ook niet meer dan dat.

Frans Konings tegen Toon van Lanen zag er redelijk gelijk uit, met als verschil dat Toon nog een minuut of 2 voor 20 zetten had (wel met increment maar toch). 

Het duel der kopmannen Dennis Brokken Reiner Odendahl was me er 1, ik had het idee dat Dennis vrij snel met zwart wat beter stond. Reiner verdedigde het wel handig en net toen ik dacht dat het wel ging, blunderde hij het bord weg met Lf5, wat gewoon een stuk kostte, 2,5-2,5.

Peter Huibers won inderdaad knap een iets beter eindspel, 3,5-2,5.

Frans stond inmiddels heel slecht en op dat moment gaf Martijn een stuk weg (geen idee in wat voor stelling, ik lag namelijk al lang en breed op bed om uit te zieken), 3,5-3,5.

Waarna Toon P+L met weinig tijd op de klok mocht winnen wat hem blijkbaar lukte, mannen gefeliciteerd.

Deze ronde hadden we als wedstrijdleider Bart de Vogelaere. Ik wil hem danken voor het feit dat hij 3 wedstrijden leidde. Dat hij onze tegenstanders onze opstelling open en bloot liet zien toen zij er nog geen hadden overlegd met de opmerking zet het er maar naast vond ik minder. Ik ken de jongens van Vianen erg goed en weet zeker dat hier geen misbruik van gemaakt werd. Echter denk ik dat je als wedstrijdleider toch beter moet weten.

2 rondes gespeeld, 0 matchpunten, volgende ronde naar Groesbeek, kijken of we noordelijker het heilige vuur kunnen vinden!

Bram van den Berg

Eerste gewin blijkt kattengespin

Met veel interesse en spanning werd uitgezien naar de  “Clash” tussen de broederteams stukkenjagers 6 tegen stukkenjagers 7. Omdat de sterkte van beide teams mogelijk niet zoveel uiteenliep, hoewel 6 eigenlijk toch sterker geacht werd dan 7,  meende de TL van 7 dat een tactische opstelling op zijn plaats was. Al op vrijdag werd de partij van bord 6 gespeeld. Daar won Jan van den Dries van Wil Wouts, hoewel de zwartspeler goed uit de opening kwam koos hij toch in zijn  aanval een verkeerde voortzetting. 1-0 voor stukkenjagers 6. Dat leidde tot een licht euforie bij 6, hoewel de TL van 6  Jan Weijters terecht opmerkte dat de eerste dag in de gele trui nog geen gewonnen ronde inhield. Achteraf gezien zeer ware woorden. Omdat de non-playing captain de tijd had om alle partijen van zijn mensen zorgvuldig te bekijken en zich een mening over de kansen te vormen had hij direct een antwoord toen Cees Zoontjens zich meldde met de vraag of een remise tegen Harry Buyvoets mocht aanbieden. Ja …het mocht. Een remise tegen de sterke bord 2 speler Harry was meer dan de TL bij de inschatting had durven dromen. Het eerste halfje was binnen en de stand van Hans van Driel tegen Hans Groffen zag er rooskleurig uit. Een aanval op de koningsvleugel met twee lopers en de dame en een toren daar kon Hans G. niet tegenop.  1,5 punt. Kort daarop volgde onze nieuwe talentvolle aanwinst Ad Haans met een knappe rustig opgezette overwinning tegen de ervaren Paul Vermee. 2,5 punten. Op dat moment zag het er voor Leo van Gelder op bord één met een pion minder niet zo goed uit. Uiteindelijk kon hij het niet bolwerken tegen Andries Deliën en aldus werd de stand 2,5 tegen 2,5. Gelukkig kreeg Ivar met zijn pluspion kansen om op te rukken tegen Jan Bergsma en toen was het 3,5 voor ons. Maar Thomas Tepe kon het uiteindelijk aan bord 3 niet bolwerken tegen Jan Weijters 3,5 tegen  3,5.
Alles en iedereen verzamelde zich rond het bord van Francois Moran met zwart tegen de geroutineerde Guus van Heck op bord 4. In een ingewikkelde stelling waarbij beide dames bedreigd werden, werd mogelijk niet de meest gunstig voortzetting gekozen, maar Francois behield zijn voordeel. De partij duurde en duurde, beiden namen hun bedenktijd. De lichaamstaal van Francois deed vermoeidheid vermoeden. Dat was echter schijn, hij liet een stuk slaan om een dodelijke mat combinatie op te zetten. Knap hoor. 4,5 tegen 3,5 tegen de grote broer, het ons team stond te glunderen en te gniffelen.

De tegenstander heeft ons allen gefeliciteerd en ons complimenten gegeven voor de vechtlust en het vertoonde spel. De nederlaag van de TL van de vrijdag partij was al lang weer vergeten en vergeven.

De verhoudingen met team 6 zijn goed gebleven maar de matchpunten zijn bij ons bijgechreven.

Wil Wouts  zeer tevreden TL