De dienst was goed te doen en de verwijzingen naar het
hiernamaals dragelijk. Het kwam er nu op aan de koffietafel veilig door te komen." De
positieve dotering van halfgeleiders" was globaal genoeg om het gesprek op
gang te helpen en als je daarna vroeg wat de ander ook alweer deed en goed
getimed knikte was het niet echt moeilijk. Techneuten zijn ontwapenend argeloos.
Waar een bestuurder of zakenman altijd een dubbele
bodem of een verborgen agenda heeft, is een techneut sociaal gezien een makkie.
Hij nam zich voor de afstand tot de weduwe gedurende drie kwartier terug te brengen tot
gehoorsafstand. Via de JSF technologie en de halveringstijd van isotopen kon
hij het juiste moment afwachten om de weduwe te condoleren. Inmiddels was hij ook
te weten gekomen dat het overlijden vrij plotseling was, waardoor de daadkracht wel wat getemperd
mocht worden ." Uw man had nog alles voor zich". Ik kan het maar niet
begrijpen. Vaak denk ik terug aan onze te korte samenwerking. Bescheiden en
briljant dat zie je zelden." "Co Dessin is mijn naam, ik hoop later
nog eens met U van gedachten te wisselen". Bij de cake kwam hij een jonge
wetenschapper tegen . "Meneer Dessin, dat van die halfgeleiders begreep ik
niet helemaal". " Geeft niet, dit lijkt me niet het gepaste moment
voor wetenschap. De jongeman kleurde een beetje.. Na zich te goed gedaan te
hebben aan de broodjes nam hij kort maar warm afscheid van de weduwe.
Hemelvaart was in
aantocht dus een goed moment om een keer te bellen. Het werd de zondag na Hemelvaart en of hij mee wilde eten. "
Ik kijk even in mijn agenda maar ik denk dat er niks staat". Een dakloze
met een agenda, het moest niet gekker worden. De ontvangst was hartelijk en warm, een werkelijk verrukkelijke maaltijd en hij begon zich zelfs een beetje
schuldig te voelen. Dankzij de banken en de managers had hij daarvan in al geen
10 jaar meer last gehad. Maar toch, deze weduwe leek behoorlijk welgesteld dus
hij besloot de bonussen niet ter sprake te brengen. Na de Irish coffee vroeg de
weduwe of hij zin had in een potje schaak. Een complete verrassing, maar een
welkome. Eén dilemma restte nog want hij
liet gewoonlijk nooit iemand winnen. Dankbaarheid in de sport is ridicuul. De weduwe volhardde in haar gastvrijheid en nam
zwart 1e4 c5 2 Pf3 Pc6 3 d4 cxd4 4
Pxd4 e5
5 Pb5.......Hij moest op zijn hoede zijn, de lieve vrouw wilde een
Svesnikov of misschien de Löwenthaler variant en hij begon er lol in te krijgen.
Beminnelijk verliezen was in ieder geval geen optie meer. Na, 5 .... Pe7 was zijn kortstondige geluk
voorbij. Eén zet van deze charmante gastvrouw bracht hem terug in zijn
uitermate begrensde situatie. Hij deed nog één potje en realiseerde zich dat
hij zich beter tot het eten had kunnen beperken. Ze kletsten nog gezellig wat
na over haar kinderen en hij over zijn te vroeg gestorven vrouw, een soort allerlaatste kansreflex.. Op gepaste tijd nam
hij afscheid want hij was ooit beschaafd geweest. " Ik hoop U nog eens te
ontmoeten" zei de weduwe. "Graag" antwoordde hij. De weduwe
sloot zachtjes de deur. Glimlachend liep
ze de kamer weer in en schonk nog een wijntje in. Alle oplichters zijn charmant dacht ze, anders hebben ze geen schijn van kans. Dit
moest de man zijn waar haar man wel eens een potje schaak mee speelde, in de
bibliotheek op het grote bord met de grote stukken. Maar het meest verrassende
was nog, dat het pak van haar man nog geen 14 dagen in de kringloopwinkel had
gehangen.
Toon M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten