Win Brands
sprak met de schrijver David Grossman, die zijn zoon verloor in Libanon. Terugkeren
naar hetgeen waar je van hield is het moeizame proces van de rouw. Wim Brands
is er ook niet meer. Elke zondagmorgen is er een gat en de werkelijkheid
schijndood. Als ik zap krijg ik een dominee of een pastoor. Het zijn de mensen
die de werkelijkheid willen stilzetten. Laten ze gaan dichten dat is minder
gevaarlijk. Twee uur eerder vertelde Margriet van der Linden dat haar ouders
voor haar bidden. Ze gelooft niet meer, bidden is dreigen. De pedagogiek van de
dominee is wreed. Cabaretier Micha Wertheim zei ooit, naar aanleiding van een
besnijdenis: "Met beschadigen kun je het beste vroeg beginnen", dit
is helaas vaak waar, de rest van de huid moet snel dikker worden. Wim Brands
werd 57 jaar, kon alles met taal en liet schrijvers vertellen over hun
ontdekkingen. Ogenschijnlijk was Wim onbeschadigd. Hij keert niet terug naar
waar ik van hield.
Soms houd ik
ook van schaken, weliswaar een beperkte werkelijkheid maar er valt vier uur mee
te leven. Praten over schaken is totaal nutteloos. Nu las ik in oude clubbladen
in mijn tuin dat ik voorzitter wilde worden. Over beschadigen gesproken!
Toon M
Moergestel, 23-4-2016
Aan het
bestuur van de Stukkenjagers
Hopelijk
plaatst de redactie mijn laatste artikel "Spreken". Het kan evenzeer
mijn afscheid zijn, als mijn begin als voorzitter.
Beschadigen
is het sleutelwoord. Ik ben beschadigd door het hele bestuur vanwege
onvolledige of nietszeggende antwoorden. Het ergste was misschien dat ik nooit
samen met Cesar en het bestuur heb kunnen communiceren. Ook niet onder
bemiddelende begeleiding. De feiten zijn ondanks verschillende interpretaties
behoorlijk duidelijk. De eensgezindheid
die het bestuur suggereert gelooft
niemand. Het laatste wat ik verwacht zijn excuses.
Dit jaar is
me goed bevallen, er zijn goede en sympathieke nieuwe leden die ik nog niet
kende, de locatie is prima. De clubbladredactie is dit jaar integer geworden
maar was het nog niet, ondanks de verzekering van Joost en het bericht van Anne
dat er over verdwenen stukken geen mededelingen gedaan worden.
Hoewel Joost
me wil doen geloven dat ik geen vrienden heb bij de Stukkenjagers, heb ik de
werkelijkheid anders ervaren. Samen met Eric van Dongen en anderen spelen bij
het team "Gaasbeekse boys" is
voor mij een belangrijk motief om lid te blijven. Over het idee voorzitter te
willen zijn verschillen de meningen en zeker ook de mijne. De leden beslissen
dit gelukkig en niet het huidige bestuur, hoop ik. Het begrip transparantie zal
onder mijn voorzitterschap in ieder geval een totaal andere invulling krijgen.
Een voorbeeld: Toen ik jaren terug bij Reinier en Andries zat en helaas zonder
Cesar, had ik dat als voorzitter nooit geaccepteerd. Ik had Cesar op dat moment
met behulp van een ledenvergadering tijdelijk geschorst als lid van het
bestuur. Als mogelijke voorzitter zal ik het werk niet schuwen. Als er een
nieuwe zetbaas komt van de "informele baas" zal ik zeker lid blijven
en me flink roeren in elke situatie die me aan het hart gaat.
Dat Cesar
het mogelijk gemaakt heeft dat ik dit jaar lid kon zijn, waardeer ik. Hij heeft
zelfs onlangs tegen me gezegd dat woorden geen pijn doen. Hij schaart zich
daarmee direct achter Angela Merkel die verklaarde dat woorden wel pijn kunnen
doen maar dat sancties c.q. vervolging niet nodig zijn. Grote leiders worden op
tijd wijs.
Samenvattend:
Ik wil dus wel degelijk voorzitter worden. Als Reinier voorzitter wil blijven
en ik of elke ander, vertrouwenspersoon wil zijn, zou ik me veiliger voelen. Er
zijn namelijk nog steeds leden die het eeuwig zonde vinden dat ik dit jaar ben
toegelaten. Zo gaat dat overal. Is het een ombudsman, is het een minister die
maar niet op wil stappen of is het een kamerlid op wachtgeld ? De werkelijkheid
is zowel irritant als vermakelijk.
Mijn
beschadigingen zijn genezen maar ik blijf gevoelig voor misplaatste autoriteit.
Gezien mijn schrijfsels mag je aannemen dat ik er ook wel lol in heb.
Toon Mentink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten