donderdag 21 december 2017

NUENEN 2 VERSUS STUKKENJAGERS 6  4-4


Tot de voorlaatste dag was het onduidelijk in welke samenstelling we ditmaal zouden aantreden. Maar we verschenen met een voltallige opstelling in steunpunt De Goudvink te Nuenen. Een soort wijkgebouwtje waar het niet bepaald warm was, met als gevolg dat de co-captain op een zeker moment zijn jas maar aantrok. Dat mocht niet baten. Hij verloor uiteindelijk.
De totale wedstrijd dreigden we even voor de derde keer met 4 1/2-3 1/2 te verliezen, nadat wij in een eerdere fase met eenzelfde uitslag dreigden te gaan pronken. Uiteindelijk zijn we blij met het gelijkspel maar er had veel meer in gezeten!
We stonden al vrij snel voor door een overwinning van Hans Groffen, statistisch gezien moest die zege vandaag wel komen. Ook Jan van den Dries haalde verdiend het punt binnen. Coen Klaassen en Paul Vermee verloren vervolgens hoewel de laatste er niet slecht voor stond. Theo Mulder tekende voor een degelijke remise. Bij Harry stond het bord nog vol stukken toen plotsklaps door zijn tegenstander de handdoek in de ring werd gegooid. Zijn paard bleek onverdedigbaar. Ineens stonden we er florissant voor. Jan Weijters diende niets anders te doen dan zijn tegenstander bezig te houden want Jan Bergsma stond een gezond stuk voor. Helaas zag hij een verraderlijke penning over het hoofd. Wij zagen het met lede ogen aan. Het pleit voor Jan dat hij met een pion minder remise maakte.
Even waren wij in het land van Van Gogh, maar zo kleurrijk als op zijn schilderijen werd het bij ons net niet!
Een rondje langs de borden met authentiek commentaar:

Hans Reusink - Harry Buyvoets          0-1

Eerst speelden we onze stukken eruit. Tussendoor werd het centrum vooral door wit bezet. Na schermutselingen op beide zijden vergreep zwart zich in een pionnetje waarna zijn paard op e4 diagonaal en verticaal genomen werd. Einde partij.

Harry


Jan Spruijt - Jan Weijters                    1-0



Anders dan zijn achternaam deed vermoeden had mijn tegenstander een respectabele leeftijd die de mijne ruimschoots overtrof. Hij speelde degelijk maar ik beging een blunder op de 12e zet. Ik had net mijn lopers op de Damevleugel in stelling gebracht om in de verre toekomst een aanval op zijn koning te kunnen ondernemen toen mijn opponent een uitval met zijn paard naar g5 deed. Niks aan de hand als je maar niet argeloos h7-h6 speelt zoals ik. Hier was g7-g6 het enige juiste antwoord. Ik offerde noodgedwongen nog maar een stuk om in de partij te blijven en de éminence grise in het kader van het teambelang bezig te houden. Dat kon ik tot de 50e zet volhouden. Toen was de stand weer gelijk.



Jan



George Dujardin - Theo Mulder          1/2-1/2

Twee verzoeken

Verzoek 1 Kun je zaterdag invallen in het zesde?
Verzoek 2 Na afloop van de wedstrijd, wil je een verslagje over jouw partij opsturen?

Is dat nodig? De uitslag is toch al bekend, wat valt er dan nog meer te vermelden?
Maar goed, veel grijs of enigszins kaal, veel buik, veel man, weinig vrouw, maar vooral koud.
Mijn eerste partij sinds acht maanden na twee probeersels op vrijdag middag. Ik trof een tegenstander van min of meer gelijk niveau, zowel qua leeftijd als qua elo. Mijn witvoordeel reikt niet verder dan de keuze uit 1. b4 of 1. e4. Het werd een CaroKann die binnen de kortste keren niet als zodanig te herkennen viel. Ik dacht dat ik wat voordeel kreeg, maar op mijn niveau zegt dat niets en dat bleek. Op het moment dat ik ten aanval wilde trekken moest ik de verdediging in en dat lukte. Remise.



Theo


Rinus de Keizer - Coen Klaassen        1-0 

In mijn partij werd mijn witte loper al snel opgejaagd waardoor ik de fout maakte deze loper te offeren om de korte rochade eruit te halen.

Dit bleek niet erg veel dreiging op te leveren dus kreeg ik het erg druk met keepen.

Toch kon ik een stuk terug winnen en stond ik nog maar 1 pion achter, waarna ik weer een steek liet vallen die uiteindelijk fataal bleek.



Coen



Anton van Lier - Jan van den Dries      0-1

Op bord 5 speelde ik met wit tegen Anton van Lier, de teamleider van Nuenen 2. Ik bouwde rustig op en optisch leek Anton goed te staan, maar schijn bedriegt! Ik liet hem komen met zijn stukken en zette intussen mijn stukken op de juiste plekken. Hij kwam enigszins roekeloos met een paar stukken mijn stelling binnen en moest dat bekopen met kwaliteitsverlies. Met twee torens en een paard was het lekker spelen voor mij tegen zijn toren, paard en loper. Toen ik verderop een stuk won, was het gedaan met het verzet van Anton en gaf hij de partij op!



Jan van den Dries



Reinoud van Mens - Jan Bergsma      1/2-1/2

Zenuwslopend was het afgelopen zaterdag in Nuenen. Vooral toen na bijna drie en een half uur alle overige partijen al lang waren afgelopen, en iedereen van ons team maar ook van die van de tegenstander zich bij een stand van 3,5 – 3,5 rondom het 6e verzamelde om te kijken hoe ik in een gewonnen stelling een enorme blunder beging en vervolgens in een verloren pionneneindspel er voor de poorten van de hel toch nog een remise voor mezelf en voor het team wist uit te slepen. De adrenaline en gemengde gevoelens hebben mij geen goede nachtrust bezorgd maar ik kon me troosten met de gedachte dat ik met deze ervaring weer een hoop heb geleerd!



Jan



Dick Warbout - Paul Vermee                1-0



Ik weet al niet meer wat het betekende….maar de PION (stond op een bord dat buiten aan een van de muren van het gebouwtje hing) is iets met bejaard en nog wat!!!



In een koude zaal die dienst moet doen als buurtvereniging en waarvan niemand van de Stukkenjagers jaloers op zou zijn…begin ik uiteraard met f4-e6…Pf3-d5..e3-a6 en ga zo maar door totdat ik denk dat ik echt goed sta. Dat was ook zo volgens enkele geleerden onder ons….En ja ik zie het al voor me….een torenoffer op g7 en dan gaat meneer mat in drie zetjes heb ik berekend …of ik win een paar stukken incluis zijn dame…Nou dat was ook zo, maar mijn tegenstander kon op tijd wegkomen en ik kwam steeds een zetje tekort voor matje, plus ik speel verkeerd en mijn tegenstander haalt even een dame op aan de overkant…Wel, gelukkig ben ik niet de enige. Jan Bergsma geeft ook een compleet gewonnen partij uit handen. Gelukkig weet hij daarna nog heel goed remise te houden, waarna wij enigszins teleurgesteld met 4-4 huiswaarts keren. Dit hadden de Nuenense boys niet verdiend…volgende keer krijgen we ze eronder…



Paul Vermee



Raymond Jardel - Hans Groffen           0-1

Ik had vandaag weer veel zin om een goede partij te spelen en zeker na het vorige verlies wilde ik graag winnen. Ik speelde tegen een invaller die opende met een sterk centrum. Raymond bleek snel te willen spelen, iets wat ik ook graag doe maar wat in het verleden al regelmatig slecht is afgelopen.

Ik overwoog ditmaal mijn tegenzetten zorgvuldig en hij verloor al snel een pion. Vervolgens zelfs een paard of een loper. Ik moest wel blijven opletten vanwege een dreigend schaak met als gevolg stukverlies .

Ik ruilde eerst de dames af waardoor hij niet meer kon rokeren.

Ik nam zijn loper hetgeen voor mijn loper het gunstigst bleek te zijn. 

Raymond bleef snel spelen en ik wachtte rustig af. Even later kon ik weer een toren winnen.

Door daarna vaak schaak te geven kreeg hij geen kans meer om terug in de partij te komen.

Ik bleef geconcentreerd en maakte geen fouten.



Hans 

zaterdag 16 december 2017

Stukkenjager 7 barst van het zelfvertrouwen


Met zijn allen op de fiets naar Goirle, droog weer en een gezellige sfeer, dat leek niet stuk te kunnen, maar toch heerste er een meer gespannen sfeer dan in het begin van de competitie.

We waren de competitie heel ontspannen zonder enige illusie begonnen maar na 3 gewonnen wedstrijden stonden we gedeeld bovenaan en dan gaan er ineens andere spanningen opgeld doen.

Onze grote broers van stukkenjager 6 hadden van EGS 2 gewonnen en omdat wij steeds een half of heel puntje meer scoren waren we ervan overtuigd dat het moest kunnen.



Volgens de teamleider zou EGS 2 weleens met een verrassende opstelling kunnen komen.

Hierop was geanticipeerd en wij hadden ook een verrassende opstelling , maar niet zomaar uit de lucht gegrepen, er was wel over nagedacht.

We gingen ervan uit dat ze in de middelste regionen van het team de punten wilden binnenhalen.

En zo kwamen er zeer verrassende koppels aan de borden.

De altijd sympathieke teamleider Bram van de Vrande verklaarde dat ze niet weer wilden verliezen van een stukkenjagers team en daarom tot deze opstelling gekomen waren.

Aan bord één zag Thomas Tepe  plotseling Maarten de Wit tegenover zich.

Thomas speelde geconcentreerd , maakte geen fouten en had in het middenspel twee torens actief en een Queen en dat doorvlochten met enige penningen.

Het begon Maarten te duizelen ( volgens eigen zeggen), hij raakte de weg en een stuk kwijt en begroef de strijdbijl.

Dat was voor ons gelijk het vijfde punt.

Leo van Gelder bracht als eerste een punt binnen, maar we hadden hem dan ook op bord vijf gezet, in de gedachte  dat iemand die in één vrijdagmiddag, zowel  van Bram van de Berg als van Eric Dignum ,weet te winnen een dag later  niet wederom zo’n majeure prestatie kan leveren.

Achteraf zei hij dat hij eigenlijk te sterk was voor bord vijf. Okee,.. nemen we mee naar de volgende wedstrijden.

Cees Zoontjens moest het onderspit delven tegen supertalent Jasper Kools, geen schande , wel zonde.

Ad verloor op bord 8 maar had goed spel en helaas toch verloren.

Daarentegen wist Wil zijn partij tegen Ton Krugels ( een zeer ervaren schaker) te winnen.

De grootst verrassing was mogelijk de keurige winst van René Davidse op bord 4 tegen talent Bram van de Vrande.

René had bij de koffie vóór de match nog zelfbewust gezegd, vandaag ga IK winnen, toen bleek dat hij tegen Bram moest zei hij nog steeds ik ga winnen, maar wel een toonhoogte lager en met meer aarzeling. Later verontschuldigde hij zich bijna voor zijn winst. Bram had plotseling een ongedekte dame in de aanbieding gedaan en hij vond dat hij dat cadeau niet zomaar mocht weigeren. Chapeau !!

Zo ook voor Ivar die tegen Pieter Couwenberg aan bord 3 wist te winnen, enerzijds door gedegen spel en doordat ook Pieter zomaar een foutje maakte.

Mogelijk waren de stellingen op het bord toch zodanig ingewikkeld, dat de tegenstander het niet meer kon doorzien.

Maakt niet uit, de stand was 5-2 en Francois was aan bord 6 nog in een verbeten strijd gewikkeld. Met een paardenoffer tegen twee pionnen dacht hij met een pion te kunnen promoveren .

Helaas kwam hij met minder dan een minuut en nog geen 40 zetten niet alleen tijd maar ook een zet tekort.

Derhalve was de eindstand 5-3 .

Euforie bij het team, trots, vol zelfvertrouwen voor de komende wedstrijden en vervult van gedachten aan een eventuele promotie, maakte de terugreis een groot feest.

De jongere zongen zelfs “ We worden wereldkampioen” mogelijk los van de realiteit maar het geeft de stemming goed weer.

We gaan nu even de winterstop in en overwogen nog een tussentijdse aanvullende stage te organiseren, maar studie- en werkverplichtingen zullen dit niet toelaten.

Nu al kan ik zeggen dat de volgende tegenstander zijn borst nat kan maken.

Trotse teamleider van stukkenjagers 7 wenst eenieder die ons goedgezind is ,prettige feestdagen en goede jaarwisseling.


Vr Gr Wil Wouts






Contactjudo voor 70-plussers

Omdat vallen doodsoorzaak nummer één is, wordt in het contactjudo alleen het grondgevecht beoefend. Het lijkt een datingsite maar niets is minder waar, armklemmen, houdgrepen of verwurging leiden tot het einde van de partij of een voltooid leven.

In Bad Bertrich kwam ik na een rommelige randori in de volgende stelling terecht. Zwart aan zet op zet 25.

Wit: Hermann Jacobs: Kg1; Dc3; Tc1; Lg2; h2; g3; f2; e5.
Zwart: Toon Mentink: Kg8; Dd7; Td2; Lf5; h7; g6; f7; e7.

Op zet 21 bood Hermann remise aan maar ik voelde me goed. Ik zag een duidelijke houdgreep op het eerste gezicht en speelde 21 Td1+ 22 Txd1 Dxd1 23 Lf1 Lh3 24 Dc4 De1 25 f4? en dit keer zei Hermann: “Kein Remis?” Ik antwoordde snedig: "Ohne oder mit kein?" In een flits zag ik dat f4 de beslissende fout was. De houdgreep was een complete verwurging geworden. Er volgde meer dan 30 zetten zetdwang omdat wits dame gebonden is aan haar loper. Middels e6 was mijn koning onkwetsbaar geworden, een soort staatsrechterlijke immuniteit. Ik dacht weer even aan het pilsje dat onze Willie dronk met Poetin in Sotsji. Met of zonder doping, een pilsje smaakt altijd voor een echte koning.

In een van de vorige rondes kon Ton Goris tegen Hermann Jacobs moeiteloos remise houden door oppositie. Ton Goris is vroeger getraind door Herman Grooten (de groeten van Ton trouwens) en keek geamuseerd toe hoe een adequate verwurging altijd leidt tot een voltooid leven. Mijn koning kon, zoals een goede koning betaamd, voor de pionnen uit gaan.

De ontbrekende zetten worden weer, zoals elk jaar, verwerkt in "De grote Kerstquiz".

Stuur het juiste antwoord op naar toonmentink@gmail.com. Er zijn vele prijzen en voor de beste anonieme belediging wordt een extra prijs uitgereikt na het altijd gezellige Kersttoernooi op zaterdag 23 december.

Toon Mentink

zondag 10 december 2017

Lessen van Lex missen hun uitwerking niet

Met zijn integrale psychologie achtergrond leerde hij ons in zijn schaakles om in eigen kracht te geloven en te focussen en tegen jezelf te zeggen “ Vandaag ga ik winnen” Ook poneerde hij de stelling “draai het om in het positieve en redeneer nooit vanuit het negatieve”. Toen, in de wijsheid van César en in het clubbelang, aan ons gevraagd werd een betrouwbare speler af te staan aan onze broeders van stukkenjagers 6 heb ik hierin ingestemd. Mijn mede teamgenoten vroegen zich af waarom ik ermee akkoord ging om zo’n betrouwbare speler uit te lenen aan onze concurrenten. In mijn antwoord maakte ik gebruik van de omkering naar het positieve.

We lenen René uit aan stukkenjagers 6, die gaat zijn partij daar winnen en snoept daarmee een bordpunt van EGS en misschien maakt hij het mogelijk dat er ook twee matchpunten ontnomen worden aan EGS. EGS  is nog een concurrent van ons waar we nog tegen moeten spelen en die nog op gelijke hoogte met ons kan komen. Stukkenjagers 6 is veel minder een bedreiging voor onze positie. Deze POSITIEVE redenering was toereikend voor de teamgenoten. En zie, het verliep volledig volgens dit scenario. Wijzelf speelden sterk met Thomas een vol punt op bord 1, Cees een mooie remise op bord 3. Francois een fraaie overwinning op bord 5. Helaas dolven Hans van Driel en Ad Haans op bord 7 en 8 het onderspit. Ivar wist ondanks aanvankelijk twee ponnen minder toch een remise uit het vuur te slepen en daarmee was de stand 3-0. Wil wist zijn partij te winnen en toen hadden we 4 punten. Op Leo van Gelder rustte de dure plicht om de volledige overwinning binnen te halen. In een fascinerend eindspel met mogelijk winstkansen voor Leo eindigde die partij in remise en derhalve had Stukkenjagers 7 gewonnen van de Pion 4 en zich met 2 matchpunten erbij gehandhaafd in de koppositie in klasse 3A.
Hoe het verder loopt weten we niet , maar we geloven erin, en dit kunnen ze ons niet meer afnemen. Met een structureel gedeelte van ons team hebben we samen met stukkenjagers 6 , die overigens ook fraai gewonnen hadden met 5-3, nog lekker getafeld in Cinecitta en in eufore en glunderende stemming de dag nog eens nagelopen.

Het was een uitermate gezellige en nuttige dag en voorlopig leven we nog even in de wolken dankzij voordurend positief denken, zoals ons geleerd door Lex.

Wil Wouts  TL

Stukkenjagers 6 versus EGS 2 5-3

Onze derde competitiewedstrijd begon met de wetenschap dat we twee keer eerder op knullige wijze nipt hadden verloren. Als je verliest moet je je hand in eigen boezem steken, om dat in andermans boezem te doen is tegenwoordig niet erg aan te bevelen. Nu hebben de Jantjes (Jan vd Dries en Jan Weijters) de handen ineen geslagen en erop gehamerd dat we als team moeten opereren. Dat houdt bijvoorbeeld in dat je even overlegt met de teamcaptain of je een remise moet aannemen of naast je neer moet leggen. En dan kan ik niet anders dan ieder van ons complimenteren met diens gedisciplineerde houding, hetgeen tot onze eerste overwinning heeft geleid.

Dat een koude novemberdag zo zonnig zou eindigen had ik ‘s morgens niet kunnen bevroeden. Het begon al slecht met alweer een uitgevallen treintraject, waardoor ik wel op tijd maar toch later dan gehoopt bij Cinecitta aankwam. De herinnering aan de tijd dat de NS nog de Neederlandsche Spoorweegen waren doet de tranen opwellen in onze ogen, inmiddels gaat het bedrijf door voor een stel nationale sukkels of een nationale stroppendienst.

Toen de Jantjes ‘s avonds weer terugliepen naar het station overheerste een goed gevoel omdat de teamgeest sterk genoeg was om een op papier sterkere tegenstander te hebben verslagen. Maar we speelden op 64 velden en niet op papier! Onze creaties worden wel op papier vastgelegd, het echte werk vindt plaats op de borden. Iets minder was het gegeven dat Willem ll op dat moment in Venlo met 3-2 achterstond maar nog voor de trein vertrok appte Jan 3-3 door. Later op de avond werd onze club tot de Houdini’s van de eredivisie bestempeld.

Door enkele afmeldingen moest er driftig van onder naar boven worden doorgeschoven. Dat betekende dat ons team een gewijzigde opstelling kende.

Ieder van ons was op tijd aanwezig en dat geeft rust aan de captain maar ook aan het hele team. In redelijke kalmte nam de wedstrijd een aanvang, waarbij de stilte telkens werd doorbroken door de stemmen van Pieter Couwenberg en onze captain Jan van den Dries, die hardop de zetten moesten noemen in verband met Pieters visuele handicap. Ik vroeg me af of deze manier van communiceren ook wat stiller had gekund, hoewel voor mij voorop staat dat je mensen met een handicap tegemoet moet komen. Ik besloot me niet te ergeren en sloot me volledig buiten voor deze geluiden, net als voor het geneurie van mijn tegenstander. Ik bleef stoïcijns tot de laatste zet en dat was tevens de laatste zet van de totale wedstrijd. 

Het verloop van de match was een teamprestatie. Hans Groffen kwam aan de Jantjes vragen of hij in een mindere stelling remise mocht aanbieden. Na overleg werd besloten om dit verzoek te honoreren omdat Hans inderdaad met een beroerde stelling zat. Zijn tegenstander nam het aanbod echter niet aan en tenslotte moest Hans nadat hij alles in de strijd had gegooid na enige tijd capituleren. Jan Bergsma die altijd straalt van oor tot oor heeft de opgaande lijn te pakken. Na twee goedgespeelde maar helaas verloren partijen wees hij ditmaal zijn ons niet onbekende tegenstander gedecideerd terug. Ton Tepe kon helaas de prestatie van zijn Bredase vriend niet herhalen, hoewel hij er niet slecht voor stond. Op het eind ging het ergens mis. Paul Vermee, onze gastheer, was deze keer tegen een jeugdspeler iets geduldiger dan normaal en hij maakte de partij mooi af. Toen stond het weer gelijk net als bij die voetbalclub uit Tilburg. Intussen had Andries Deliëns tegenstander remise aangeboden, maar omdat over veel partijen onduidelijkheid bestond en er op Andries’ bord nog heel veel stukken rondwaarden, moest hij van ons voor straf doorspelen. En dat loonde! Eerst haalde invaller René Davidse het punt binnen en niet veel later Andries himself. Twee knappe prestaties! Toen bleven de twee Jantjes over. Jan van den Dries bleef in een situatie waarin het moeilijk concentreren was de partij zo lang mogelijk rekken om uit de inmiddels opgebouwde voorsprong zoveel mogelijk psychologisch voordeel te halen. Hij capituleerde pas toen duidelijk werd dat het laatste Jantje niet meer kon verliezen. Captain Jan zei dat ik remise mocht aanbieden, dan zouden we winnen. Vooraf had ik daar na de vorige zeperd in Roosendaal voor getekend, nu was het mijn eer te na en ik wilde mijn contributiegeld er volledig uithalen. Hieronder de verslagen waarin je de echte waarheid kunt lezen.

ANDRIES DELIËN - BRAM VAN DE VRANDE                           1-0
Andries lukte het om het remisegevoel uit te bannen en uit een duizelingwekkende stelling het volle pond te halen waardoor wij op een belangrijke psychologische voorsprong kwamen. Een goede prestatie tegen een geduchte tegenstander.

TON TEPE - JASPER KOOLS                                                    0-1
De dames waren er al snel af en eigenlijk konden we ook wel met de helft van het bord toe. Mijn opening zag er niet zo frisjes uit, maar daarna kwam de boel toch min of meer in evenwicht. Na een zet of  30 had ik - voor mijn gevoel - een stevige vrijpion met potentie op de E-lijn. Altijd gevaarlijk zo’n vrijpion, niet alleen voor mijn tegenstander maar vooral voor mij zelf. Hubris ligt op de loer: 0-1.  

JAN WEIJTERS - MAARTEN DE WIT                                         1-0
Mijn tegenstander werd door César aangewezen als “wedstrijdleider” van de bovenzaal. Hij moest al na enige zetten een klok controleren die niet goed stond ingesteld. Dat nam enige tijd in beslag. Ik weet niet of dit hem uit de concentratie heeft gehaald. Zelf was ik erop gebrand om het volle punt in de wacht te slepen na de veegpartij in Roosendaal. Saillant detail: mijn tegenstander van die partij kwam even kijken of ik weer dezelfde opening speelde. Hij glimlachte toen hij zag dat het zo was en ik voegde hem toe dat ik mijn principes niet verloochen en keerde vol zelfvertrouwen terug naar het bord. Van die  partij uit Roosendaal heb ik veel geleerd!

Maarten koos voor een fianchetto met zijn koningsloper tegenover mijn Dameloper op b7. Meestal  ontwikkelt wit in dit soort openingen een sterk pionnencentrum, zo niet deze De Wit. Hij rokeerde keurig op de vijfde zet, ik pas op de tweeëntwingste. Ik kon mijn loper op de c-lijn poneren waardoor zijn beide paarden met de hoeven in de modder bleven steken. Aan zijn lichaamstaal zag ik dat hij niet blij was. Na een min of meer gedwongen loperruil had ik nog meer hout kunnen slaan en een pion kunnen winnen en daarmee waarschijnlijk de partij. Ik besloot om de loper op d6 te plaatsen als maatregel tegen een eventuele uitval van de pion naar f4. Ik rokeerde rustig om een paardoffer op e6 voor te zijn. Er volgde nog een truc met het paard maar daar hadden ze f7-f5 voor uitgevonden. Laatste stuiptrekking: de witte toren valt de zwarte dame aan! De dame mept die toren er gewoon af want zwart kan nadat de witte pion de dame heeft genomen (die pion wordt binnenkort aangeklaagd door metoo) kan de zwarte toren de witte dame terugwinnen en de witte c-pion is onverdedigbaar. Er volgden nog wel zo’n dertig zetten voor de winst werd binnengesleept. Daarbij moest ik wel op blijven letten hoor!

Het etentje na afloop smaakte door de overwinning des te zoeter.

JAN VAN DEN DRIES - PIETER COUWENBERG                       0-1

Een teamprestatie in optima forma
Met een dubbel, maar overheersend prettig, gevoel kijk ik terug op de derde ronde in de externe met Stukkenjagers 6 tegen EGS 2.  Dubbel, want ik verloor van Pieter Couwenberg, maar als team trokken we een fantastische 5-3 overwinning over de streep.

Mijn partij ging lang gelijk op zowel qua materiaal als qua stelling. Dat evenwicht vond ik al heel wat gezien de omstandigheden, want met alle respect voor mijn visueel gehandicapte tegenstander, moest ik er toch heel erg aan wennen dat ik eerst mijn zet moest aankondigen, dan de zet moest uitvoeren en dan de klok moest indrukken. Vervolgens sprak mijn tegenstander die zet in en ging hij op z’n eigen bord kijken wat z’n antwoord zou worden. Vervolgens kondigde hij zijn zet aan, zette die op zijn eigen bord en dan moest ik zijn zet op het ‘echte’ bord uitvoeren. O ja, en dan moest hij ook nog zijn klok indrukken. Kortom, ik zat niet lekker in de partij, want die hele procedure is sowieso enigszins onnatuurlijk en leidde soms ook tot onderlinge misverstanden en lichte irritatie. 

Op een gegeven moment leidde mijn geschetste concentratiegebrek tot de onvermijdelijke achterstand, doordat ik onnodig een loper verloor. Ik kreeg er wel een pionnetje voor terug, maar vanaf dat moment beschouwde ik mijn partij in hogere zin toch als verloren. Het stond, toen ik mijn loper verloor, echter pas 2-2 door ongelukkige nederlagen van Hans Groffen en Ton Tepe die gecompenseerd waren door mooie winstpartijen van Jan Bergsma en Paul Vermee.

Toen kwam Andries vragen of hij remise mocht aannemen. “Nee”, zei ik beslist, want met mijn virtuele verlies erbij stonden we feitelijk 2-3 achter! Andries ging er nog eens goed voor zitten en een uur later was het geen 2-3, maar 3-2! Doorspelen kan dus wel degelijk lonen! Kort daarna volgde onze supersub, René Davidse, waardoor we op 4-2 kwamen en het eerste wedstrijdpunt minimaal binnen zou zijn. Maar we wilden meer en roken bloed.

Ik dacht dat het psychologisch wel gunstig zij zijn om mijn tegenstander zo lang mogelijk bezig te houden. Zodra Jan Weijters remise zou hebben, kon ik immers rustig opgeven. Maar Jan Weijters wilde geen remise en ging brutaal voor de winst. Mijn tegenstander wilde telkens de dames ruilen maar doordat ik die ruil uit de weg ging, had hij moeite de winstgang te vinden. Ik dacht met de dames op het bord namelijk meer tegenkansen te houden en dat was ook zo en de partij sleepte zich tot meer dan 75 zetten voort.

Toen verloor ik onvermijdelijk opnieuw een loper en moest ik even daarna wel opgeven en de tegenstander feliciteren. Maar ik deed dat met een tevreden gevoel en een glimlach op de mond, want ik had allang gezien dat collega-teamleider Jan Weijters onverzettelijk op de winst afkoerste: 5-3 derhalve voor Stukkenjagers 6, een mooie overwinning op een sterker geachte opponent en wat belangrijker was: een echte teamprestatie.

Het kwam de sfeer bij het smakelijke diner na afloop alleen maar ten goede! Wellicht het begin van een mooie traditie: samen spelen, samen winnen en samen eten en drinken!

Jan van den Dries

JAN BERGSMA - NICO DIGNUM                                               1-0
In onze match tegen EGS 2 mocht ik aantreden tegen Nico Dignum, ook lid van de Stukkenjagers die niet in zijn eigen spel kon komen en een welbekende van onze eigen groepencompetitie. Een sympathieke tegenstander en dus een plezierige verrassing, die ook nog eens heeft geleid tot mijn eerste winstpartij in de competitie. Eindelijk. Na het antwoord e7 op de d4 opening van Nico, wat ik eigenlijk nooit doe, had ik het gevoel dat Nico duidelijk iets anders had verwacht en niet in zijn eigen spel kon komen. Ik had al snel het initiatief hetgeen al na een zet of 10 er toe leidde dat Nico zijn loper opofferde om daar 2 pionnen voor terug te krijgen. De loper tegen 2 pionnen voorsprong werd al snel daarna een toren tegen 2 pionnen voorsprong, een overwicht zodanig dat het midden- en eindspel leidde tot een een serieuze dreiging van mijn koningin en toren. Toen Nico mij ook nog een open lijn 'cadeau gaf' aan de andere kant van het bord om met mijn andere toren achterom te komen, was er geen houden meer aan, resulterend in een onverbiddelijk schaakmat. Door deze persoonlijke overwinning, later gevolgd door de overwinning van ons hele team, kon mijn dag niet meer kapot. Het heerlijke en gezellige eten met zijn allen daarna wat dan ook een prachtige afsluiting! 

Jan

RENÉ DAVIDSE - FRANS LEIJTENS                                           1-0
Vrijdagavond werd ik aangenaam verrast door een telefoontje van César Becx: Ik moest met de Stukkenjagers 6 meespelen ! César kwam nog wel met een vaag verhaal over speler te kort in Stukkenjagers 2 en doorschuifsystemen die in werking traden, maar ik wist het direct: mijn talent komt bovendrijven. Eindelijk is de gang naar een grote toekomst voor mij bij De Stukkenjagers in gang gezet. De Stukkenjagers 6............zucht. Ik kon het nog niet echt geloven. Zoals Armstrong zei: "A giant leap" maar dat was geen schaker, ik wel in de wolken. Ik speelde aan bord 6  tegen Frans Leijtens. Al snel merkte ik dat mijn denkpatroon radicaal veranderd was sinds de erkenning. De opening was: d4-d5 waarna ik c4 speelde. (Capablanca-Aljechin, St. Petersburg 1914). Ik bouwde een solide stelling op wat me zelfvertrouwen gaf. Op de 9e zet speelde ik e3 (Carlsen-Aronian, Tata Steel 2013). Okay...Carlsen speelde e3 als openingszet maar verder was er weinig verschil in de zet.
Ik sprak mezelf moed in door te stellen dat ik pas sinds gisteren tegen de GM titel aanschurk en dat de zetvolgorde nog een aandachtspuntje is. Op de 26e zet gaf Frans zich over en schudde mij de hand. Na de 3e speelronde sta ik nog steeds op een 100 % score! Mogelijk dat ik in navolging van Herman Grooten ook een boek ga uitgeven over schaaklessen. Verder houd ik vanaf nu de woensdagavonden tussen 19.00 uur en 19.45 uur vrij in mijn agenda.

Rene Davidse

HANS GROFFEN - BEN VAN ELSWIJK                                       0-1
Ik speelde dit maal tegen een bekende, Ben van Elswijk. Ik maakte een praatje toen hij binnenkwam en hij bleek op bord 7 mijn tegenstander te zijn, dat zit goed dacht ik! Een pijnlijke vergissing bleek!! Ik begon goed, had al snel een matdreiging en was content daarover . Ik vergat alert te reageren op zijn paard, dat pakte bij mij een toren ...dom! En mijn stelling werdt slechter, het koste me nog een pion en moeite om zijn paard terug te pakken . Ik had overleg om remise aan te bieden, hij overwoog het kort .  Mat was nog mogelijk . Door dame en loper af te wisselen, kon hij hier wat aan doen, ik deed dat liever niet . Ik worstelde en kon door mijn paard nog wat compenseren. Ben had daar even moeite mee zei hij me later en dat hij deze partij pas gespeeld had en toen wel mat ging . Ik speelde lang een verloren partij en nam mezelf kwalijk dat ik zo nonchalant was . Voor Ben fijn na zijn fiets ongeluk /operatie en mindere tijd weer iets leuks had meegemaakt. Ik liep regelmatig langs ons team en zag Jan B al snel winnen, Paul stond er ook al heel snel goed voor . Gelukkig wonnen we als team !! Het was gezellig en het eten heerlijk daarna. Om 22 uur naar bed is toch geen aanrader. 

Gr Hans 

PAUL VERMEE - MATTHIJS MUIS                                               1-0
Toch altijd een beetje druk zo’n 114 schakers op een dag in Cinecitta. Maar wel gezellig. Om 10.00 uur word ik reeds door César op de fiets ingehaald. Die wil altijd als eerste aanwezig! De zaal stond reeds klaar, altijd wel zo fijn dat je niet met tafels hoeft te sjouwen. En in no time stonden de borden en de klokken klaar.

En toen werd het spannend. Althans voor mij, want de laatste tijd zitten er niet veel overwinningen in.

Maar goed. Mijn tegenstander Matthijs Muis zal wel hetzelfde gedacht hebben. Ik had me voorgenomen de lijnen goed in de gaten te houden en te openen met mijn bekende f4 . Vergt toch altijd enig spanning voor de tegenstander.

Op enig moment staat zijn dame op d6 en de loper op f8 en kan ik gedekt mijn loper op a3 spelen. Nog niet zo veel aan de hand, maar hij speelt zijn dame naar d7 en ik kan deze weer aanvallen met paard e5. En daar maakt de aardige tegenstander een blunder. Hij denkt;…. jij mijn dame ik ook jouw dame en speelt loper g4 , gedekt door paard f6 en valt mijn dame aan. Echter hij vergeet dat ik zijn loper kan pakken met mijn paard op e5. Daarna slaat hij het paard op g4 en uiteraard ik zijn paard met mijn dame. Daarna zou het een peulenschil moeten zijn met een vol stuk voor, maar ik heb toch nog tot zet 48 moeten doorspelen alvorens hij op gaf.

Ik heb nog even gedacht dat het een neefje van Cees Zoontjes zou zijn. Hij bood n.l. tot twee maal toe remise aan.

Het gaf een goed gevoel om te winnen en ook dat het team won was de kers op de taart. Afgesloten met samen eten, wat ik echt heel leuk vond. Moeten we meer doen.

Met vriendelijke groet,
Paul Vermee

De Stukkenjagers kopje onder tegen Zukertort Amstelveen

Het verslag van Mark Haast over de vierde externe ronde van Stukkenjagers 1 is te vinden via schaaksite.nl.