maandag 24 oktober 2016

Stukkenjagers 1 komt op stoom!

Na de goede 1,5-8,5 overwinning op Zukertort Amstelveen 2, stond de volgende wedstrijd op het programma op zaterdag 8 oktober. We waren vorig seizoen al gewaarschuwd voor UVS met een nederlaag en we waren dus zeker van plan om daar dit seizoen verandering in te brengen. Zelf was ik al erg snel klaar, want zonder tegenstander is het lastig om er een spannende partij van te maken. Dat gaf me echter wel de kans om een middagje rustig aan te doen en te ‘teamleideren’. Alle borden op een rijtje:

Jaap Houben – Stefan Beukema
Op dit bord werd de koning van Stefan naar voren gelokt, maar dat was bij de heren nog wel bekend. Na een nieuwe zet van Stefan werd het een spannende partij. Na een venijnige truc van Jaap kreeg Stefan echter niet meer de kans om terug te komen in de partij. Een prima overwinning van Jaap!

Maarten Solleveld – Herman Grooten
Voorlopig is Herman zijn seizoen weer uitstekend begonnen! Hij kwam in de opening met een aantal interessante zetten. Daarna ontstond een ongeveer gelijke stelling, maar Maarten greep met weinig tijd op de klok mis en dat kostte hem een stuk. Het was nog even gevaarlijk voor Herman, maar hij speelde het goed uit. In de viewer zijn partij met eigen commentaar.

'
Lars Vereggen – Hans Klip
Bij Lars leek zijn stelling lange tijd ongeveer gelijk, maar uiteindelijk kwam hij terug met een nul. Naar eigen zeggen was hij te ver gegaan en wist Hans daar op een mooie manier gebruik van te maken.

David Miedema – Nick Bijlsma
Gelukkig was Nick er deze ronde weer bij en dat leverde meteen een mooi punt op! Na een geweigerd remiseaanbod ging het niet goed voor David en keek Nick niet meer terug naar het aanbod wat hij had gedaan.

Mark Haast – Ivar Heine
Bij deze partij was duidelijk dat Mark prettig stond. Uiteindelijk wist hij goed toe te slaan over de witte velden en werd Ivar geen kans gegund op tegenspel. Gelukkig kwam de oud-Stukkenjager nog gezellig napraten in de bar.

Paul Span – Mart Nabuurs
Het was aardig wat duw en trekwerk in deze partij, maar daar kijken we natuurlijk niet van op bij Mart. Dat het even duurde is ook geen verrassing! Gelukkig werd deze ronde op gedecideerde wijze het volle punt binnen gehaald.

Jasper Beukema – Anton van Rijn
Op dit bord had elke uitslag eigenlijk wel kunnen volstaan! In moeilijke stellingen is de puntenverdeling verschillende keren op en neer gegaan met een uiteindelijke remise als resultaat.

Lukas van der Linden – Bianca de Jong-Muhren
Na een mindere opening moest Bianca helaas al vrij snel een kwaliteit inleveren om nog overeind te blijven. Ondanks haar taaie verdediging liet Lukas het voordeel niet meer los en wist hij een vol punt te scoren.

Tijmen Kampman – Jan Pijkeren
Na een prima start van de partij leek het dat Tijmen niet zo goed kwam te staan. Hij ging er echter nog eens goed voor zitten en legde zijn tegenstander zo veel mogelijk problemen voor. Dat was voldoende om de partij uiteindelijk in remise te laten eindigen.

Ondertussen was gebleken dat de tegenstanders van vandaag nog iets langer bij elkaar in de buurt zouden blijven. Ze hadden namelijk bij hetzelfde restaurant gereserveerd! Niet geheel toevallig was dat het restaurant dat o.a. gerund wordt door schaker Ali Bitalzadeh. In het Iraanse restaurant Mi Amor Comida werd de dag gezellig en met lekker eten afgesloten!

Stukkenjagers 1 lijkt voorlopig goed op stoom gekomen en we hopen natuurlijk in ronde 3 tegen De Wijker Toren op deze voet verder te kunnen gaan!

Anne Haast


Een verslag van de tegenstander en meer partijen zijn te vinden via de website van UVS.



Stukkenjagers H-HMC C: 0-4

Potdorie, 4-0 verlies voor ons. Afgemaakt, opgerold, onder water gezet, schrijf daar maar eens iets over.  Herman Finckers laat ons weten dat hij soms wel eens uren na zit te denken en nog niets op papier heeft terwijl hij een andere keer hetzelfde bereikt in vijf minuten. Dus er is nog hoop.

De wedstrijdleider probeerde in zijn toespraak  een zak adrenaline over ons uit te storten: “Meer dan een half bordpunt zie ik er niet van komen.” Rap vertaalde ik deze uitspraak voor HMC; “Nou, zo erg zal het toch niet worden voor jullie?”

Jan Weijters en Rene Davidse waren vrijgeloot en op de speelavond bleek Bjoern Hofmans plotseling andere sores aan het hoofd te hebben ( hopelijk is het allemaal weer goed gekomen, Bjoern). Gelukkig mochten wij Thomas Tepe van Sj F lenen. Aan bord 2 kreeg Thomas ( 1484) tegen Paul van Helvoort (1626) al snel te maken met de keuze voor toren of dameverlies. Hij kon niet bevroeden dat hij ze even later alle twee kwijt was: 0-1.
 De duim die Hans van Driel (1080) op 4 in de dijk stak verhinderde niet dat Marc Smits (1499) zijn inondatieplan kon uitvoeren. Hans liep een nat pak op en een nul.
Wil Wouts ( 1264) meende hier niet bij achter te kunnen blijven. Tegen Luigi de Mas (1518) raakte hij volledig verstrikt in de eigen listigheden, struikelde en kukelde in de sloot. 
Cees Zoontjens(1466) op bord 1 kwam tegen Henk Burg(1733) al snel in de opening een pion achter weliswaaar ten koste van de rokade van de tegenstander maar echte compensatie kwam daar nooit uit. Even leek het er op dat in het eindspel nog een remise te vinden was, maar nee, de tweefronten oorlog kon door de koning niet meer in een vredesverdrag worden omgezet. Wel mocht ik tekenen voor de 0-1 en dus ook voor de 0-4. Aan de tap werd getapt zoals het hoort, die andere drie zaten er al om halftien terwijl de contributie toch gebaseerd is op drieëneenhalf uur speeltijd. Op 15-11 tegen WLC zullen wij dan ook uit een ander vaatje tappen.
Inmiddels zit ik al meer dan tien minuten te peinzen over een leuke slottekst maar heb  nog steeds niks zinvols op papier, normaal gesproken bereik ik datzelfde resultaat al na vijf minuten, dus geef ik de hoop maar op.

Cees Zoontjens

De Pion 4 (Roosendaal) - Stukkenjagers 6

Het spijt me, maar uit Eindhoven rijden geen treinen, meldde Jan Weijters. Dus werd in allerijl Jeffrey van Huygevoort opgetrommeld om, in plaats van het hondje uit te laten, een partij te gaan spelen in Roosendaal.
Altijd gezellig, zo’n autoritje. Over de radio klonk een zwoele stem: houdt op dit punt zoveel mogelijk links aan. Leuk hé, dat politieke commentaar op Donald Trump, mompelde iemand. Ja, je luistert naar mijn navigatiesysteem, bromde onze chauffeur. En wat doet die auto achter ons, die achtervolgt mij al vanaf Tilburg. Effe kwijtrijden en met een ruk aan het stuur knalden wij hartje Roosendaal het parkeerterrein op van de Aldi. De achtervolger volgde…

In de speelzaal ontmoetten wij de andere helft van ons team. Was wel lastig jullie overal te volgen, mopperden ze. Waarom zijn we niet met de trein gegaan zoals Osman?  De ingevallen stilte werd door Jan van den Dries, met het oog op de wedstrijd, doorbroken. Mannen, sprak hij, wacht tot het rode licht is gedoofd, er kan nog een schaakje volgen!
 De ontvangst door Ger Eijsermans was hartverwarmend: ‘Welkom aan Stukkenjagers 6 uit Tilburg of moet ik zeggen: DE Stukkenjagers.’ (Alsof hij wilde zeggen: de enige echte). Een klaterend applaus viel ons ten deel. Humh, dat heb ik niet eerder mee gemaakt, wel leuk.
Genoeg geluld, laten we eens kijken naar het verloop van de partijen aan de hand van een persoonlijk verslag.
Wil Wouts.
Mij viel de eer te beurt te mogen spelen tegen een charmante jonge vrouw Kimberly.
Ze was heel aardig en attent. Het deed me dan ook pijn haar in de val te moeten lokken.
Speel na op het bord.
Een Dame op d8, de loper op e7 en het paard op f6 is een batterij.
Zij plaatste haar loper op g5, die werd weggejaagd door h6 , ze zette hem op h4.
Na mijn ed4, haar Pd4, mijn Pe4 had ik in ieder geval een pionnetje gewonnen.
Toen ik haar K van de 1ste rij wist te verdrijven was een rokade voor haar niet meer mogelijk.
Dus kwestie van opjagen en regelmatig een schaakje geven en af en toe een pionnetje mee pikken.
Op een gegeven moment was ze dat beu en dacht: deze slachtofferrol wil ik niet spelen.
Ze gaf op. Punt binnen.
Ardy Foolen.
In mijn partij heb ik constant achter de feiten aangelopen. Ik heb de doorschuifvariant van het Frans gespeeld. Het plan is de pion op d4 die achter gebleven is op leven en dood te verdedigen. Dit lukte mij uiteindelijk niet, toch koos mijn tegenstander ervoor om de pion op b2 te pakken. Hierna zag ik mogelijkheden om een alles of niets koningsaanval te beginnen. Hierdoor won ik 2 pionnen waarvan 1 op de 6de rij die verdedigd kon worden door een pion, terwijl mijn tegenstander een pionnen meerderheid op de damevleugel had. Als ik daarna meer aan mijn verdediging van de open c lijn gedaan had in plaats van blijven aanvallen, had ik een klein plusje gehad. Ik ruilde verkeerd en verloor mijn toren. Ik gaf op.

Osman Hamraz
Mijn tegenstander liep in zijn opening al een misstap op. Hij speelde met wit 1.e4 e5 2.f4 Pf6. Hierdoor kon ik na een paar zetten zijn koning onder dreiging zetten met Dh4+. Hij koos ervoor om met de koning te vluchten, en ik maakte er een klopjacht op. Zoekend naar de schaakmat werd ik een beetje te gretig. Ik offerde veel pionnen op, en daarnaast ook een paard. Schaakmat werd het net niet, ook naderhand niet toen ik het in de computeranalyse bekeek. Maar met een stuk minder in het eind kon ik niet veel meer nadat hij de stukken dwong af te ruilen.
Jan van den Dries
Met wit speelde ik aanvankelijk vol zelfvertrouwen, na de midweekse overwinning op Jan Weijters, tegen Anthony Snijders van De Pion op bord 3. De eerste twintig zetten van de partij verliepen rustig en regelmatig: beiden maakten een pionnetje buit, hij bovendien een paard en ik een loper. Niks aan de hand.
Op de 21e zet meende ik met mijn paard op avontuur te moeten gaan maar dat was achteraf een paard van Troje: het leidde tamelijk onomkeerbaar mijn ondergang in! Ik overzag een mat-in-één dreiging, werd uiteraard gedwongen die te pareren maar verloor er een stuk mee. Met een stuk minder heb je soms nog weleens tegenspel over, maar deze zaterdag dus niet. Mijn stelling leek wel een gebombardeerde stad: er was weinig van over en wat ervan over was viel stukje bij beetje weg. Ik heb het nog een zet of twaalf doorstaan maar na het tweede stuk achterstand moest ik capituleren.
Hans van Driel
Bord 7, Hans van Driel (wit) - Patrick Heijnen (De pion 4): ½ - ½

Na de altijd weer verrassende Björn H.-opening (c4) en een keurig getimede opmars van de dame naar het centrum kwam wit enigszins voor te staan tegen de teamcaptain van De Pion 4, maar een min of meer gedwongen dameruil op de 18e zet bracht de stand in een strak evenwicht, waarna het wachten was op een fout van de tegenstander. 
Ook de computer vond achteraf remise de juiste uitkomst van deze partij.

Tussenstand: 3 ½ - 1 ½. In drie gevallen is er dus lichtzinnig door rood gereden (de waarschuwing was: er kan nog een schaakje volgen). Hoe verging het de rest?

René Davidse raakte deze keer niet aan zijn niveau van de interne competitie. Schrik van de tegenstander? Hij kwam maar niet in zijn spel, reed door rood en werd overreden door de aanstormende trein.

Jeffrey van Huygevoort bouwde rustig aan een best aardige stelling maar zag niet dat het rode licht nog niet was gedoofd. Een schaakje van de jeugdige tegenstander (ik had de tegenaanval ook gezien hoor) werd hem noodlottig.

Cees Zoontjens. De tegenstander kwam te tam uit de opening en had de grootste moeite met de ontwikkeling van zijn stukken op de damevleugel. Maar, nu was ik een beetje dom, in plaats van een aanval op de koningsvleugel speelde ik de nutteloze zet Pd4-f3. Nu kwam zwart tot leven. Ik verloor een stuk, dacht hout terug te winnen met een penning op toren/dame maar lette niet op het stoplicht. Anderzijds, zwart mag met de toren op d8 de onderste rij niet verlaten wegens mat met toren e8. Dus dame d7, valt tevens de loper op b7 aan. Lc5xf2+ (er kan nog een schaakje volgen!!) en na pak, pak, ruil, ruil, ging ik huilend aan de bar zitten.
Slotconclusie: in de Tuinstraat hebben ze geen last van stoplichten.

Cees Zoontjens

Przewalskipaarden in de Kampina

Een soort kudde van een grote veterinaire diversiteit versperde mij de weg naar Boxtel. Wat te doen, als  wedstrijdleider en dierenpolitie in geen velden of wegen te bekennen zijn ? Het dichtstbijzijnde obstakel was waarschijnlijk een wisent. Hij leek in ieder geval sprekend op een plaatje uit mijn Verkade-album: Apen en Hoefdieren in Artis. Non verbale tekens en  geluiden hadden geen enkele invloed op het beest. Omdat aanraken zetten is, praktiseerde ik een soort eenmansscrum die ik kansloos verloor. Dan maar mijn fruit afwerpen maar dat werkte averechts. Die beesten weten niet wanneer het op is. Ik was geheel omsingeld. Pat dus, maar ik zag aan hun blik dat ze niks voelden voor remise. "Pleurt op" leek me ook niet de oplossing dus ik pakte mijn notatieboekje en las de partijen langzaam voor. Ik had genoeg verliespartijen voor het komende halfuur. Na 10 mintuten was de lol er al vanaf en kon ik verder fietsen. Ruim op tijd betrad ik café Rembrandt voor mijn debuut in SJ 5. Daar maakte ik kennis met Constantijn Beukema, de andere debutant.

Tijdens de wedstrijd gebeurde er alleen op mijn bord praktisch niets. Dat ik daar zo lang over deed is ronduit genant. Naast mij produceerde Christiaan een nieuwtje in het siciliaans. Dit gaat de boeken niet halen. Op de andere borden gebeurde zoveel  dat alleen de spelers dit fatsoenlijk kunnen navertellen. De partij van Constantijn was in mijn ogen de mooiste. Hij speelde als Bobby Fischer in zijn jonge jaren. Met speels gemak kwam hij via de h-lijn binnen om vervolgens een dame te gaan halen. Er is maar één probleem, hoe kunnen we dit talent behouden voor het vijfde ?


In de viewer de partij van Constantijn, inclusief commentaar van hem!


Tot zover, Toon Mentink

Mark Clijsen en het Droste-effect (1e ronde SJ-open)

Achter elke valstrik zit weer een andere.

Hoewel uitgebreid gewaarschuwd voor onderschatting, ben ik weer goed weg gekomen tegen Hans van Driel.  Mark wees me erop want hij had het in een flits gezien. Tot overmaat van ramp zei ik na de partij tegen Hans ‘Had je Da5+ niet gezien?’ ‘Nee’ zei Hans, en leverde zijn loper in. Als hij Pc3 had gespeeld kon ik niet nemen op c3. Dit zou de valstrik achter de valstrik zijn.

Leermoment: Achter elke valstrik kan een andere zitten. In het ergste geval leidt dit tot paranoia. De meest rationele oplossing is: Doe beiden de juiste zet dan is de stelling gelijk. Maar wie gaat er nu schaken om de stelling gelijk te houden?

1e4 e6 2 d4 d5 3 e5 c5 4 c4 cxd4 5 Pf3 Pc6 6 a3 dxc4 7 Lxc4 b5?? 8 Lxb5!! Da5+ 9 b4 waar Pc3 voorlopig een oplossing zou zijn geweest.

Toon Mentink

woensdag 5 oktober 2016

De misantroop heeft remise in Bad Sooden

Het mooiste moment is de zestien minuten mijmeren voor de partij. Ik stel me een bord voor dat gemaakt is door Piet Mondriaan*. De velden zijn rood geel blauw en wit, met zwart omkaderd. Subtiele rechthoeken allemaal verschillend van afmeting, binnen een vierkant schaakbord. Drie en een half jaar heeft hij geschoven met de afmetingen en steeds met de muziek van Scott Joplin*, Jimmy Yancy* en Specled Red* erbij. Nog zes minuten, ik ga de stukken uitlijnen door aan de zijkant op mijn knieën langs de voetjes te kijken. Daarna aan de voorkant en dan van boven op het zicht centreren, precies op het snijpunt der diagonalen. De paarden met blik naar de rand. De mensen kijken me een beetje vreemd aan.

Dan opeens zit die bruut er en gaat zonder enige reden de stukken zogenaamd rechtzetten. Hij doet zelfs mijn stukken erbij terwijl alles precies goed stond. Mijn hele leven heb ik al een hekel aan andere mensen maar vooral aan de daadkrachtige types met een abonnement op zekerheid. Als een kip zonder kop lopen ze zomaar ongevraagd je leven in. De bruut geeft me een hand. Ik geef een hand terug maar van eerlijk ruilen is geen sprake. Hij heeft driehonderd ratingpunten meer. Enkel door sparen, oppotten en nooit iets weggeven, een platte boerenslimheid met een uitermate beperkt gevoelsleven. Met tegenzin doe ik mijn zetten. Hij zit daar maar met zijn 140 kilo menselijke overlast. Hij kan alleen massief denken. Elke nuance die zijn moeder vroeger heeft proberen aan te brengen is afwezig. Ik zet slechts uit rancune en na bijna drie uur spelen bied ik remise aan. Ik wil er van af en natuurlijk weigert hij. Hij heeft wit en duwt met zijn volle gewicht tegen mijn stelling. Nu zie ik een vreemd boordje om zijn dikke nek en een zwart overhemd.  Ik loop even achterom en zie inderdaad het verwachte tonsuur. Recht in de leer en hoeder van de moraal*, voor anderen natuurlijk. Het aantal door hem misbruikte jongetjes schat ik op ongeveer 250, uitgesmeerd over ca. 50 jaar, schappelijke vent dus. Ik roep alle heiligen aan die me nog ter beschikking staan. Waar blijft Gods toorn?  Mijn schaakbrein raakt overbelast en zendt een hopeloze hoeveelheid signalen uit die ik probeer om te werken tot zetten. Een goede loper tegen een slecht paard waar heb ik dat meer gehoord, maar hij heeft wel meer tijd gebruikt met zijn trage logge hersens. De prelaat doet alles langzaam om de waarheid te benadrukken. Jarenlang weidse gebaren ter ondersteuning van de dogmatische zekerheid, nu gestold tot een kolos die zich aan mijn stukken vergrijpt. Bijna één derde van de jongetjes is al dood, negenenvijftig kampen met een depressie en de rest kan net een pilsje kopen van de schadevergoeding. Dan komt God langzaam op gang, mijn stelling begint beter te worden. En dan, eindelijk kan ik Pe6* spelen. Ik loop langzaam leeg en er vormt zich een grote plas onder mijn stoel. Hij moet zijn superieure loper ruilen tegen mijn kreupele paard anders verliest hij een pion en de partij. De wedstrijdleiding komt met een dweil, ze zijn dit gewend bij een seniorentoernooi. De kolossale trawant van het Vaticaan biedt remise aan. Ik kan nog 21 minuten gratis blijven wachten, ik heb de feiten reeds in mijn bezit. Een houdgreep die ik zo lang mogelijk aanhoud. Het wonder heeft zich voltrokken. Nog een moeizame hand waarvan ik de geschiedenis niet wil weten.  Traag en zwaar loopt hij naar de uitgang en dan waarschijnlijk naar het, door het bisdom betaalde rusthuis. Daar hebben ze bier sigaren en genade.

Toon Mentink

Verwijzingen met *

Oude boogie woogie pianisten

Mondriaan schilderde altijd met boogie woogie op de achtergrond.

Tijden het toernooi las ik het boek van Jeroen Brouwers "Het Hout" over het misbruik in de katholieke kerk. Verplichte literatuur voor Katholieken en liefhebbers van macht.

Pe6   de zet waarop ik een remiseaanbod kreeg van Manfred Pape (2113), behalve zijn gewicht is de rest fictie.

dinsdag 4 oktober 2016

Gaasbeekse boys – Oude Toren A

Als voorbereiding hield het Old Boys Network zijn etentje ter nagedachtenis aan Inge. Niet iedereen was er, maar desondanks werd het zeer gezellig met aangename kout waarbij niet of nauwelijks over schaken werd gesproken, laat staan dat het schaken werd gepraktiseerd. Er zijn belangrijker zaken. Wat dan zoal? Het nieuwe huis van Geertjan en de architectuur in het algemeen, zijn schilderijen en de schilderkunst, het ontslag op staande voet van Luuk bij Metro en de machtsverhoudingen in het algemeen en bij de Stukkenjagers in het bijzonder en natuurlijk, het kon niet anders, het aanstaande debuut van Gaasbeekse boys in de NBSB. 

Hoe verliep dat? Opnieuw, niet iedereen was er. Gelukkig hebben we een brede selectie, waarvan Thomas Tepe even het slachtoffer dreigde te worden. Hij en ik zouden een inhaalpartij voor de interne spelen en hij was al op weg naar de bar om mij en zichzelf van koffie te voorzien, terwijl Guus ondertussen nerveus probeerde aan César een telefoonnummer te ontfutselen, maar die had het te druk met bonnen uitdelen. Mislukt dus met als gevolg dat Thomas én zijn koffie én zijn beoogd tegenstander kwijt was. Gelukkig voor hem dook Kees G als reddende engel én als slachtoffer op. 

Voor wie was die slachtofferrol bij ons weggelegd? Voor Peter A misschien? Tot mijn verbazing had ik uit de mail van onze nieuwbakken wedstrijdleider begrepen dat hij bij de Oude Toren tot TL was gebombardeerd. Waarom was hij eigenlijk bij ons ineens verdwenen?? Geen idee, hoe het ook zij, deze avond was hij er ook niet. De slachtofferrol werd aan De Oude Toren als geheel toebedeeld. 

Toon maakte op 2 korte metten. Hij slaagde erin 2 torens op de 7e rij te krijgen, peuzelde een loper, negeerde een dreigend doorlopende pion, blokkeerde een pion op g5 met een paard en ontnam de koning daarmee een vluchtveld, waarna de tegenstander opgaf omdat het mat op h7 niet te vermijden was. Daarmee kreeg ik het TL schap terug en kon hij op huis aan om de verrichtingen van PSV te gaan volgen. 
Zelf kwam ik in een wat verminkte siciliaan terecht, waarbij mijn tegenstander zo vriendelijk was om zijn zwartveldige loper zo te posteren dat ik 2 stukken tegelijk kon aanvallen die onvoldoende konden worden verdedigd. In arren moede offerde hij toen maar een loper en toen dat even later een volle toren dreigde te worden gaf ook hij op. 
Dat deed Guus vH ook, naar verluidt in gewonnen stelling. Dat moet dan in de analyse zijn geconstateerd, wat ik niet meer heb meegekregen want ook ik was toen al op weg naar het restant van PSV. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik ook dacht dat er voor hem geen ontsnappen meer aan was toen eenmaal naast de Dame ook nog een vijandige Toren op het slagveld was verschenen. Guus V zorgde voor het winnende halfje, teamtactisch juist, ratingtechnisch toch een tegenvaller. 

19 oktober een nieuwe ronde, zonder Mentink maar hopelijk met 2x van Dongen. 

Theo Mulder

zondag 2 oktober 2016

Een monsterscore


De transfermarkt was nog maar net gesloten, of het nieuwe seizoen voor De Stukkenjagers staat al weer voor de deur. Het eerste team moest met lede ogen aanzien dat ons jeugdige talent Joris Gerlagh zijn opwachting gaat maken in het eerste team van Cambridge. Het bod was zo hoog dat daar zelfs een bemiddelde club als De Stukkenjagers niet tegenop kan. Uiteraard wensen wij Joris veel succes in zijn verdere (academische) carrière.

Gelukkig wist onze technische directeur wat snel handelen is. Net voor het sluiten van de markt slaagde onze TD, César Becx, erin om FM Lars Vereggen los te weken van zijn vorige werkgever. Dat zullen ze in de Domstad niet leuk vinden… Het is duidelijk dat César wat slagvaardiger is dan zijn collega’s uit de diverse grote steden in Nederland. César gaf nog wel een persconferentie waarin hij liet weten dat volgens hem de nieuweling uitstekend past in het profiel dat door de vereniging was opgesteld. De Stukkenjagers heeft de nodige criteria voordat iemand pas door de medische keuring doorkomt. Er wordt niet over één nacht ijs gegaan, hoewel het aantrekken van jonge talentvolle speler ook weer niet heel lang hoeft te duren. Bijvoorbeeld het gedraal van Overmars e.c. wordt hiermee afgestraft: de concurrentie vist nu achter het net.

Na bij diverse verenigingen actief geweest te zijn, gaat Lars nu zijn opwachting maken in de voorhoede van De Stukkenjagers. Daartoe heeft hij in de zomermaanden zijn marktwaarde nog even weten op te schroeven door zijn rating flink op te krikken.

Ondertussen werd er achter de schermen ook nog uitgebreid onderhandeld met onze satellietclub in het Belgische Schoten. Daar bevindt zich een kweekvijver van jeugdig talent.

De eerste die doorbrak naar de hoofdmacht, Stefan Beukema, is inmiddels IM geworden en behoort al lange tijd tot een van de pijlers van ons eerste team. Inmiddels is zijn jongere broer Jasper ook zover dat hij zijn eerste minuten in de basis mag opdraven.

Speler/coach en vader van deze talentvolle zonen, Henk Jan Beukema, werd ook op het laatste moment opgetrommeld om de verdediging van ons team te komen versterken in de achterhoede. Dat was voor hem meteen een pikant gebeuren aangezien hij mocht aantreden tegen zijn oude vereniging (Zukertort/Amstelveen), waar hij nog in de leiding van de vereniging, de nodige taken mocht vervullen. Hij kent deze club als geen ander en hij wist ons tijdens de partij de nodige nuttige adviezen te geven. Raadgevingen als: “neem een kop koffie op zijn tijd”, “bestel een broodje voor de partij” of “ga aan je bord zetten als je aan zet bent”, hebben we al tijden niet meer gehoord.

Rest ons nog te melden dat ons oud-teamlid Tijmen Kampman ook weer op het oude nest is neergestreken. Daar heeft onze TD indertijd een onvergeeflijke fout gemaakt door hem ‘te vroeg te brengen’. De toen nog jonge Tijmen moest zomaar opdraven in het Tilburgse sterrenteam en ondanks zijn onmiskenbare talent voor het spel, kon hij de druk toen niet aan. Hoewel nooit iemand tegen hem gezegd heeft dat hij “de nul moest houden”, hield hij zich toch aan deze volkswijsheid. Het werd op een gegeven moment zo’n obsessie dat we Tijmen even aan de concurrentie in Arnhem hebben gehuurd. Daar deed hij de nodige ervaring op en kwam hij eindelijk tot scoren. Zelfs dusdanig dat hij nu – na twee jaar, maar nu gepokt en gemazeld, terugkeert in de hoofdmacht.

Ondertussen kwam de traditionele voorbereiding van het eerste team nog bijna in gevaar omdat er enkele mensen op eigen gelegenheid naar Amstelveen (waar wij zouden aantreden tegen Zukertort/Amstelveen 2) waren gereisd en wat vertraging hadden opgelopen. De spelersbus (lees: de trein en metro) was ruim daarvoor al vanuit Tilburg vertrokken en mooi op tijd gearriveerd voor de gebruikelijke  warming-up. Die bestaat bijna altijd uit het nuttigen van een wat verlaat ontbijt. Dat vond nu plaats in de kantine van het ‘European Go Center’. Desondanks waren alle spelers mooi op tijd aanwezig zodat wij op tijd klaargestoomd werden voor de wedstrijd.

Zoals vaak aan het begin van het seizoen is er het verschijnsel van de ‘honger naar de bal’ dat we hier even mogen vertalen naar ‘honger naar het schaakbord’. In het geval van Mark Haast bleef het toch een beetje bij de eerste uitdrukking, want hij wilde toch graag op tijd terug zijn op het thuishonk Dongen, waar hem een bal en een waterpolowedstrijd wachtte. Dat heb je met deze multi-talenten, die staan hun mannetje op diverse terreinen. De remise die op gelijkmatige wijze tot stand kwam, gaf hem de gelegenheid het pand zo snel mogelijk te verlaten zodat hij nog op tijd bij zijn polo-ploegmaten in Dongen zou arriveren.

Ondertussen waren de meeste spelers uitstekend bezig de opdrachten van de coach uit te voeren. Wij hebben gelukkig niet zo’n druk sticulerende coach langs de zijlijn (zoals bijvoorbeeld bij Atletico Madrid) die met de nodige gebaren zijn opdrachten het veld in slingert. Nee, onze captain zit rustig aan haar bordje en maakt af en toe een rondje om zwijgend, maar met een goedkeurende blik zich weer in haar problemen te verdiepen.

Anne had zichzelf namelijk als taak gesteld om het belangrijkste gevaar bij de tegenstander, IM Matthew Tan, te neutraliseren. Als deze geweldenaar – IM met stevige Elorating – niet tot scoren zou komen, zou de tegenstander een tandeloze draak worden. En zo geschiedde. De witspeelster had haar tegenstander opgezadeld met een geïsoleerde pion op d5 en nadat zij snel de dames had geruild, was al spoedig duidelijk dat zwart een zware taak had om dit structurele nadeel binnen de perken te houden. Net toen de rest van het team zich afvroeg hoe zij dit voordeel verder zou gaan uitbouwen, kreeg zij een remise-aanbod. Als volleerd professional kweet zij zich toen van haar taak. Zij maakte – in haar eigen tijd – een rondje langs de borden en constateerde dat vrijwel iedereen er prima voorstond. Ze accepteerde toen het halve ei, zodat zij zich daarna volledig aan haar taak – het teamleiderschap – kon gaan wijden.

Het was op dat moment al heel waarschijnlijk dat wij de twee matchpunten over de streep gingen trekken; het was alleen nog de vraag met hoeveel verschil wij de tegenstander zouden inpakken.

Het duurde niet lang eer De Stukkenjagers op voorsprong kwam. Het was ons jonge talent Jasper Beukema, dat het eerste (doel)punt op de schoen had. Hij ontfutselde tegenstander Saurabh Adavatkar wat materiaal en tikte toen het punt binnen.

Het was omstreeks dezelfde tijd dat de man van de comeback, Tijmen Kampman, er in zijn eerste wedstrijd in elk geval voor wilde zorgen dat er geen nul achter zijn naam kwam te staan. Hij speelde remise tegen Bram ter Schegget.

Dat was voorlopig het laatste cadeautje dat Stukkenjagers de tegenstander gunde. Het tempo ging omhoog, de tegenstanders werden de duimschroeven aangedraaid en het duurde niet lang eer die bezweek aan de aanhoudende druk. Het leek zelfs even op een schiettent toen Stefan Beukema, Bianca de Jong-Muhren, Mart Nabuurs en ondergetekende allemaal tot scoren kwamen.

Ook onze nieuwste aanwinst, Lars Vereggen, liet er bij zijn directe tegenstander, Tobi Kooiman, weinig twijfel over bestaan dat hij de betere speler was. De ene passeerbeweging na de andere werd Kooiman – die zich lang goed verdedigde – toch fataal. Toen hij op het verkeerde been was gezet, maakte Lars in de doelmond het mooi af.

Eigenlijk was alleen onze invaller, Henk Jan, nog aan het ploeteren. Want zo kun je het wel een beetje noemen, nu hij – ook gehinderd door fysieke klachten (ja, topsport is zwaar!) – zichzelf bijna de das had omgedaan. Lange tijd ging het allemaal wel in een traditioneel Wolgagambiet. Maar toen hij ineens nog een kwaliteit en een pion erbij moest geven, dacht hij serieus na over opgeven. Toch fluisterde ergens nog een stemmetje in hem dat door opgeven nog nooit een partij is gewonnen. En daar hield hij zich maar aan vast. En zo waar… De tegenstander zag het ook allemaal niet zo scherp meer in het laatste uur en liet het ene steekje na het andere vallen. Toen Henk Jan uiteindelijk ook nog een vol punt binnenhengelde, kon zelfs onze eigen, altijd optimistisch gestemde teamleidster, het niet geloven. Het was maar liefst 8½ - 1½ tegen Zukertort/Amstelveen 2. En daarmee werden we meteen – op doelsaldo – de trotse koploper in de eerste klasse B.

Uiteraard staat er altijd na de wedstrijd een gemeenschappelijk diner op het programma. Was dat voorheen wat amateuristisch geregeld, voor dit seizoen doen we dat heel anders!

We hebben namelijk een speciaal culinair directeur aangesteld in de persoon van Bianca de Jong-Muhren. Die had haar voorbereiding heel serieus genomen. Via Albert Heijn kortingsbonnen, die zorgvuldig waren gespaard, had zij binnen een steenworp afstand een prima restaurant weten te boeken waar we de nodige drie-gangen-maaltijden konden gebruiken. Dat zelfs een tweetal van de concurrerende vereniging meeging hier naartoe zegt al genoeg! Als onbetaalde schaakvereniging dien je op alle posten een capabele medewerk(st)er te hebben, zoveel is nu wel duidelijk geworden na deze eerste wedstrijd. Met de juiste mannetjes en vrouwtjes op de juiste posities treedt Stukkenjagers dit seizoen tot de tanden gewapend het strijdperk in!

Herman Grooten



Gezelligheid troef bij kroegentoernooi D4.

Nu al een jaar of 5, spelen wij mee met dit kroegentoernooi in Oosterhout. Dit jaar deden Mark Clijsen, Frans Konings, Mart Nabuurs en ik (Bram van den Berg) mee.
’s morgens om 9:36 de bus, als je dan geen liefhebber bent weet ik het ook niet meer, snel een ontbijtje gescoord op station om vervolgens bus te nemen, halte te vroeg uitgestapt, maar een wandeling is blijkbaar goed voor je. Frans overwoog deze dan zelfs op de fiets te gaan.


Mart was al gearriveerd en zo waren we ruim op tijd, gelijk aan het bier, want de zon scheen.
Met 16 viertallen in 8 verschillende kroegen gingen we na een kort openingswoord van Pierre Jaspers van start, 7 verschillende kroegen deden we aan en het nodige gebeurde.

Gezinszakje kibbeling op de markt, iemand die op de markt iets met ritsen deed. Frank Schouten die net zoals elk jaar langskwam en dit jaar ook nog liet horen dat hij heel goed gitaar kan spelen. De altijd mooie wedstrijd tegen Koen Haast, Eric de Moor. Ik verloor nog een pot kansloos tegen Pierre Jaspers. We kwamen 60 dames tegen met een groot bord route 66, ze werden dit jaar allemaal 50 (of waren het) en gingen er een mooie dag van maken.


Bij het ingaan van de laatste ronde hadden we 21,5 bordpunt uit de mogelijke 24, waarmee we netjes een half punt achterstonden op Sliedrecht 1;-). Kortom er moest ook nog een beetje geschaakt worden, de ambiance was goed, een wk match locatie leek het wel. Het niveau was dan weer minder, Mark neutraliseerde heel soepel hun sterkste speler op 4, Mart moest hard werken voor een halfje maar bracht dit binnen, ik won heel makkelijk en Frans verloor een kwaliteit, maar had een mazzeltje en won ook, zo waren we wederom kampioen, moe maar voldaan zoals goed te zien is.

Blij en tevreden namen we de felicitaties en een 6 pack bier in ontvangst, Frans werd gedeeld topscoorder met 7 uit 7, Mart haalde brons met 6,5 uit 7, Mark haalde 6 uit 7 en de kopman scoorde het beroerdst met 5 uit 7. Daarna nog lekker uit eten geweest, waarna we in Tilburg in Jacks ook nog een klein afzakkertje gedaan hebben, waar we ook nog op een muzikaal intermezzo werden getrakteerd door een dame in rode bloemetjesjurk. Koen Haast was tussendoor even naar Sittard geweest om met waterpolo 10-10 te spelen en nam zijn kleine broertje ook mee, het was nog even werken, maar we hebben sluitingstijd net aan gehaald, was weer mooi feestje volgend jaar weer.
Bram van den Berg

De kunst van het weglaten

De beste openingszin is waarschijnlijk die van Jiskefet uit de dierenwinkel: ‘Mag ik van U een dier?’ Als U dit geen prachtige zin vindt, beperkt U zich dan tot schaken dan veroorzaakt U de minste overlast. Nu zou je in een vereniging dit soort leden kunnen weglaten maar dat heeft praktische nadelen. Laat ze af en toe een zet noemen en knik daarbij waarderend.


Bij het succesvolle viertallen rapid werden de Gaasbeekse Boys geïntroduceerd. Aanvankelijke stond er ‘De Gaasbeekse Boys’ op het scoresheet maar op ons verzoek werd ‘De’ weggelaten. Laten we zeggen dat de eigenaars van de naam weten hoe ze heten. Op onze website werd nogmaals uitgelegd wie die Gaasbeekse Boys dan wel zijn. Dank daarvoor. Nu vragen we dus met klem om intern aangesproken en omschreven te worden met ‘Gaasbeekse Boys’. Alle toevoegingen en uitleg zijn eigenlijk niet meer nodig. Stel dat dit een vriendelijk verzoek is, waarom zou je dat dan niet doen?

Gaasbeekse Boys

De Vughtse Toren team A laat zich op het verkeerde been zetten


Ze hadden op onze site het stukje van César over Stukkenjagers H gelezen en vonden het onnodig hun sterkste opstelling naar Cinecitta af te vaardigen. Voor diegene die zich de tekst niet meer helemaal kunnen herinneren volgt hij hier in schuinschrift.

En dan is er, ook voor het eerst in de historie, De Stukkenjagers H. Hierin zullen de routiniers uit v/h SJ F zich - naar eigen zeggen - van oorwassing naar afstraffing slepen. De eerste begunstigde is De Vughtse Toren A. Komt dat zien, vanaf 20.00 uur in Cinecitta aan de WillemIIstraat 29!
Dit hadden ze gelezen en hieruit, hun achteraf verkeerde overmoedige, conclusies getrokken.

De tijdelijke teamleider had zich opgeofferd en plaats genomen achter bord één.
Eenieder weet dat hij daar niet thuishoort maar alléé , men had er toch voor gekozen.
In een evenwichtige partij moest hij op het laatst toch het onderspit delven tegen de 1500 plus speler.

Aan bord 4 speelde ons nog niet volledig ontdekte talent Rene Davidse een solide partij waarbij alle stukken steeds beter kwamen te staan. Toen hij in het eindspel met een loper die van het verre a1 veld de toren van de tegenstander sloeg , was het pleit beslist 1-1.

Bjoern volhardde met twee of drie pionnen minder manmoedig maar kon het uiteindelijk niet bolwerken.

Andere koek was het aan bord 3 bij Hans van Driel. Hij stond beter, had ondanks een kwaliteit achter, namelijk een loper tegen toren, veruit het actiefste spel. Zijn vrouwelijke tegenstander tutte teveel en kwam in tijdnood. Na anderhalf uur spelen had ze nog geen 34 zetten gedaan. Gelukkig had Hans het direct in de gaten. De teamleider stond er met gekromde tenen naar te kijken. Hij weet namelijk dat hij er niets van mag zeggen. Hans claimde de overwinning, regels zijn regels.

Derhalve 2-2 als einduitslag.

César was verbaast maar feliciteerde ons en noemde ons ‘HELDEN’. Mogelijk als goedmakertje voor zijn eerdere tekst. Dat hoefde voor ons niet want mede door zijn tekst leed De Vughtse Toren team A aan zelfoverschatting.

Tijdelijke teamleider Wil Wouts


De Ortolaan


Het kan geen kwaad eens goed na te denken over de ortolaan. De naam is zeker zo mooi als de vogel. Een Italiaanse volleybalspeelster heet Ortolani. Ik houd van haar maar dat weet ze niet. Het is beter dat ik nadenk over vogels dan over Italiaanse volleybalspeelsters. De situatie van de ortolaan is weer veel ernstiger dan een foutje in het eindspel. Bij de ortolaan is het eindspel in Nederland definitief voorbij. De laatste keren dat hij was waargenomen, was tegen de Duitse grens bij Winterswijk en Grubbenvorst aan het einde van de vorige eeuw.

 Terwijl de Stukkenjagers groeiden in aantal kreeg de ortolaan het moeilijk. Vogels fuseren zelden en zeker niet met schakers. Nu ik op een camping aan het riviertje de Niers sta, is er misschien nog hoop. Er is totale rust en ik ben niet meer in Nederland. Een ortolaan zou het hier mogelijk acceptabel kunnen vinden, maar eigenlijk weet ik er te weinig van. Is de ortolaan positief over dit gedeelte van Duitsland en de omgeving van Goch? Een vogel die moeiteloos vanuit de Sahara naar Finland vliegt denkt ruim. Dikke kans dat hij Nederland te dichtbij vindt.

 Inge Gaasbeek is gelukkig weer dichtbij. De tijd haalt de liefde niet in. Gaasbeekse Boys moeten verder, met of zonder eindspel. Zolang we niet uitgestorven zijn, houden we van haar.

Natuurlijk heb ik ook geschaakt in Goch maar waarom zou dat relevant moeten zijn.

Een Gaasbeekse Boy

Max


Max Verstappen kan heel hard rijden. Vooral als er iemand voor hem zit, maar ook als er iemand vlak achter hem zit. Hij pas 18 jaar en omdat hij nog niet dik is past hij goed in zijn bolide. Omdat hij niet dik is moet hij wel extra lood meenemen. Aan zijn stuur zitten 70 knopjes. Hij snapt alle knopjes en belt vaak naar zijn vader. Op het circuit mag dat, want als je een lekke band hebt moet die geplakt worden.

Persoonlijk rijd ik liever in een seniorentempo maar in Duitsland vinden ze dat niet fijn. Om tijd te winnen ga ik heel snel schaken en om geen blunders te maken, schaak ik nu met lood in de schoenen. Bergop fietsen doe ik met dezelfde schoenen, dan word ik niet dik en pas ik beter achter mijn bord. Omdat het bergop fietsen veel tijd kost krijg ik geen tijd om mijn partij voor te bereiden.  In de laatste ronde wil ik altijd snel naar mijn kleinkinderen, dan doe ik dus andere schoenen aan. Op mijn bord met 64 velden staan 32 stukken dus er blijven maar 32 velden over om een stuk in te halen. Om meer ruimte te krijgen moet je stukken van het bord rijden. Je wint als je de koning van het bord rijdt. Toen onze koning 18 jaar was reed hij een Porsche van het bord maar die auto was niet van hem.

Onze koning was een beetje dom en ik schaak een beetje dom. Maar het liep goed af lieve schakertjes en hoe lang ik nog leefde horen jullie later, maar van deze partij werd ik heel gelukkig.

Toon M

Causevic Imet (1977) - Mentink Toon (1775 SJ)

1. Pf3 c5 2. g3 Pc6 3. b3 e5 4. d3 d5 5. Lb2 f6 6. Lg2 Le6 7. 0-0 Dd7 8. Te1 Ld6 9. Pd2 h5 10. c4 Pge7 11. cxd5 Lxd5 12. Pc4 Lc7 13. La3 b5 14. Pe3 b4 15. Pxd5 Pxd5 16. Lb2 g5 17. h4 Tg8 18. e3 gxh4 19. Pxh4 0-0-0 20. Kh2 Kb8 21. a3 Tg4  




22. e4 Pf4 23. f3 Txh4 24. gxh4 Tg8 25. Tg1 Txg2

0-1

Ein typischer fünfundzwanzig zügespieler, nicht denken nur tun.

Kopvlees en het placebo effect in Radebeul/Dresden


Hoe ga ik dit aanpakken, Roel van Duijn vervangen is geen sinecure? Hoe kan ik, als politiek scepticus, een politieke idealist adequaat vervangen. Ook nog de uitvinder van de ‘Roel van Duijnvariant’, terwijl mijn Veluws gambiet nooit erkend is.

Maar nu ter zake, er moet nog geschaakt worden. Goede benen, focus, het momentum kiezen, zelfs je ding doen, zijn onmisbaar voor een acceptabel resultaat, mits je er natuurlijk klaar voor bent. Genieten schijnt ook een bijdrage te leveren. Er komt echter een strak regime op de camping. Geen alcohol, zo min mogelijk seks, veel fruit en verse groenten en dagelijks kopvlees. Kopvlees is nog steeds niet verboden maar essentieel voor prestaties met het hoofd, uitgezonderd de kopbal, kopstoot en de koppelbaas.  Als penispoeder van een tijger bij Chinezen het libido versterkt, kun je dat bijgeloof noemen, maar omdat het erg veel verkocht wordt is het waarschijnlijk wel waar. Als je goede whisky op homeopathische grondslag oneindig verdund wordt je dus wel vrolijk maar krijg je geen Korsakov.

Bij de eerste slager in Dresden vroeg ik onbekommerd: ‘Haben sie schweinekopffleisch’. Buiten op de stoep kwam ik weer bij kennis. Ik besloot Louis van Gaal te bellen die bekend stond om zijn talenkennis. Ik vroeg hem wat ze bij Bayern München tegen een varkenskop zeiden. Louis werd meteen witheet. Ik zei dat ik slechts een invaller bij het schaken was. ‘Einfallen ist kein kunst’ brulde Louis. ‘Pünte, dort geht’s um.’ Mijn eerste wedstrijd moest nog komen maar het was te laat om nog een anständige varkenskop op de kop te tikken. Normaal gesproken zou ik naar epo grijpen maar met de huidige pakkans zou ik mijn hele team duperen. Morgen maar weer proberen, misschien begrijpen ze: ‘Sauere Zult’ oder ‘Balkenbrei’.

 Dus toch eerst maar eens theorie studeren. Ik begrijp dat alles met a3 door Roel gewaardeerd zal worden. Als a3 de meest stille zet in de opening is en er ontstaat tempodwang bij zwart op de negenenvijftigste zet, dan begrijp je het spel. Ik besloot eerst het nieuwe boek van Herman Grooten te raadplegen. Na drie ronden was mijn TPR  2212. Ik had pas drie opgaven van Herman fout opgelost. Hier was duidelijk sprake van het placebo-effect. Ik zocht de goede antwoorden van Herman op en ik verloor driemaal op rij. Voor het gemak noemen we dit het Toon Mentink effect. Ik besloot de schijterigheid te gaan vertonen die bij mijn leeftijd past. Ook dit mislukte volkomen, eerst een vechtremise puur op uitputting gebaseerd. Daarna een remise in gewonnen stelling en tot slot een intimidatieremise met behulp van het Albin’s tegengambiet. Gelukkig trof ik een denker en ik stond binnen de kortste keren dertig minuten voor op de klok. Manfred Seipt bood na 14 zetten ontredderd remise aan. Ik rekende vanzelfsprekend geheel op Foppe Jan die wederom, naar ik later vernam, de klus overtuigend klaarde. Vijf remises speelde ik dus hetgeen totaal atypisch is. Dat moet te wijten zijn aan belangenverstrengeling, ook wel teambelang genoemd. Oranje 3 (Loek Mostertman 2e bord; Pierre Smeets 1e; Foppe Jan Montsma 4e en ik 3e bord) dank voor de gezelligheid.

Seipt M - Mentink T

d4 d5; c4 e5; dxe5 d4; Pf3 Pc6; e4 Lg4; a3 Dd7; Dd3 0-0-0; Pd2 f5; xf6 e.p. gxf6;Le2 h5; b4 Lh6; b5 Pe5; Pxe5 Lxe2; Kxe2 met remise aanbod.


Hans Ree

(NRC Handelsblad) datum 9 juli
De wet van Schopenhauer

Arthur Schopenhauer (1788-1860) legde in zijn grote werk Parerga und Paralipomena (kleinigheden en aanvullingen) uit waarom mensen die leven van hun hersenarbeid niet met geld kunnen omgaan. Het komt volgens hem doordat ze het geld dat ze verdienen, associëren met de intellectuele vitaliteit die dat inkomen mogelijk maakt, en omdat ze niet willen erkennen dat het daarmee ooit gedaan is, hebben ze de illusie dat het geld altijd blijft binnenstromen. Iemand die leeft van een erfenis had volgens Schopenhauer een veel rationelere verhouding met geld. Ik denk dat hij het goed zag en dat dit de reden is dat ik nooit aan een seniorenkampioenschap heb meegedaan. Er is een ruime keuze aan aantrekkelijke wedstrijden. Het NK, EK, WK, individueel of per team, in verschillende categorieën (50+ en 65+) en vaak in mooie steden. Ik zou er buitenlandse schakers kunnen treffen die ik al heel lang niet heb gezien, en dat zou ik prettig vinden, maar ik doe het niet.

Meedoen aan zo’n seniorenwedstrijd kost geld. Ik zou het best kunnen betalen, maar volgens de wet van Schopenhauer zou dat betekenen dat ik me met mijn schaakdood had verzoend. Geen geld meer verdienen met schaken is al erg genoeg, maar geld uitgeven om te kunnen schaken, dat is de omgekeerde wereld, dan lig je onder de grond.
Niettemin deden er aan het WK voor seniorenteams dat de afgelopen weken in het Duitse stad Radebeul werd gespeeld, grote schakers mee. Er was een keur van vroegere wereldkampioenskandidaten: Rafael Vaganian, John Nunn, Jon Speelman, Artur Joesoepov, Johann Hjartarson en Fridrik Olafsson. Ze moeten sponsors hebben gehad.

In de categorie 50+ werd Duitsland kampioen en bij 65+ Rusland. Er deden vier Nederlandse teams mee: Oranje1, 2 en 3 en Koninklijke DD, een afkorting van Koninklijk ’s Gravenhaagsch Schaakgenootschap Discendo Discimus. Zouden schakers op hoge leeftijd monarchist worden? Hoge ogen gooiden de oranjeklanten niet, maar ze hadden vast veel plezier.

In navolging van Schopenhauer betaalt hij nooit om te schaken. Hans brak ooit zijn been toen hij uit bed stapte. Schopenhauer adviseert Hans dus om altijd te slapen in een bed uit een erfenis, dan kun je er rationeel uit stappen.

Hans kon niet weten dat ik geheel op kosten van Roel van Duijn schaakte. De rating van Hans zakt gestaag. Mijn rating gedraagt zich al 40 jaar als een onvoorspelbare repeterende breuk en staat totaal los van welke onkosten dan ook. Hans is slechts 4 maanden ouder dan ik. Met soepel extrapoleren zijn we over 10 jaar even sterk hoewel ik me wel elk jaar steeds terminaler voel.

Toon Mentink

P.S.: 9 ronden geschaakt, geheel onder de radar van de SJ-rating.

Koop teven het boek van Alexander Münninghoff: De Stamhouder. Alexander speelde in Oranje 2.

Het boek van Roel van Duijn komt binnenkort uit en bestaat ook uit een ongekende serendipiteit van familiegebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog.




Tilburg Conceptueel

‘Mag ik van U twee kaartjes voor ‘Het ding’’?

‘Helaas, U bent vandaag beiden ingedeeld bij het schaken.’ ‘Het is de bedoeling dat uw man plaats neemt op het toilet, met het schaakbord en de stukken.’ ‘U krijgt beiden van ons een consumptie aangeboden en mevrouw speelt een partijtje blind tegen haar man.’ ‘Alles wordt opgenomen en het is de bedoeling dat uw man, vlak na het mat, het toilet doortrekt.’ ‘Het geluid van het doorspoelende water wordt uitgewerkt tot filmmuziek in D-mineur.’

‘Maar ik kan helemaal niet schaken.’
‘U begrijpt toch wel dat dit geen enkel bezwaar is.’ ‘Net als bij ‘Het Ding’ gaat het om een nieuwe werkelijkheid.’ ‘Na verloop van tijd zult U beiden merken dat het geen verschil uitmaakt of U schaakt of naar een film gaat.’ ‘Het is de bedoeling dat de bezoekers van onze bioscoop iets leren.’

‘We vragen ons af of we wel iets willen leren? Het spijt ons maar we gaan hier niet aan meedoen, er zijn meer bioscopen in Tilburg.’
‘U deed al mee en U heeft uw rollen excellent gespeeld.’ ‘U kunt de opgenomen fragmenten terugzien in onze film die volgend jaar gaat uitkomen.’ ‘Het script is van Gertjan van Leeuwen (alias Gummbah), de muziek van Henny Vrienten en de productie is in handen van Marc Marie Huijbregts.’

Lopende projecten:
  • Doormodderen na zonsondergang.
  • Licht, Willem ll en het vermoeden van Hendrik Vermeer.
  • Ontzetting zonder tegenslag .
  • Plankgas met Maria Verpoorte Damen.
  • Ippon in de coniferen
Tilburgs Cultuuroffensief
Nawoord: Petje af voor Paul Vermee, die hiermee zijn bioscoop (evenals zijn schaakclub) zeer verrassend voor het landelijk voetlicht   bracht. Onlangs bezocht ik daar de film: The man who knew infinity. Het ideale ratinggetal is dus 1729, blijkt uit deze film. Op twee manieren is het de som van twee derdemachten en dan is 1729 de kleinst mogelijke som (Ramanujan). Hoewel mijn rating nu hoger is, mag je stellen dat dit een veel lelijker getal is. Ik ben nu bezig de exacte datum te berekenen, dat mijn rating precies 1729 is. Mocht ik dus vreemde zetten doen, verwonder je slechts en bespaar me de analyses. Er zijn belangrijker zaken. De werkelijkheid ligt voor ons klaar als je oplet.
Toon M