vrijdag 9 februari 2018

Van Alpejager naar Stukkenjager Over stijgen en dalen


Onverwachte winst voor Wil Wouts

Luidde de kop op onze website

Van de zwarte winnaars was Wil Wouts verreweg de meest opvallende. Hij bleef de hele avond in opperste concentratie en kreeg in het eindspel loon naar werken, tegen niemand minder dan Theo Mulder

Niemand minder dan Theo Mulder? De man die bij de beklimming van ELO berg nooit hoger kwam  dan ± 1700 meter, en dat is al weer erg lang geleden, en die tegenwoordig zijn tent op plus minus 1400 meter opslaat.

Ik moest daarbij denken aan een gedicht van Paul van Opstaijen. Toen Wil nog maar net lid van onze club was, heb ik een paar potjes tegen hem gespeeld en zijn conclusie toen was dat hij nog een paar maatjes te klein voor me was. Inmiddels is dat aardig aan het veranderen, vandaar mijn associatie met het Alpejagerslied van Paul van Opstaijen, waarvan de eerste regels als volgt luiden

Een heer die de straat afdaalt



een heer die de straat opklimt



twee heren die dalen en klimmen



dat is de ene heer daalt



en de andere heer klimt



vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx





Theo M

maandag 5 februari 2018

Hoe Goliath eenvoudig de baas bleef (SJ 6-RSG)

Bij zo’n uitslag laat ik voor de hand liggende namen als David en Klein Duimpje maar gevoeglijk achterwege, want wij waren op deze dag niet goed genoeg om als gevaarlijke underdog te functioneren. Dat leek er wel even op toen Hans Groffen wederom ons achttal op een bemoedigende voorsprong zette. Bij een rondgang langs de borden dacht ik dat er op een goede dag aan een paar borden meer in zou zitten dan een kansloze nederlaag. Vooraf wisten we dat het heel moeilijk zou worden, maar toch: zo’n afstraffing doet enorm veel pijn. Na Hans’ mooie prestatie waren we rond de klok van 15.00 uur volledig uitgeteld. Één voor één gingen we de bietenbrug op. Overigens geen schande tegen een tegenstander die minstens een klasse hoger moet spelen. Een pleister op de wonde is dat ons zevende team voorlopig gelijke tred houdt met deze gedoodverfde kampioen. Wij kunnen hen voor de volgende ronde alleen maar veel sterkte toewensen en hopen dat RSG weer niet in de sterkst mogelijke opstelling verschijnt.

ANDRIES DELIËN - MARC NAALDEN                      0-1
Ik had me zo verheugd op deze partij. Eindelijk mocht ik in deze competitie spelen tegen een ruime 1800-speler. Ik had me voorbereid. Partijen van verschillende spelers van RSG nagespeeld. Ook partijen van Marc Naalden. Ik wist hoe hij met wit opende. De eerste tien zetten gingen vrij snel. De computer gaf bij zet 8, zet 10 en 12 keurig 0.00 aan. Marc speelde positioneel goed, loerend op kleine voordeeltjes. Op zet 21 speel ik Dame b4: of binnendringen of dameruil. Mijn plan was dameruil. De computer geeft op die zet aan: 0.00  Alles was volledig in evenwicht! I.p.v. dameruil trek ik de dame terug naar een verkeerd veld. Op het moment dat ik hem loslaat zie ik dat ik de partij in een zet verlies. Wat een blunder.

TON TEPE - ARCO SCHUMACHER                          0-1
Hierbij een poging om mijn partij in 64 woorden te verbeelden (deze eerste 11 en wat er tussen de haken staat, tellen ook mee). Na een zet of 12 zag ik me genoodzaakt een paard voor een toren te accepteren. Even leek het er op dat ik er 2 krachtig opererende lopers voor terug kreeg. Helaas, de lopers liepen vast: 0-1 zo ging dat!

JAN WEIJTERS - TED VAN ECK                                0-1
Het enige positieve dat ik aan deze partij heb overgehouden is dat ik lange tijd goed spel heb laten zien met in gedachten een remise (of meer) als mooi eindresultaat. Mijn tegenstander was in het eindspel net iets gewiekster dan ik. Na afwikkeling van stukken hield ik een hinderlijke dubbelpion over op de f-lijn. In die fase dacht ik nog remise te kunnen houden. Helaas was de realiteit anders en moest ik me tenslotte gewonnen geven.

GUUS VAN HECK - NICO KLOOSTERBOER            0-1
Tegen Nico Kloosterboer kreeg ik met wit een stelling die heel lang volledig in evenwicht was. Een gesloten Siciliaan waar tot ver in het middenspel niks geks gebeurde. Net toen mijn tegenstander, zoals hij later bij de korte analyse aangaf, overwoog om remise aan te bieden, was ook ik tot de conclusie gekomen dat een puntendeling het onvermijdelijke slot zou zijn. Niet dus. In mijn ijver om zo snel mogelijk ½-½ op het scoreformulier te kunnen schrijven besloot ik tot een algehele afruil op d4 waardoor aan beide kanten 2 pionnen, 2 torens en 2 stukken zouden verdwijnen. Dat zou waar geweest zijn als ik eerst even, voordat ik mijn damepion van d3 naar d4 dirigeerde,  mijn koning van g1 naar het veilige h1 verplaatst had. Een ongeluk, maar ook geluk zit in een klein hoekje. Met de koning op g1 kon zwart in plaats van slaan, slaan, slaan, slaan, …., slaan ergens halverwege een penning over de a7-g1 diagonaal aanbrengen. Geen ½-½ dus, maar het ratingconforme 0-1.

JAN BERGSMA - CHRIST DE VETH                          0-1
Tegen RSG was het spelen vanuit de underdog positie; als team, maar ook voor mezelf met een rating die 500 punten lager lag  dan die van mijn tegenstander. Daarom was ik - geheel tegen mijn gewoonte in - maar eens heel verdedigend gaan spelen om het in ieder geval zo lang mogelijk vol te houden en wie weet hem uit te lokken toch een fout te maken. Dat eerste is wel gelukt gezien het feit dat we uiteindelijk beide nog maar een klein half uurtje op de klok hadden staan, maar verder kreeg ik geen schijn van kans. Kan niet anders dan me er bij neerleggen.

JAN VAN DEN DRIES - FRANK ROCKX                    0-1
Over mijn partij tegen Frank Rocks van RSG kan ik weinig verheffends vertellen. Met wit op bord 6 kwam ik erg vervelend uit de opening. Waar de fout precies ontstond, weet ik (nog) niet, maar feit was dat ik na 15 zetten reeds een paard achter kwam te staan. Dat paard moest ik geven, want anders ging mijn dame de doos in en kon ik beter meteen opgeven. Een pionnetje meer was alles wat ik aan compensatie kon creëren voor dat ongelukkige paard maar mijn stelling bood weinig perspectief. Mijn stukken stonden gewoon niet lekker en de paarden van mijn tegenstander waren levensgevaarlijk en drongen eendrachtig samenwerkend met regelmaat mijn stelling binnen. Geen moment had ik hoop op beter en nadat diverse stukken waren afgeruild, restte mij weinig anders dan de ongelijke strijd te staken. Een van mijn slechtste partijen sinds jaren zat er gelukkig op en later bleek dat dat voor veel teamgenoten gold, want 1-7 was een fikse afstraffing. Hopelijk kan SJ 6 zich oprichten en kunnen we de competitie nog positief afsluiten met mooie resultaten tegen Vughtse Toren 2 uit en Staunton 2 thuis.

PAUL VERMEE - BEN CARTENS                               0-1
Het was de drukste dag sinds het bestaan van Cinecitta en dan ook nog 120 schakers er bij. Dat resulteerde in nogal wat spanning bij mij en mijn buurman, die tegen Jan zat te schaken. Deze man begon te klagen over Cinecitta met nogal luide stem.
Omdat ik dit uiteraard niet pik, kreeg hij van mij repliek, waardoor ik met nogal weerbarstige gevoelens verder moest schaken.
Mijn opponent was een aardige man, wat niet wil zeggen dat ik hem zomaar laat winnen. Het ging gelijk op en ik stond redelijk goed vond ik (anderen vonden dit ook, zo werd me verteld).  Bij zet 21 werd het spannend en mijn hersencellen signaleerden….op één veld mag je je dame niet neerzetten (die werd daar dan nl. aangevallen) en dat was f7.  Als alternatief bleven e7 en c7 over, waarbij ik c7 steeds de beste optie vond, hoewel ik niet verder kan denken dan een zet vooruit. Na veel denken, wikken en wegen besloot ik dame naar c7 en deed mijn zet. En wat denk je, ik zette hem op f7, waarbij mijn dame gepend stond tussen loper en koning.
Ggggvvvdddd…ja nu was het verloren…ik heb de man een hand gegeven, wat natuurlijk nooit mag. Ik had kunnen proberen op pat te spelen, maar hier had ik echt geen zin meer in.
‘s Avonds heerlijk en met veel plezier afgesloten in het restaurant. Ik vond het een geslaagde dag, vooral omdat het 7e wel won.

HANS GROFFEN - FRANS JONKERS                       0-1
Deze keer kwam medekoploper uit Roosendaal op bezoek en alhoewel ze torenhoog favoriet  waren, moest de match toch nog wel gespeeld worden .
Ik speelde dit keer met wit tegen Frans Jonkers en dacht laat ik maar vol op de aanval gaan en zien hoe mijn tegenstander hierop reageert.
Na de openingszetten en afruil van loper/paard kwam ik sterk te staan .
Frans maakte op een gegeven moment een fout, ik ging druk op zijn dame zetten.
Hij maakte een verrassende  keuze met zijn toren en verloor zijn dame ....dit was pure winst!
Ik moest wel voorkomen dat zijn toren en loper mij schaak konden geven wat tot stukverlies zou hebben geleid.
Toen dit lukte kon ik iets later zijn koning in de problemen brengen en een toren pakken. Hij besloot daarna meteen op te geven.
Het zal misschien ook meegespeeld hebben dat hij uit de nachtploeg kwam en moe was, zoals hij me vertelde.
Heel sportief kreeg ik complimenten van hem over onze partij.
Dit was een mooi begin en ik was steeds meer benieuwd hoe we het als team ervan af gingen brengen.