donderdag 12 oktober 2017

Stukkenjagers 6 versus Stukkenjagers 7

Op zaterdag 7 oktober vond de clash tussen het zesde en het zevende team plaats. Over en weer was al sprake geweest van psychologische oorlogsvoering met geheimhouding van de namen die bij de betreffende borden hoorden. Beide teamleiders hielden zich uiteindelijk keurig aan de rating volgorde zoals het sportieve mensen betaamt.

Er werd aan 7 borden gespeeld, op vrijdag 6 oktober was er een soort proloog van het 6e bord. Aan dat bord werd een spannende partij gespeeld door Jan van den Dries en Wil Wouts. De partij werd door Jan gewonnen waardoor het zesde zich in een soort van gele trui waande. Hieronder volgt het commentaar van Jan. Door die overwinning werd het zevende wel meteen op scherp gezet en dat resulteerde in een verdiende overwinning van het zevende dat door Thomas Tepe prompt werd gebombardeerd tot het echte zesde!

DE PROLOOG:
Bord 6: Jan van den Dries - Wil Wouts
Het werd een partij met wisselende kansen. Ik verloor in het middenspel een pion. Wellicht dacht Wil dat het een pionoffer was en besloot de pion terug te geven en daardoor zijn aanval te kunnen versnellen. Wel kreeg hij even later een toren en twee pionnen voor twee lichte stukken. Toen ik op de damevleugel de tegenaanval inzette, reageerde Wil echter niet actief genoeg. Ik kon met enkele stukken binnendringen en toen was het pleit beslecht. 1-0 voor het sowieso licht favoriete SJ 6!
De match werd gespeeld in de rustige bovenzaal van Cinecitta. De achterstand werd snel omgebogen naar een 2 1/2 - 1 1/2 voorsprong. Andries Deliën zorgde ervoor dat de stand weer in evenwicht werd gebracht en Jan Weijters deed later hetzelfde nadat eerder Ivar van der Heide Jan Bergsma had verslagen: 3 1/2 - 3 1/2. Maar in de laatste partij hanteerde François Moran als een ware scherprechter het meedogenloze zwaard ondanks zwaar verzet van Guus van Heck.

Bord 1 Leo van Gelder - Andries Deliën
Leo verraste mij met de vijfde zet e4. Die kende ik niet. Ik stopte veel tijd in de eerste vijftien zetten. Niet voor niets. Bij de eerste tien zetten beoordeelde Stockfish negen van mijn zetten als goed speelbaar. Leo had lang gerokeerd en kreeg een pionnenaanval  op de damevleugel te verduren. Leo nam de achterste pion op c6 op de korrel met loper e4. Pion c6 was echter giftig. Mijn zet Pb6 om daarna naar Pd5 te springen vond ik goed gevonden. De dameruil moest ik volgens de computer voorkomen. Het sterke paard werd eraf gemept, maar de loper was op die positie ook krachtig. Op het eind had ik twee pionnen op de tweede rij: op c2 en op a2.  Intuïtief voelde ik dat dit voor Leo  niet te houden was. Mooie maar ingewikkelde partij.
Andries

Bord 2 Harry Buyvoets - Cees Zoontjens
Aan het tweede bord mocht ik onze Cees aantreffen als tegenstander. Doorgaans eindigen onze partijen vlotjes in gelijk spel door wederzijds evenwichtig openingsspel. Niet dit maal, duidelijk vanuit de opening bleek dat er meer op het spel stond dan onze eigen positie in de groepencompetitie. Niks symmetrie, waar wit zich via de vleugels opstelde zette zwart stevig in op het centrum. Tegen de witte ambities op de koningsvleugel werd al vrij snel een dam opgeworpen. Dan maar over links dacht wit, nee enige gelijkenis met formeren had deze partij niet, maar ook daar wierp zwart pionnen op een hoop zodat de linies zich uiteindelijk zouden verstrengelen en voordat dit smerig zou worden werd de vrede gesloten nadat de partij al meer zetten duurde dan enig andere partij die wij de afgelopen vijf jaar mochten spelen.

Bord 3 Thomas Tepe - Jan Weijters
Thomas en ik hadden pas twee keer eerder tegen elkaar gespeeld en ook tijdens die partijen bleek steeds dat we aan elkaar gewaagd zijn. Nu moest ik met de zwarte stukken aan de bak tegen een speler die van aanvallen houdt. Zelf houd ik ook van scherpe stellingen, mijn partijen eindigen bijna nooit in remise. Dat beloofde vuurwerk!
Thomas werd vanuit de opening met een dubbele pion opgezadeld en verzuimde om gebruik te maken van de open b-lijn die tegen het eindspel door mij werd dichtgemetseld. Een punt van aandacht in mijn stelling was een hangende e-pion. Als wit deze kon slaan was dat meteen met schaak en daarvoor moest ik eigenlijk mijn koning een stapje opzij zetten, maar ik wilde de vaart erin houden en nam het risico. Thomas hield de partij levendig door met zijn pionnen op de koningsvleugel op te rukken en mijn paard op h6 aan te vallen. Ik besloot om het lichte stuk te laten slaan omdat ik zag dat ik het terug kon winnen en tegelijk met mijn toren de witte f-pion onschadelijk kon maken. Merkwaardig genoeg nam Thomas het schijnoffer niet aan en volgens onze gezamenlijke analyse bleek dit het beslissende moment in de partij te zijn. Slaan was de beste optie voor wit. Nu kon ik ook de g-pion slaan met mijn dame met schaak! Inmiddels had ik twee pionnen meer en leek het een kwestie van tijd voordat wit de handdoek in de ring zou gooien. Maar ik moest tot het einde toe scherp blijven. Op de laatste zet had ik op het formulier al de gemakzuchtige zet Dxg3 genoteerd die tot pat zou hebben geleid. Dat was voor mij een wrange uitkomst geweest. Hier wil ik het initiatief van de schaakles hulde toeroepen. Het uitlokken van pat stond een keer op het programma en Thomas had daar bijna profijt uitgetrokken. Ik was gelukkig zo verstandig om de opgeschreven zet nogmaals te overdenken, ook een wijze les die ik een keer heb meegekregen.
Jan Weijters

Bord 4 Guus van Heck - François Moran
Op het vierde bord mocht ik met wit François Moran bestrijden. Het werd een Franse opening waarin ik een pion veroverde. Daar lag de bron van de problemen waarmee ik ietsje verderop in de partij geconfronteerd werd. Door kost wat kost de materiële voorsprong te willen behouden in plaats van de pluspion op c5  op een gunstig moment terug te geven, bracht ik mijn dame in zodanig gevaar dat ik afscheid van haar moest nemen. Weliswaar kreeg ik er wat hout voor terug, maar toch onvoldoende om van een goede compensatie te kunnen spreken. Kortom, niet voor herhaling vatbaar. Toch werd het nog spannend en duurde het lang voor François de buit binnen kon halen. Uiteindelijk lukte het hem om via een kwaliteitsoffer (had ik uit de stelling moeten halen) en een goed berekend stukoffer mijn vesting op te blazen en een matnet te vlechten.
Guus

Bord 5 Ivar van der Heide - Jan Bergsma
Hoewel de partij uiteindelijk voor mij (en voor S6) verloren ging moet ik eerlijk zeggen dat ik het 1 van mijn mooiere partijen vond van de afgelopen tijd. Ivar speelde i.t,t  wat ik van hem gewend was tijdens de vrijdag inloopschaak heel degelijk waardoor ik na de openingszetten al snel in de verdrukking kwam. Door ook alle tijd te nemen lukte het echter om na een zet of 15 me te verlossen zelfs het initiatief naar me toe te trekken. Na beiden lang gerokeerd te hebben ontstond er een fascinerend pionnengevecht op de koningsvleugel. Lange tijd leek de pion voorsprong voor mij in het verschiet te liggen, echter door een foute loperzet was het Ivar die uiteindelijk de pion voorsprong wist te behalen en dat vervolgens in een lang pionneneindspel wist te verzilveren in een verdiende overwinning. Mooie partij!

Bord 7 Hans van Driel - Hans Groffen
Ik was met de opbouw van de partij niet ontevreden, had een sterk pionnencentrum. Ik dacht door middel van schaak te geven problemen te veroorzaken,echter Hans van Driel was degene die mij eerst schaak gaf en de problemen waren dus voor mij!  En ik ben niet meer uit de problemen gekomen...... heb doorgespeeld maar helaas verloren.
Hans

Bord 8 Paul Vermee - Ad Haans
Beste schakers,   En ik denken dat je beter bij het 6e kunt zitten als het 7e.  Dat hebben we geweten. Ik heb niet tot het laatst afgewacht , maar volgens mij hebben we glansrijk verloren. We hebben onze huid duur verkocht …hoorde ik nog ergens..daar koop je niks voor.   En het ergste…ik zit al 25 jaar bij de club, betaal al die tijd al contributie en wordt door iemand die slechts kortgeleden lid is geworden van het bord geveegd.   Volgens Cesar had ik kunnen winnen, maar ja.. ik zag het niet.   Na mijn normale opening met f4 ging ik goed op weg…f5…pf3—pc6…e3-e6….b3-pf6…lb2-b6…allemaal normaal. Ik vond dat het echt ok ging ..tot dat ik uiteindelijk zag dat ik een loper achter stond.. Wel 2 lijnen open en 2 pionnen meer, maar ik zag toch niet hoe ik mijn tegenstander in zijn achilleshiel kon raken.   Hij daarentegen wel.   Na de partij kwam ik er achter dat hij niet tot het einde genoteerd had, maar ja, ga je schaakvrienden maar eens afvallen. Dat werkt niet.   Ad had zich goed verdedigd en uiteindelijk mooi gewonnen.
Paul Vermee

Stukkenjagers houwt op de kis

De tweede ronde van de KNSB-competitie leverde de voor mij altijd gezellige ontmoeting Stukkenjagers-Venlo op. De voorpret begon al op tijd deze keer, toen mijn ouders belden dat ze nog enkele oude dozen met schaakbekers gevonden hadden. Een korte blik werpt je dan met gemak terug in de tijd, toen ik als klein Venlonaerke deze trofeeën met een grote grijns mee naar huis mocht nemen. Later heb ik met vele mensen uit het stedje van lol en plezeer de degens mogen kruisen, totdat ik in 2006 besloot in Tilburg te gaan studeren. Inmiddels heeft Venlo zich, na enkele jaren gejojood te hebben tussen de 1e en 2e klasse, weten te ontwikkelen tot een sterk team met een mix van Venloos talent en Duitse degelijkheid. Maar al te goed herinnerden we ons de gevoelige nederlaag die dit team ons vorig jaar toe wist te brengen. En toen deed mijn broer niet eens mee! We waren dus gewaarschuwd.

Om niets aan het toeval over te laten besloten we het traditionele ontbijt ditmaal uit te besteden bij Dorus, waar al regelmatig de bodem voor een goede match gelegd werd. Voor de vijf aanwezige Stukkenjagers bleken de uitsmijters, omeletten en sandwiches een uitstekende eerste zet en vol goede moed togen we dan ook richting Cinecitta. Eenmaal daar aangekomen zag ik al snel de vele bekende Venlose gezichten, maar veel tijd om bij te praten was er niet aangezien er natuurlijk geschaakt diende te worden!

Al gauw kreeg ik het vermoeden dat deze middag anders zou gaan verlopen dan de vorige wedstrijd, aangezien er voordeeltjes lonkten aan meerdere borden. De eerste die de felicitaties in ontvangst mocht nemen was Stefan, die zijn opstelling tegen Siem van Dael beloond zag worden toen de jongste Venlonaar zich een onnauwkeurig damezetje permitteerde. Met een enkele krachtzet werd het verzet gebroken.

Hierna ging het op meerdere borden crescendo en leek een monsteruitslag in de maak! Nieuwste aanwinst Mees mocht ditmaal tegen mijn broer zijn kunsten laten zien. Hij vestigde een nieuw record ‘koningsvleugel naar voren’ tegen de Najdorf en hoewel zwart doorgaans over de nodige verdedigende resources beschikt, was ik maar wat blij dat ik ze in die stelling niet hoefde te verzinnen. Joep probeerde op een creatieve manier onder de druk vandaan te komen, maar na enkele tactische schermutselingen bleek Mees alles onder controle te hebben en werd het punt soepel binnengesleept.

De partij tussen Mark en Maarten Strijbos leek me op voorhand al interessant. Beiden kunnen namelijk bogen op een aanzienlijke externe score, zoals te zien is in de Eeuwigdurende Stukkenjagers-ranglijst. Maarten herstelde mijn wereldbeeld door ditmaal weer achter de zwarte stukken plaats te nemen en leek Mark weinig aanknopingspunten te geven. Maar na een onnauwkeurigheid reageerde onze man alert en met een geweldige combinatie werd ook hier een mooie overwinning behaald!

Op bord 5 kreeg Lars de kans om revanche te nemen voor zijn nederlaag van vorig jaar tegen Philipp Welzel. Na de opening was er weinig aan de hand, maar met kleine middelen wist Lars langzaam maar zeker een voordeeltje op te bouwen. Toen hij de kans kreeg af te wikkelen naar een gewonnen toreneindspel hoefde hij daar niet lang over na te denken en de 4-0 was niet lang daarna een feit.

Ook Nick wist wederom een punt aan zijn indrukwekkende externe palmares toe te voegen. Christian Busch vergaloppeerde zich in de opening, waardoor Nick zich al snel in een, voor hem bekende, goede stelling begaf. Met die wetenschap is het allicht prettig spelen, maar Nick diende nog wel ergens een beslissende doorbraak te forceren.

Daarmee kwam de tussenstand op 5-0 en kon ik na een vluchtige blik op het scoreformulier met een gerust hart de tijdnoodfase ingaan. Tot mijn plezier mocht ik het opnemen tegen Thijmen Smith. Vele jaren hebben we samen bij de jeugd van Venlo gespeeld, maar tot een externe partij was het nog niet gekomen. De opening baarde mij enigszins zorgen, aangezien Thijmen in een Najdorf over een aangename controle over veld d5 beschikte. Een blik achteraf in de databases leert me echter dat niemand minder dan ‘Miguel himself’ deze stelling al eens op het bord heeft gehad, dus ik verkeerde in ieder geval in goed gezelschap. Na enkele manoeuvres leek het moeilijk voor wit om de ‘droomstelling’ van goed paard tegen slechte loper te krijgen, dus besloot Thijmen het over een andere boeg te gooien. In de tactische fase die daarop volgde bleek het zwarte tegenspel niet zonder venijn en toen na de 40e zet de rookwolken opgetrokken waren was het duidelijk dat wit te ver was gegaan. Een gedekte zwarte vrijpion en verzwakte zwarte velden bezegelden het lot van de witte stelling. Maarten reageerde tijdens de analyse adrem: “tenminste één Venlonaar die gewonnen heeft.”

Terwijl ik naar buiten liep, zag ik nog net dat ook Anne een punt mocht noteren. Henk van Gool offerde in een scherpe stelling materiaal voor tactische kansen, maar deze werden vakkundig gepareerd en het daaropvolgende eindspel was Anne wel toevertrouwd.

Niet veel later lukte het ook Jasper het punt over de streep te trekken. Tegen de Franse opstelling van Thomas Neuer kreeg hij langzaam maar zeker de overhand. Een vroeg remiseaanbod werd resoluut geweigerd en Jasper dreigde het zwarte centrum definitief vast te leggen. Dit noopte de regerend Open Venloos kampioen tot een opstoot in het centrum, maar hier bleken enkele haken en ogen aan te zitten. Jasper reageerde goed, won een pion en wist het eindspel ondanks lang verzet onberispelijk tot winst te voeren.

Een enkeling begon al over dubbele cijfers, maar het was duidelijk dat de Venlonaren het niet zover zouden laten komen. Herman had lange tijd een prima stelling tegen de GM in Venlose dienst, Andrey Orlov. De kracht van Orlov bleek echter later in de partij, toen hij Herman enkele pittige opgaves voorschotelde.

Als laatste kon Tijmen niet voorkomen dat er nóg een Venlonaar zegevierde. Met zijn bekende optimisme trok hij onverschrokken ten strijde, maar hij kon niet voorkomen dat Rudi van Gool na de opening op een zeer voordelige stelling kon bogen. Tijmen bood dapper weerstand, maar de overmacht bleek uiteindelijk te groot en hij werd in het pionneneindspel vakkundig uitgeteld door Rudi.

Hiermee kwam de eindstand op een verpletterende 8,5-1,5 overwinning, waardoor we onze nederlaag van vorig seizoen ruimschoots gerevancheerd hebben. Voor ons een mooie opsteker en tegen Venlo zou ik willen zeggen: Laot och neet kiste, de volgende kieër dreit geej ongetwiefeld weer waat oèt d’n aek!

Na de analyse werd er ook nog fanatiek doorgeschaakt en werden nog vele torens, paarden en kanonnen verzet. “Kanonnen,” hoor ik u zeggen, “is dat weer zo’n vreemde nieuwe FIDE-regel?” Wees gerust, ik heb het in dit geval over de Chinese variant! Mijn broer is hier de laatste tijd enthousiast mee bezig (zie ook een eerder verslag op schaaksite, even zoeken op ‘Xiangqi’) en probeerde enkele Stukkenjagers warm te laten lopen voor deze variant. Met een geïmproviseerd bord en heuse 3D-geprinte stukken werd er driftig geprobeerd ook hier het vijandelijke leger uit te roeien. Het was ongetwijfeld even wennen, maar het plezier was er zeker niet minder om! Na de nodige hilarische momenten konden we met een delegatie hongerige Stukkenjagers, Venlonaren en zelfs een verdwaalde Blerickenaar richting eettent en werd er nog uitgebreid bijgepraat, nagetafeld en waren we nog lang niet thuis!

Mart Nabuurs

(kijk voor de partijen op schaaksite)


Geen matchpunten maximaal aantal bordpunten voor SJ2

Na jaren (?) van afwezigheid was SJ2 weer aanwezig in de 2e klasse. Na vorig jaar overtuigend kampioen te zijn geworden in de 3e klasse. Dit jaar werd Martijn Blom na jaren van hard werken beloond door teamleider af te zijn, ik (Bram van den Berg) heb het stokje overgenomen.  Na harde onderhandelingen met Dennis Brokken (😉)gaf Dennis aan wel bij SJ2 te willen gaan spelen. Hij kent daar toch wel een paar jongens en het niveau is ook leuk. Aangezien we wat invaller perikelen hadden, kregen wij op het laatst Joris Gerlagh erbij, waarmee Martijn Blom naar het 3e verhuisde voor deze wedstrijd.

Kortom we hadden een erg sterk 2e klasse team, misschien wel het sterkste ooit voor SJ begrippen. We waren volledig ontspannen en in onze auto is er weinig gepraat over iets wat met schaken te maken heeft. Er was alle tijd voor, want we togen naar Stein en er waren de nodige wegafzettingen dus we hadden alle tijd.

Ruimschoots kwamen we aan in Stein (12:58), na een hartelijke ontvangst werd snel het bal geopend en het werd een spannend bal. We stond al wat achter aangezien Stein die avond hun 50 jarige jubileum vierde. Kortom ze hadden er zin in en wilde niet teleurstellen voor de in grote getale opgekomen toeschouwers.

Ynze Mengerink en Fabian Miessen kwamen in no time remise overeen met Peter Huibers en Bram van den Berg. Waarna het lange spannende gebeuren begon. Dennis Brokken speelde een fantasierijke partij tegen Rob Caessens, waar Rob in tijdnood een dingetje miste en verloor. Stefan Spronkmans had tegen die tijd al gelijk gemaakt, Joris kwam niet tijdig uit zijn stelling, ok, gewoon niet en werd stevig van de mat gespeeld. Sourav Bhattacharjee bracht SJ weer op voorsprong, hij ging dwars door Jozef Simenon heen in een eenrichtigspartij. Helaas speelde Jeroen Schilperoort ook een hele strakke pot waarin hij Roland Daamen kansloos liet. 3-3 en Frans Konings en Mark Clijsen nog bezig voor ons en Nicola Grecuccio en René van Hassel voor Stein. 

Frans leek heel goed uit de opening te komen, won ergens een kwaliteit maar het ging allemaal te snel en ondanks alle voorspellingen verloor hij uiteindelijk snel! Niet genoeg gezien en een knappe partij van Nicola! Mark had René met zwart in zijn geliefde frans totaal overspeelde, haperde enkele (of meerdere?) keren, gooide er nog een blunder overheen en mocht blij zijn dat René wel zin had in het 50jarig festijn van Stein waardoor hij met een halfje wegkwam. Al zal Mark niet echt tevreden zijn. 

Nog dank en complimenten aan wedstrijdleider Rick Wagemakers voor wat mooie foto’s en een feilloos gefloten wedstrijd!

We reden terug naar Tilburg en hebben met een deel van het team nog overheerlijk gegeten en gedronken bij Tortillas.

Een kleine 2 weken daarna stond de eerste thuiswedstrijd op het programma tegen Vianen. Sourav kon helaas niet meedoen, waardoor Cor van Dongen van stal werd gehaald. Ik was de hele week al verre van topfit maar dacht mogelijk ben ik zaterdag fitter. Ik stond zaterdag morgen om 9u op en zag dat Cor me om half 5 een berichtje had gestuurd dat hij ook geveld was door ziekte en niet kon spelen. Hij stuurde echter graag zijn lieftallige vrouw Winifred Paulis om het gat wat om 5 voor twaalf was veroorzaakt te dichten.

Dit betekende dat Winifred in het 4e zou spelen (knap halfje!) en Martijn Blom in zijn eigen team mee mocht doen. Vianen is een sterk team wat elk jaar tussen de 1e/2e klasse speelt dus we waren gewaarschuwd.

Ik trof Dennis Kerstens, een bekende van de jeugdtoernooien van vroeger. Al hebben we weinig tegen elkaar gespeeld. Ik verraste Dennis in de opening, speelde een mindere maar Dennis vond zijn stelling niet heel fijn en ging op een zetherhaling in, zo mijn 2e snelle halfje van het seizoen was daar!

Eric de Moor had me voor kunnen zijn, hij speelde afruilfrans tegen Mykyta Volkov ruilde alles en bood een paar keer remise aan. De 3e keer zelfs met de opmerking dit is de laatste keer dat ik het aanbied, Mykyta was zo onder de indruk dat hij dit niet kon weigeren, 1-1.

Mark Clijsen dacht vorige keer kwam ik zo goed uit de opening, ik probeer het anders, binnen 2u kon hij aan het bier en had hij een harde nul te pakken tegen Ulrich Perschke, 1-2.

Koen Haast speelde een knappe partij met zwart en hield de veel sterkere Benjamin Ries (als we de ratings mogen geloven) soeverein op remise, 1,5-2,5.

Peter Huibers had een klein plusje te pakken tegen Ulrich Dresen die een zware middag tegemoet ging. Martijn Blom had een creatieve partij tegen Ornett Stork (geen verrassing), mij leek Ornett steeds iets beter te staan maar ook niet meer dan dat.

Frans Konings tegen Toon van Lanen zag er redelijk gelijk uit, met als verschil dat Toon nog een minuut of 2 voor 20 zetten had (wel met increment maar toch). 

Het duel der kopmannen Dennis Brokken Reiner Odendahl was me er 1, ik had het idee dat Dennis vrij snel met zwart wat beter stond. Reiner verdedigde het wel handig en net toen ik dacht dat het wel ging, blunderde hij het bord weg met Lf5, wat gewoon een stuk kostte, 2,5-2,5.

Peter Huibers won inderdaad knap een iets beter eindspel, 3,5-2,5.

Frans stond inmiddels heel slecht en op dat moment gaf Martijn een stuk weg (geen idee in wat voor stelling, ik lag namelijk al lang en breed op bed om uit te zieken), 3,5-3,5.

Waarna Toon P+L met weinig tijd op de klok mocht winnen wat hem blijkbaar lukte, mannen gefeliciteerd.

Deze ronde hadden we als wedstrijdleider Bart de Vogelaere. Ik wil hem danken voor het feit dat hij 3 wedstrijden leidde. Dat hij onze tegenstanders onze opstelling open en bloot liet zien toen zij er nog geen hadden overlegd met de opmerking zet het er maar naast vond ik minder. Ik ken de jongens van Vianen erg goed en weet zeker dat hier geen misbruik van gemaakt werd. Echter denk ik dat je als wedstrijdleider toch beter moet weten.

2 rondes gespeeld, 0 matchpunten, volgende ronde naar Groesbeek, kijken of we noordelijker het heilige vuur kunnen vinden!

Bram van den Berg

zondag 8 oktober 2017

Eerste gewin blijkt kattengespin

Met veel interesse en spanning werd uitgezien naar de  “Clash” tussen de broederteams stukkenjagers 6 tegen stukkenjagers 7. Omdat de sterkte van beide teams mogelijk niet zoveel uiteenliep, hoewel 6 eigenlijk toch sterker geacht werd dan 7,  meende de TL van 7 dat een tactische opstelling op zijn plaats was. Al op vrijdag werd de partij van bord 6 gespeeld. Daar won Jan van den Dries van Wil Wouts, hoewel de zwartspeler goed uit de opening kwam koos hij toch in zijn  aanval een verkeerde voortzetting. 1-0 voor stukkenjagers 6. Dat leidde tot een licht euforie bij 6, hoewel de TL van 6  Jan Weijters terecht opmerkte dat de eerste dag in de gele trui nog geen gewonnen ronde inhield. Achteraf gezien zeer ware woorden. Omdat de non-playing captain de tijd had om alle partijen van zijn mensen zorgvuldig te bekijken en zich een mening over de kansen te vormen had hij direct een antwoord toen Cees Zoontjens zich meldde met de vraag of een remise tegen Harry Buyvoets mocht aanbieden. Ja …het mocht. Een remise tegen de sterke bord 2 speler Harry was meer dan de TL bij de inschatting had durven dromen. Het eerste halfje was binnen en de stand van Hans van Driel tegen Hans Groffen zag er rooskleurig uit. Een aanval op de koningsvleugel met twee lopers en de dame en een toren daar kon Hans G. niet tegenop.  1,5 punt. Kort daarop volgde onze nieuwe talentvolle aanwinst Ad Haans met een knappe rustig opgezette overwinning tegen de ervaren Paul Vermee. 2,5 punten. Op dat moment zag het er voor Leo van Gelder op bord één met een pion minder niet zo goed uit. Uiteindelijk kon hij het niet bolwerken tegen Andries Deliën en aldus werd de stand 2,5 tegen 2,5. Gelukkig kreeg Ivar met zijn pluspion kansen om op te rukken tegen Jan Bergsma en toen was het 3,5 voor ons. Maar Thomas Tepe kon het uiteindelijk aan bord 3 niet bolwerken tegen Jan Weijters 3,5 tegen  3,5.
Alles en iedereen verzamelde zich rond het bord van Francois Moran met zwart tegen de geroutineerde Guus van Heck op bord 4. In een ingewikkelde stelling waarbij beide dames bedreigd werden, werd mogelijk niet de meest gunstig voortzetting gekozen, maar Francois behield zijn voordeel. De partij duurde en duurde, beiden namen hun bedenktijd. De lichaamstaal van Francois deed vermoeidheid vermoeden. Dat was echter schijn, hij liet een stuk slaan om een dodelijke mat combinatie op te zetten. Knap hoor. 4,5 tegen 3,5 tegen de grote broer, het ons team stond te glunderen en te gniffelen.

De tegenstander heeft ons allen gefeliciteerd en ons complimenten gegeven voor de vechtlust en het vertoonde spel. De nederlaag van de TL van de vrijdag partij was al lang weer vergeten en vergeven.

De verhoudingen met team 6 zijn goed gebleven maar de matchpunten zijn bij ons bijgechreven.

Wil Wouts  zeer tevreden TL