donderdag 12 oktober 2017

Stukkenjagers 6 versus Stukkenjagers 7

Op zaterdag 7 oktober vond de clash tussen het zesde en het zevende team plaats. Over en weer was al sprake geweest van psychologische oorlogsvoering met geheimhouding van de namen die bij de betreffende borden hoorden. Beide teamleiders hielden zich uiteindelijk keurig aan de rating volgorde zoals het sportieve mensen betaamt.

Er werd aan 7 borden gespeeld, op vrijdag 6 oktober was er een soort proloog van het 6e bord. Aan dat bord werd een spannende partij gespeeld door Jan van den Dries en Wil Wouts. De partij werd door Jan gewonnen waardoor het zesde zich in een soort van gele trui waande. Hieronder volgt het commentaar van Jan. Door die overwinning werd het zevende wel meteen op scherp gezet en dat resulteerde in een verdiende overwinning van het zevende dat door Thomas Tepe prompt werd gebombardeerd tot het echte zesde!

DE PROLOOG:
Bord 6: Jan van den Dries - Wil Wouts
Het werd een partij met wisselende kansen. Ik verloor in het middenspel een pion. Wellicht dacht Wil dat het een pionoffer was en besloot de pion terug te geven en daardoor zijn aanval te kunnen versnellen. Wel kreeg hij even later een toren en twee pionnen voor twee lichte stukken. Toen ik op de damevleugel de tegenaanval inzette, reageerde Wil echter niet actief genoeg. Ik kon met enkele stukken binnendringen en toen was het pleit beslecht. 1-0 voor het sowieso licht favoriete SJ 6!
De match werd gespeeld in de rustige bovenzaal van Cinecitta. De achterstand werd snel omgebogen naar een 2 1/2 - 1 1/2 voorsprong. Andries Deliën zorgde ervoor dat de stand weer in evenwicht werd gebracht en Jan Weijters deed later hetzelfde nadat eerder Ivar van der Heide Jan Bergsma had verslagen: 3 1/2 - 3 1/2. Maar in de laatste partij hanteerde François Moran als een ware scherprechter het meedogenloze zwaard ondanks zwaar verzet van Guus van Heck.

Bord 1 Leo van Gelder - Andries Deliën
Leo verraste mij met de vijfde zet e4. Die kende ik niet. Ik stopte veel tijd in de eerste vijftien zetten. Niet voor niets. Bij de eerste tien zetten beoordeelde Stockfish negen van mijn zetten als goed speelbaar. Leo had lang gerokeerd en kreeg een pionnenaanval  op de damevleugel te verduren. Leo nam de achterste pion op c6 op de korrel met loper e4. Pion c6 was echter giftig. Mijn zet Pb6 om daarna naar Pd5 te springen vond ik goed gevonden. De dameruil moest ik volgens de computer voorkomen. Het sterke paard werd eraf gemept, maar de loper was op die positie ook krachtig. Op het eind had ik twee pionnen op de tweede rij: op c2 en op a2.  Intuïtief voelde ik dat dit voor Leo  niet te houden was. Mooie maar ingewikkelde partij.
Andries

Bord 2 Harry Buyvoets - Cees Zoontjens
Aan het tweede bord mocht ik onze Cees aantreffen als tegenstander. Doorgaans eindigen onze partijen vlotjes in gelijk spel door wederzijds evenwichtig openingsspel. Niet dit maal, duidelijk vanuit de opening bleek dat er meer op het spel stond dan onze eigen positie in de groepencompetitie. Niks symmetrie, waar wit zich via de vleugels opstelde zette zwart stevig in op het centrum. Tegen de witte ambities op de koningsvleugel werd al vrij snel een dam opgeworpen. Dan maar over links dacht wit, nee enige gelijkenis met formeren had deze partij niet, maar ook daar wierp zwart pionnen op een hoop zodat de linies zich uiteindelijk zouden verstrengelen en voordat dit smerig zou worden werd de vrede gesloten nadat de partij al meer zetten duurde dan enig andere partij die wij de afgelopen vijf jaar mochten spelen.

Bord 3 Thomas Tepe - Jan Weijters
Thomas en ik hadden pas twee keer eerder tegen elkaar gespeeld en ook tijdens die partijen bleek steeds dat we aan elkaar gewaagd zijn. Nu moest ik met de zwarte stukken aan de bak tegen een speler die van aanvallen houdt. Zelf houd ik ook van scherpe stellingen, mijn partijen eindigen bijna nooit in remise. Dat beloofde vuurwerk!
Thomas werd vanuit de opening met een dubbele pion opgezadeld en verzuimde om gebruik te maken van de open b-lijn die tegen het eindspel door mij werd dichtgemetseld. Een punt van aandacht in mijn stelling was een hangende e-pion. Als wit deze kon slaan was dat meteen met schaak en daarvoor moest ik eigenlijk mijn koning een stapje opzij zetten, maar ik wilde de vaart erin houden en nam het risico. Thomas hield de partij levendig door met zijn pionnen op de koningsvleugel op te rukken en mijn paard op h6 aan te vallen. Ik besloot om het lichte stuk te laten slaan omdat ik zag dat ik het terug kon winnen en tegelijk met mijn toren de witte f-pion onschadelijk kon maken. Merkwaardig genoeg nam Thomas het schijnoffer niet aan en volgens onze gezamenlijke analyse bleek dit het beslissende moment in de partij te zijn. Slaan was de beste optie voor wit. Nu kon ik ook de g-pion slaan met mijn dame met schaak! Inmiddels had ik twee pionnen meer en leek het een kwestie van tijd voordat wit de handdoek in de ring zou gooien. Maar ik moest tot het einde toe scherp blijven. Op de laatste zet had ik op het formulier al de gemakzuchtige zet Dxg3 genoteerd die tot pat zou hebben geleid. Dat was voor mij een wrange uitkomst geweest. Hier wil ik het initiatief van de schaakles hulde toeroepen. Het uitlokken van pat stond een keer op het programma en Thomas had daar bijna profijt uitgetrokken. Ik was gelukkig zo verstandig om de opgeschreven zet nogmaals te overdenken, ook een wijze les die ik een keer heb meegekregen.
Jan Weijters

Bord 4 Guus van Heck - François Moran
Op het vierde bord mocht ik met wit François Moran bestrijden. Het werd een Franse opening waarin ik een pion veroverde. Daar lag de bron van de problemen waarmee ik ietsje verderop in de partij geconfronteerd werd. Door kost wat kost de materiële voorsprong te willen behouden in plaats van de pluspion op c5  op een gunstig moment terug te geven, bracht ik mijn dame in zodanig gevaar dat ik afscheid van haar moest nemen. Weliswaar kreeg ik er wat hout voor terug, maar toch onvoldoende om van een goede compensatie te kunnen spreken. Kortom, niet voor herhaling vatbaar. Toch werd het nog spannend en duurde het lang voor François de buit binnen kon halen. Uiteindelijk lukte het hem om via een kwaliteitsoffer (had ik uit de stelling moeten halen) en een goed berekend stukoffer mijn vesting op te blazen en een matnet te vlechten.
Guus

Bord 5 Ivar van der Heide - Jan Bergsma
Hoewel de partij uiteindelijk voor mij (en voor S6) verloren ging moet ik eerlijk zeggen dat ik het 1 van mijn mooiere partijen vond van de afgelopen tijd. Ivar speelde i.t,t  wat ik van hem gewend was tijdens de vrijdag inloopschaak heel degelijk waardoor ik na de openingszetten al snel in de verdrukking kwam. Door ook alle tijd te nemen lukte het echter om na een zet of 15 me te verlossen zelfs het initiatief naar me toe te trekken. Na beiden lang gerokeerd te hebben ontstond er een fascinerend pionnengevecht op de koningsvleugel. Lange tijd leek de pion voorsprong voor mij in het verschiet te liggen, echter door een foute loperzet was het Ivar die uiteindelijk de pion voorsprong wist te behalen en dat vervolgens in een lang pionneneindspel wist te verzilveren in een verdiende overwinning. Mooie partij!

Bord 7 Hans van Driel - Hans Groffen
Ik was met de opbouw van de partij niet ontevreden, had een sterk pionnencentrum. Ik dacht door middel van schaak te geven problemen te veroorzaken,echter Hans van Driel was degene die mij eerst schaak gaf en de problemen waren dus voor mij!  En ik ben niet meer uit de problemen gekomen...... heb doorgespeeld maar helaas verloren.
Hans

Bord 8 Paul Vermee - Ad Haans
Beste schakers,   En ik denken dat je beter bij het 6e kunt zitten als het 7e.  Dat hebben we geweten. Ik heb niet tot het laatst afgewacht , maar volgens mij hebben we glansrijk verloren. We hebben onze huid duur verkocht …hoorde ik nog ergens..daar koop je niks voor.   En het ergste…ik zit al 25 jaar bij de club, betaal al die tijd al contributie en wordt door iemand die slechts kortgeleden lid is geworden van het bord geveegd.   Volgens Cesar had ik kunnen winnen, maar ja.. ik zag het niet.   Na mijn normale opening met f4 ging ik goed op weg…f5…pf3—pc6…e3-e6….b3-pf6…lb2-b6…allemaal normaal. Ik vond dat het echt ok ging ..tot dat ik uiteindelijk zag dat ik een loper achter stond.. Wel 2 lijnen open en 2 pionnen meer, maar ik zag toch niet hoe ik mijn tegenstander in zijn achilleshiel kon raken.   Hij daarentegen wel.   Na de partij kwam ik er achter dat hij niet tot het einde genoteerd had, maar ja, ga je schaakvrienden maar eens afvallen. Dat werkt niet.   Ad had zich goed verdedigd en uiteindelijk mooi gewonnen.
Paul Vermee

Geen opmerkingen:

Een reactie posten