Ach ja, Danny, inderdaad schoof hij in de negentiger jaren van de vorige eeuw bij ons af en aan. En niet onverdienstelijk, naar mijn inschatting behoorde hij qua speelsterkte tot de subtop van de Stukkenjagers, ik schat op 1900+ niveau. Maar dat is al lang geleden en in de 21e eeuw heeft hij zich niet meer in ons blikveld vertoond. Waarom triggert zijn overlijden mij desondanks? Ik heb maar 1x tegen hem gespeeld en uiteraard verloren. Ik denk omdat hij een buitenbeentje was en mij daarmee op het spoor van a la recherche du temps perdu zet. De tijd waarin een van onze leden zich zorgen maakte dat de Stukkenjagers ervoor moest waken om een echte schaakvereniging te worden. De tijd van de losse pols zeg maar. Danny was zo ’n losse pols in een periode dat de tijden aan het veranderen waren. Dat af en aan schuiven waarvan op de website melding wordt gemaakt kan gerust letterlijk worden genomen en dat maakte hem niet populair bij de wedstrijdleider. Begrijpelijk, maar ik ben geen wedstrijdleider en mocht hem wel. Om zijn onaangepastheid, zijn goede humeur dat nooit werd bedorven door een verliespartij, zijn wel bespraakt zijn, zijn bezetenheid voor de muziek, niet mijn muziek overigens, een vat vol tegenstrijdigheden, dat hoe wars hij ook was binnen de Stukkenjagers van regelgeving ook nog over organisatietalent binnen de muziekwereld beschikte en daarnaast ook nog eens een afgestudeerd historicus bleek te zijn. Het laatste wat ik van hem verwacht zou hebben.
TImes they are achanging and sometimes that hurts
Theo Mulder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten