Gehandhaafd!

Zaterdag 6 mei was het do-or-die voor de Stukkenjagers 3. Alles hadden ze in eigen hand, maar dan moest wel minimaal een 4-4 gelijkspel behaald worden tegen De Giessen en Linge. Geen makkelijke opgave, maar er lagen toch zeker kansen. Helemaal met Erik Nicolai die al vooruit gespeeld had met remise tot gevolg. Uiteindelijk ging Stukkenjagers met 3,5-4,5 ten onder waardoor het afhankelijk was van de wedstrijd van Voerendaal. De concurrent wist echter niet volledig te profiteren van het puntverlies de Tilburgers waardoor Stukkenjagers 3 ook volgend jaar actief zal zijn in de 3e klasse van de KNSB. We mochten Erik-Jan Colijn achteraf wat vragen stellen over hoe hij de wedstrijd beleefd heeft.

Erik-Jan, dank je wel dat je de tijd voor ons wilde nemen. Hoe begin je aan zo’n degradatiekraker? EJ: ‘Ja, het was totale chaos natuurlijk. Je weet op voorhand dat je nog maar 3,5 punt moet scoren, dat is lekker. Aan de andere kant weet je ook dat je een partij minder hebt om dit te doen, wat het lastiger maakt. Maar ja, dat is logisch.

Dat zijn nogal een hoop open deuren die je daar intrapt, hoe heb je de wedstrijd zelf beleefd? EJ: De wedstrijd zelf was een gevecht op leven en dood. Bij vlagen hebben we een fantastische wedstrijd gespeeld waarin we onze individuele klasse hebben getoond. Kijk nou naar Erik Dignum, die jongen pakt toch bijna iedere partij een solide halfje. Dat is klasse, helemaal in een wedstrijd waar veel druk bij komt kijken en waar hij een geduchte tegenstander heeft

Ruud kon vandaag geen potten breken, hoe verklaar je dat? EJ: Ruud heeft vandaag zeker wel potten gebroken! Hij is onze Capitán! Hij zet de poppetjes iedere keer op de juiste plaats en zorgt ervoor dat iedereen zowel mentaal als fysiek in topconditie is. Die man is van onschatbare waarde voor dit team en ook de voornaamste oorzaak dat we ons dit jaar gehandhaafd hebben. Kijk ook naar zijn track-record in de Stukkenjagers Open. Die man is aan zijn tweede jeugd bezig!

Oké, Fré wist vandaag ook geen punt te scoren, hoe verklaar je dat? EJ: Bij Fré weet je hij altijd goedbeslagen te ijs komt, dat het dan niet wil lukken is jammer, maar dat kan gebeuren. De arbeidsethos van deze geweldenaar zijn onmiskenbaar! Het zat in zijn partij vandaag een beetje tegen, maar hij is voor ieder team een aanwinst. We mogen blij zijn dat hij een Stukkenjager is.

César wist vandaag een half punt te scoren, denk je dat hij daar tevreden mee is? EJ: Natuurlijk niet! César is een winnaar en bij ieder resultaat minder dan een vol punt staat bijna schuimbekkend te kijken. Hij is niet voor niks al jaren hét boegbeeld van de club. Jarenlang is hij de drijvende kracht achter één van de mooiste clubs uit Nederland. Hij weet wanneer een half punt belangrijk is en ook dat liet hij vandaag zien.

Ja, en toen stonden jullie met 1,5 - 3,5 achter waar jullie minstens 4 punten nodig hadden en jij, Karel en John nog bezig waren. Geeft dat extra druk met zich mee? EJ: Druk, wat is dat?! Wij zijn altijd op dit soort situaties voorbereid. Onze capitán hamert hier al sinds de vorming van dit team op. Wij zijn uitermate goed geprepareerd voor dit soort situaties!

Hoe komt het dan dat je zelf een regelrechte 0 scoorde? EJ: Nou, nou, nou. Dat is wel met een bazooka op een mug schieten hoor. Ik wou vol voor het punt gaan waar dat misschien niet de slimste keuze was. Je zou zeggen dat de jeugdige overmoed er toch wel uit moet zijn nou ik steeds ouder word. Ik was te gretig. Kansen onbenut gelaten terwijl er misschien wel mogelijkheden lagen. 

John wist wel een punt uit het vuur te slepen. Is dat toch een teken van karakter? EJ: Die man is één en al karakter! Dat je zo’n vraag durft te stellen! Hij staat niet zomaar bovenaan de Eeuwigdurende Stukkenjagers-ranglijst. Sinds 1980 is het al een vechtjas eerste klas. Ook vandaag wist hij in een moeilijke stelling de kastanjes uit het vuur te halen. Dan kan je alleen maar blij zijn dat je zo’n fenomeen in je team hebt.

Karel was als laatste nog bezig, hij wist dat er geen wedstrijdpunt meer in zat. Maakte het dat makkelijker voor hem om een punt te halen? EJ: Makkelijker?! Alles stond nog op het spel. Karel weet als geen ander dat ieder bordpunt belangrijk is in zo’n wedstrijd. Daardoor bleef hij ook maar gaan in het eindspel. Waar ik eerst mijn bedenkingen had over zijn stelling bleef hij gaan. Ongelofelijk dat je zo’n vraag stelt! De omstandigheden maakten het niet makkelijker, Karel maakte het makkelijker door sterke zetten te spelen!

Uiteindelijk blijven jullie erin doordat de concurrentie niet profiteert van jullie misstap. Is dat niet een zwaktebod van dit team. EJ: Zwaktebod?! Weet je wat Rob Geus zou zeggen over deze vraag? Man, man, man, man, man, man! Heb jij nou een journalistieke opleiding gedaan? Wat een flutinterview! We zijn keer op keer met het mes tussen de tanden ten strijde getrokken, of het nou uit of thuis was. Deze kanjers hebben keer op keer het beste van zichzelf gevraagd. Is het dan een zwaktebod? Absoluut niet! Ik ben trots op iedereen in dit team voor hun tomeloze inzet, ronde in, ronde uit. Daar zou jij nog wat van kunnen leren met je vragen!

Oké, oké, ik wist niet dat je boos ging worden. Ik hoorde ook nog dat je een noemenswaardige mededeling had. EJ: Ja dat klopt, het is een droevige dag vandaag. Vol verdriet kondig ik aan dat dit voorlopig mijn laatste wedstrijd voor De Stukkenjagers zal zijn. Waar ik volgend jaar ga spelen is nog een vraagteken, maar er liggen verschillende aanbiedingen uit China, maar een terugkeer naar mijn oude ploeg kan ik ook niet uitsluiten. 

Ben je niet bang dat je als geldwolf gezien wordt nu deze informatie publiek is geworden? EJ: Nee, absoluut niet! Een trein als deze komt wellicht maar één keer in je carrière voorbij. Dan moet je dat toch serieus overwegen, helemaal nu ik de herfst van mijn carrière zit. Maar nogmaals, mijn definitieve bestemming ligt nog niet vast.

Bij de achterban van de club zal dit bericht niet goed vallen. Hoe ga je daar mee om? EJ: De achterban weet dat ik altijd de volle 100% heb gegeven voor de club! Soms ook wel eens 70% als ik het de avond ervoor laat heb gemaakt, maar dat snappen de fans ook. Zo zijn Stukkenjagers. Ik wil al mijn teamgenoten bedanken waarmee ik ooit het genoegen mee heb gehad om samen te spelen. Dit was niet mijn laatste wedstrijd in dienst van Stukkenjagers, remember, I’ll be back!

Erik-Jan

Een heugelijk nieuwtje

Toen ik nog een veel kleiner Arend-Jannetje was, zei mijn moeder altijd tegen me dat ik niet alleen geen snoepjes van vreemde mannen moest aannemen, maar ook om niet al te snel 'ja' te zeggen tegen dat soort figuren.
Wijze woorden, zo blijkt ook nu weer. Want op een blijkbaar zwak moment van ondergetekende kwam de vraag die ik toch steeds met veel creativiteit heb kunnen parreren: “hey, psst, Arend-Jan, wil jij het wedstrijdverslag schrijven?”
Nog steeds verbaas ik me erover hoe snel ik daarop 'ja' zei, alsof ik me in het verleden juist niet in alle bochten gewurmd heb om die dans te kunnen ontspringen.
Telkenmale verbaasde ik me erover hoe het verlangen naar een vrije zondagmiddag niet alleen het meest creatieve in mij omhoog wist te brengen wat betreft gebruikte excuses, maar ook qua acteertalent ('ach, ik zou zo graag willen, maar helaas'). Tot mijn grote spijt moet ik concluderen dat het verzet is gebroken.

Op zich is dat ook voor een keer –ik benadruk: voor een keer-- niet zo'n ramp, want ik denk dat er wel wat nieuws te melden valt. Zit u klaar, want hier komt 't (tromgeroffel): Het Vierde valt ook volgend jaar weer te bewonderen in de promotieklasse! Hell, yeah! De rondemissen mogen de teamleider (nou vooruit, ook de rest van het team) feliciteren met het behaalde resultaat! 

Deze keer dus geen ongein als 'versterkte degradatie', die ons de vorige keer nog wel de kop kostte. Weer de pineut zijn, zou toch echt wel een typisch gevalletje van 'heel erg niet grappig' zijn geweest, zeker na het seizoen dat we gedraaid hebben. Een seizoen waarin het team echt boven zichzelf lijkt uit te zijn gestegen. En voor alles en iedereen die getroffen is door een accute vlaag van intertie of andere zwaarwegende principiële redenen heeft om niet op de ranglijst te kijken: maar liefst acht matchpunten hebben we bij elkaar weten te sprokkelen, goed voor een achtste plek! Ja, u leest het goed: ACHTSTE!
Wie een dergelijk resultaat aan het begin seizoen serieus verkondigd zou hebben, zou hoogstwaarschijnlijk zonder pardon in een dwangbuis richting gesticht afgevoerd zijn.

Nu heb ik begrepen dat volgend seizoen ook plek twee recht geeft op promotie naar de derde klasse KNSB, dus we weten wat ons dan te doen staat. Precies, ons handhaven! En voor mezelf blijft gelden: geen ja meer zeggen op verzoeken van vreemde mannen.

Arend-Jan Meerwijk

Het tweede

Bram is bepaald geen tobber
Voeg Sourav en Frans daarbij
en samen strijdend zij aan zij
vormen zij een sterke dobber

Waarop ons tweede veilig kan drijven
dat verder zonder zwakke plekken
die de aspiraties  zouden kunnen nekken
zo om het jaar boven water weet te blijven

Het ene jaar gaat het dan wel koppie onder
maar dat kan een dobber niet verrekken
want het jaar erop herhaalt zich het wonder

En weet het alle stukkenjagers te verrassen
dat maakt dit homogene team zo bijzonder
het altijd weer boven komen getuigt van grote klasse

Theo Mulder

Vreugdevuur kampioenschap stukkenjagers 2

Zelfs in een ziekenhuis

Zelfs in een ziekenhuis
zie je nog wel eens wat
bijvoorbeeld onderstaand gedicht
op de muur van zomaar een gang
met het schaakspel als metafoor
voor een reflectie op kort
of lang
                   We hadden een
aardig gangetje met mooie deuren naar
links en rechts, waarvan je nooit wist wat
erachter stak. De gang van de toren is
immers anders dan die van de loper, paard
of pion. Wat de een kort lijkt, lijkt de
ander lang. Zo gaat het leven hier zijn
gang

Theo Mulder

Stukkenjagers beslist battle van het Zuiden

In een bizarre bekerwedstrijd tussen de nummers een en twee uit de eerste klasse B, Voerendaal en De Stukkenjagers, hebben de gasten uit Tilburg zich redelijk verrassend weten te kwalificeren voor het Hemelvaartweekend in Lichtervoorde waarin de KNSB-bekerfinale gehouden gaat worden.

In bijna het diepste Zuiden van Limburg werd afgelopen donderdag in Klimmen de laatste kwalificatiewedstrijd gespeeld. De Tilburgers werden in een goede sfeer ontvangen en rond 20:00 uur kon de wedstrijd van start.

Op het laatste bord van De Stukkenjagers ontspon zich een interessant gevecht waarin de Nederlandse dameskampioene Anne Haast haar tegenstander Ruud van Meegen verraste met een kwaliteitsoffer. Daar kreeg ze overweldigende compensatie voor en het leek slechts een kwestie van tijd dat ze dit voordeel in het eindspel zou kunnen verzilveren.

Op het derde bord vond ook een scherp duel plaats tussen Nick Bijlsma en grootmeester Daniel Hausrath. De partij mondde uit in een langdurig en ingewikkeld eindspel waarin aan beide kanten vrijpionnen het strijdbeeld bepaalde.

Op het tweede bord trad ik met de zwarte stukken tegen IM Chistian Braun aan, inmiddels al de derde keer dat ik het met deze kleur tegen de Duitse meester opnam. Na een wat merkwaardige opening ontspon zich een positionele strijd die na verloop van tijd heel wat scherpe kantjes begon te vertonen. Sterker nog: na een pionoffer van zwart, kreeg zwart meer ruimte en een mooi paard op veld c3, maar wit bleek bepaald niet zonder tegenspel. Rond de tijd dat ik wat weinig minuutjes op de klok begon te krijgen, offerde hij pardoes een paard. Ik zag dat ik het offer niet kon aannemen, maar ondertussen moest ik ook mijn kwetsbare koningsstelling zien te verdedigen.

IM Stefan Beukema was ondertussen bezig om een bijzonder scherp geplaatst kwaliteitsoffer van tegenstander FM Ivo Wantola op zijn correctheid te toetsen. Daar leek hij in te slagen want op een gegeven moment had Beukema een kwaliteit en een pion meer. Niettemin was er van een duidelijke winst nog geen sprake, want zwart had behoorlijk tegenspel op de koningsvleugel. Daar kwam bij dat de witspeler ook nog een bepaalde zet had gepland, er toen achter kwam dat deze op een venijnige wijze weerlegd zou worden en toen – met weinig tijd op de klok – een andere mogelijkheid moest gaan bedenken.

Toen kwam er een raar voorval. De wedstrijdleider had de klokken niet goed ingesteld. Hij was vergeten om het increment van 5 seconden toe te kennen. Ik had op dat moment een minuut of 4 tegen 10 voor mijn tegenstander. Bijlsma had dit euvel terecht geconstateerd, dus werd de wedstrijd ongeveer een half uur stil gelegd om de klokken opnieuw in te stellen. Ik had zo’n 47 zetten gedaan, maar in eerste instantie was er een rekenfout gemaakt die door Braun werd geconstateerd. Toen dat ook weer recht getrokken werd, kon de wedstrijd weer verder gespeeld worden!

In mijn partij volgde een scrimmage, waarbij ik inmiddels door een mooi schijnoffer, niet alleen de aanvalskansen van mijn tegenstander te niet had gedaan, maar ook een pion voor was gekomen. Het verzilveren van die pion lukte nou niet bepaald goed. In een eindspel met zware stukken, toverde mijn creatieve tegenstander, wederom een soort aanvalletje uit de hoge hoed en was ik genoodzaakt de pion terug te geven. Ik kon op diverse malen remise afdwingen, maar deed dat niet omdat het niet zeker was hoe deze wedstrijd zou gaan eindigen. En dat was maar goed ook!

Anne Haast was ondertussen in een toreneindspel beland en tikte het mooi uit. Nick Bijlsma had weliswaar een uitstekende partij gespeeld tegen de Duitse GM maar hij moest in het verre eindspel toch het loodje leggen.

Omdat inmiddels begon duidelijk te worden dat Stefan Beukema op winst stond tegen Wantola dacht Braun dat hij in een eindspel met zware stukken moest winnen. Dus hij begon te wat te gokken. Hij veroverde mijn gevaarlijke vrijpion, maar moest toelaten dat ik zijn koning naar voren joeg. Hoe dit spektakelstuk verder verliep, kunt u in de analyse terugvinden, waarin vele mooie en onverwachte wendingen voorkwamen.

In elk geval ging hij ergens mat (of hij verloor materiaal) en daardoor bracht ik de stand op 2-1.

Voor De Stukkenjagers was het jammer dat Stefan Beukema, met slechts luttele seconden op de klok blunderde en verloor. Het was inmiddels middernacht en toen moest er nog gevluggerd worden. Daarbij moesten wij in elk geval winnen, omdat bij 2-2 het laatste bord zou afvallen uit de reguliere wedstrijd.

Anne Haast was de eerste die opnieuw won, Stefan Beukema nam revanche. Dat was 2-0 wonnen. Ik had inmiddels mijn tegenstander overspeeld en gezonde pion meer en ook nog veel meer tijd. Niettemin vond ik het op dit tijdstip met opnieuw zware stukken en ongelijke lopers zaak om geen enkel risico te nemen. Daarom besloot ik af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers, waarin ik twee en hij een pion had. Mijn remise-aanbod kon onmogelijk geweigerd worden, zodat de plaatsing voor de landelijke bekerfinale een feit werd! Dat Hausrath opnieuw van Bijlsma wist te winnen, was slechts voor de statistieken van belang.

ANALYSE

Hieronder mijn analyse van de partij die ik tegen de Duitse meester Christian Braun speelde. De meeste varianten heb ik na afloop met de computer gevonden. Het opjagen van de witte koning levert bijzonder veel fraaie en onverwachte tactische wendingen op. Ik hoop dat de varianten u niet gaan duizelen…

Herman Grooten

Bad Wiessee senioren cup

In Tilburg is het  "Koningsdag" , let op de Suzuki Swift en wuif met mate. "Kuchen hapfen" kennen ze niet in Beieren. Ik overweeg een lederhosen aan te schaffen maar ik weet niet of mijn knieën er mee door kunnen. Als kind iets teveel geknield, nu nooit meer, maar de schade blijft.

Ontbijt is goed, met liefde klaargemaakt. De aardige dame lacht altijd en raakt  steeds even mijn arm. Mevrouw "J'adoube" volgt mijn prestaties op de voet en ik mag haar niet teleurstellen. Jaap Vogel is mijn onbezoldigde coach. Ik luister naar hem. Het boek van Herman is mijn inspiratiebron. Achter mijn pension is een col van 20 % en overal ligt nog sneeuw. Mijn zwembroek is niet nodig. Er is veel niet nodig, maar je moet het wel weten.

Voorlaatste ronde tegen Klaus Wockenfuss  van schaakclub FC Bayern München. Zijn rating is 2280 nummer één op de lijst van 144 spelers , klinkt alarmerend. Het was alarmerend, alles nog gelijk, maar kon niks meer bewegen. Wurgschaak is zeer onprettig. Vroeger was er wurgseks maar daar hoor je niets meer van. De zevende ronde sneeuwde het 14 uur aan een stuk. Na de achtste ronde nogmaals de col gefietst van de andere kant en in de natte sneeuw gedaald. Sven Kramer brak zijn sleutelbeen maar ik kwam met de schrik vrij.

 Hoogtestage afgerond en voldaan aan de beloofde ratingimport. Vijf uit negen, gemiddelde fide-tegenstand 1934, ruim 30 erbij waardoor ik uitermate geniet van mijn extreem lage KNSB rating. Nog twee seniorentoernooien en ik ben weer boven Jan.

Toon M