donderdag 28 april 2016

Spreken

Soms nuttig, maar ontoereikend voor degenen waar we van houden en gewelddadig uit de mond van politici. David Grossman zei ooit: "Als ik naar mijn kamer ga om te schrijven , ben ik benieuwd wat ik ontdek." Soms las hij in de tuin zijn eigen boeken. Niet zelfingenomen maar voortbouwend op zijn eigen ontdekkingen. De eerste regel van mijn gedicht voor mijn kleindochter luidde: Als ik jou zie dan denk ik steeds, waar ben je al die tijd geweest? De werkelijkheid loopt mijlenver voor op de taal. Een gedicht kan er dus nog net mee door, en een verhaal alleen als er iets te ontdekken valt.
Win Brands sprak met de schrijver David Grossman, die zijn zoon verloor in Libanon. Terugkeren naar hetgeen waar je van hield is het moeizame proces van de rouw. Wim Brands is er ook niet meer. Elke zondagmorgen is er een gat en de werkelijkheid schijndood. Als ik zap krijg ik een dominee of een pastoor. Het zijn de mensen die de werkelijkheid willen stilzetten. Laten ze gaan dichten dat is minder gevaarlijk. Twee uur eerder vertelde Margriet van der Linden dat haar ouders voor haar bidden. Ze gelooft niet meer, bidden is dreigen. De pedagogiek van de dominee is wreed. Cabaretier Micha Wertheim zei ooit, naar aanleiding van een besnijdenis: "Met beschadigen kun je het beste vroeg beginnen", dit is helaas vaak waar, de rest van de huid moet snel dikker worden. Wim Brands werd 57 jaar, kon alles met taal en liet schrijvers vertellen over hun ontdekkingen. Ogenschijnlijk was Wim onbeschadigd. Hij keert niet terug naar waar ik van hield.

Soms houd ik ook van schaken, weliswaar een beperkte werkelijkheid maar er valt vier uur mee te leven. Praten over schaken is totaal nutteloos. Nu las ik in oude clubbladen in mijn tuin dat ik voorzitter wilde worden. Over beschadigen gesproken!

Toon M
                                                                                         Moergestel, 23-4-2016

 

Aan het bestuur van de Stukkenjagers

Hopelijk plaatst de redactie mijn laatste artikel "Spreken". Het kan evenzeer mijn afscheid zijn, als mijn begin als voorzitter.

Beschadigen is het sleutelwoord. Ik ben beschadigd door het hele bestuur vanwege onvolledige of nietszeggende antwoorden. Het ergste was misschien dat ik nooit samen met Cesar en het bestuur heb kunnen communiceren. Ook niet onder bemiddelende begeleiding. De feiten zijn ondanks verschillende interpretaties behoorlijk duidelijk.  De eensgezindheid die het bestuur  suggereert gelooft niemand. Het laatste wat ik verwacht zijn excuses.

Dit jaar is me goed bevallen, er zijn goede en sympathieke nieuwe leden die ik nog niet kende, de locatie is prima. De clubbladredactie is dit jaar integer geworden maar was het nog niet, ondanks de verzekering van Joost en het bericht van Anne dat er over verdwenen stukken geen mededelingen gedaan worden.

Hoewel Joost me wil doen geloven dat ik geen vrienden heb bij de Stukkenjagers, heb ik de werkelijkheid anders ervaren. Samen met Eric van Dongen en anderen spelen bij het team  "Gaasbeekse boys" is voor mij een belangrijk motief om lid te blijven. Over het idee voorzitter te willen zijn verschillen de meningen en zeker ook de mijne. De leden beslissen dit gelukkig en niet het huidige bestuur, hoop ik. Het begrip transparantie zal onder mijn voorzitterschap in ieder geval een totaal andere invulling krijgen. Een voorbeeld: Toen ik jaren terug bij Reinier en Andries zat en helaas zonder Cesar, had ik dat als voorzitter nooit geaccepteerd. Ik had Cesar op dat moment met behulp van een ledenvergadering tijdelijk geschorst als lid van het bestuur. Als mogelijke voorzitter zal ik het werk niet schuwen. Als er een nieuwe zetbaas komt van de "informele baas" zal ik zeker lid blijven en me flink roeren in elke situatie die me aan het hart gaat.

Dat Cesar het mogelijk gemaakt heeft dat ik dit jaar lid kon zijn, waardeer ik. Hij heeft zelfs onlangs tegen me gezegd dat woorden geen pijn doen. Hij schaart zich daarmee direct achter Angela Merkel die verklaarde dat woorden wel pijn kunnen doen maar dat sancties c.q. vervolging niet nodig zijn. Grote leiders worden op tijd wijs.

Samenvattend: Ik wil dus wel degelijk voorzitter worden. Als Reinier voorzitter wil blijven en ik of elke ander, vertrouwenspersoon wil zijn, zou ik me veiliger voelen. Er zijn namelijk nog steeds leden die het eeuwig zonde vinden dat ik dit jaar ben toegelaten. Zo gaat dat overal. Is het een ombudsman, is het een minister die maar niet op wil stappen of is het een kamerlid op wachtgeld ? De werkelijkheid is zowel irritant als vermakelijk.

Mijn beschadigingen zijn genezen maar ik blijf gevoelig voor misplaatste autoriteit. Gezien mijn schrijfsels mag je aannemen dat ik er ook wel lol in heb.

Toon Mentink

Geen opmerkingen:

Een reactie posten