zondag 2 oktober 2016

De Ortolaan


Het kan geen kwaad eens goed na te denken over de ortolaan. De naam is zeker zo mooi als de vogel. Een Italiaanse volleybalspeelster heet Ortolani. Ik houd van haar maar dat weet ze niet. Het is beter dat ik nadenk over vogels dan over Italiaanse volleybalspeelsters. De situatie van de ortolaan is weer veel ernstiger dan een foutje in het eindspel. Bij de ortolaan is het eindspel in Nederland definitief voorbij. De laatste keren dat hij was waargenomen, was tegen de Duitse grens bij Winterswijk en Grubbenvorst aan het einde van de vorige eeuw.

 Terwijl de Stukkenjagers groeiden in aantal kreeg de ortolaan het moeilijk. Vogels fuseren zelden en zeker niet met schakers. Nu ik op een camping aan het riviertje de Niers sta, is er misschien nog hoop. Er is totale rust en ik ben niet meer in Nederland. Een ortolaan zou het hier mogelijk acceptabel kunnen vinden, maar eigenlijk weet ik er te weinig van. Is de ortolaan positief over dit gedeelte van Duitsland en de omgeving van Goch? Een vogel die moeiteloos vanuit de Sahara naar Finland vliegt denkt ruim. Dikke kans dat hij Nederland te dichtbij vindt.

 Inge Gaasbeek is gelukkig weer dichtbij. De tijd haalt de liefde niet in. Gaasbeekse Boys moeten verder, met of zonder eindspel. Zolang we niet uitgestorven zijn, houden we van haar.

Natuurlijk heb ik ook geschaakt in Goch maar waarom zou dat relevant moeten zijn.

Een Gaasbeekse Boy

Geen opmerkingen:

Een reactie posten