Kopvlees en het placebo effect in Radebeul/Dresden

Hoe ga ik dit aanpakken, Roel van Duijn vervangen is geen sinecure? Hoe kan ik, als politiek scepticus, een politieke idealist adequaat vervangen. Ook nog de uitvinder van de ‘Roel van Duijnvariant’, terwijl mijn Veluws gambiet nooit erkend is.

Maar nu ter zake, er moet nog geschaakt worden. Goede benen, focus, het momentum kiezen, zelfs je ding doen, zijn onmisbaar voor een acceptabel resultaat, mits je er natuurlijk klaar voor bent. Genieten schijnt ook een bijdrage te leveren. Er komt echter een strak regime op de camping. Geen alcohol, zo min mogelijk seks, veel fruit en verse groenten en dagelijks kopvlees. Kopvlees is nog steeds niet verboden maar essentieel voor prestaties met het hoofd, uitgezonderd de kopbal, kopstoot en de koppelbaas.  Als penispoeder van een tijger bij Chinezen het libido versterkt, kun je dat bijgeloof noemen, maar omdat het erg veel verkocht wordt is het waarschijnlijk wel waar. Als je goede whisky op homeopathische grondslag oneindig verdund wordt je dus wel vrolijk maar krijg je geen Korsakov.

Bij de eerste slager in Dresden vroeg ik onbekommerd: ‘Haben sie schweinekopffleisch’. Buiten op de stoep kwam ik weer bij kennis. Ik besloot Louis van Gaal te bellen die bekend stond om zijn talenkennis. Ik vroeg hem wat ze bij Bayern München tegen een varkenskop zeiden. Louis werd meteen witheet. Ik zei dat ik slechts een invaller bij het schaken was. ‘Einfallen ist kein kunst’ brulde Louis. ‘Pünte, dort geht’s um.’ Mijn eerste wedstrijd moest nog komen maar het was te laat om nog een anständige varkenskop op de kop te tikken. Normaal gesproken zou ik naar epo grijpen maar met de huidige pakkans zou ik mijn hele team duperen. Morgen maar weer proberen, misschien begrijpen ze: ‘Sauere Zult’ oder ‘Balkenbrei’.

 Dus toch eerst maar eens theorie studeren. Ik begrijp dat alles met a3 door Roel gewaardeerd zal worden. Als a3 de meest stille zet in de opening is en er ontstaat tempodwang bij zwart op de negenenvijftigste zet, dan begrijp je het spel. Ik besloot eerst het nieuwe boek van Herman Grooten te raadplegen. Na drie ronden was mijn TPR  2212. Ik had pas drie opgaven van Herman fout opgelost. Hier was duidelijk sprake van het placebo-effect. Ik zocht de goede antwoorden van Herman op en ik verloor driemaal op rij. Voor het gemak noemen we dit het Toon Mentink effect. Ik besloot de schijterigheid te gaan vertonen die bij mijn leeftijd past. Ook dit mislukte volkomen, eerst een vechtremise puur op uitputting gebaseerd. Daarna een remise in gewonnen stelling en tot slot een intimidatieremise met behulp van het Albin’s tegengambiet. Gelukkig trof ik een denker en ik stond binnen de kortste keren dertig minuten voor op de klok. Manfred Seipt bood na 14 zetten ontredderd remise aan. Ik rekende vanzelfsprekend geheel op Foppe Jan die wederom, naar ik later vernam, de klus overtuigend klaarde. Vijf remises speelde ik dus hetgeen totaal atypisch is. Dat moet te wijten zijn aan belangenverstrengeling, ook wel teambelang genoemd. Oranje 3 (Loek Mostertman 2e bord; Pierre Smeets 1e; Foppe Jan Montsma 4e en ik 3e bord) dank voor de gezelligheid.

Seipt M - Mentink T

d4 d5; c4 e5; dxe5 d4; Pf3 Pc6; e4 Lg4; a3 Dd7; Dd3 0-0-0; Pd2 f5; xf6 e.p. gxf6;Le2 h5; b4 Lh6; b5 Pe5; Pxe5 Lxe2; Kxe2 met remise aanbod.

Hans Ree

(NRC Handelsblad) datum 9 juli

De wet van Schopenhauer

Arthur Schopenhauer (1788-1860) legde in zijn grote werk Parerga und Paralipomena (kleinigheden en aanvullingen) uit waarom mensen die leven van hun hersenarbeid niet met geld kunnen omgaan. Het komt volgens hem doordat ze het geld dat ze verdienen, associëren met de intellectuele vitaliteit die dat inkomen mogelijk maakt, en omdat ze niet willen erkennen dat het daarmee ooit gedaan is, hebben ze de illusie dat het geld altijd blijft binnenstromen. Iemand die leeft van een erfenis had volgens Schopenhauer een veel rationelere verhouding met geld. Ik denk dat hij het goed zag en dat dit de reden is dat ik nooit aan een seniorenkampioenschap heb meegedaan. Er is een ruime keuze aan aantrekkelijke wedstrijden. Het NK, EK, WK, individueel of per team, in verschillende categorieën (50+ en 65+) en vaak in mooie steden. Ik zou er buitenlandse schakers kunnen treffen die ik al heel lang niet heb gezien, en dat zou ik prettig vinden, maar ik doe het niet.

Meedoen aan zo’n seniorenwedstrijd kost geld. Ik zou het best kunnen betalen, maar volgens de wet van Schopenhauer zou dat betekenen dat ik me met mijn schaakdood had verzoend. Geen geld meer verdienen met schaken is al erg genoeg, maar geld uitgeven om te kunnen schaken, dat is de omgekeerde wereld, dan lig je onder de grond.
Niettemin deden er aan het WK voor seniorenteams dat de afgelopen weken in het Duitse stad Radebeul werd gespeeld, grote schakers mee. Er was een keur van vroegere wereldkampioenskandidaten: Rafael Vaganian, John Nunn, Jon Speelman, Artur Joesoepov, Johann Hjartarson en Fridrik Olafsson. Ze moeten sponsors hebben gehad.

In de categorie 50+ werd Duitsland kampioen en bij 65+ Rusland. Er deden vier Nederlandse teams mee: Oranje1, 2 en 3 en Koninklijke DD, een afkorting van Koninklijk ’s Gravenhaagsch Schaakgenootschap Discendo Discimus. Zouden schakers op hoge leeftijd monarchist worden? Hoge ogen gooiden de oranjeklanten niet, maar ze hadden vast veel plezier.

In navolging van Schopenhauer betaalt hij nooit om te schaken. Hans brak ooit zijn been toen hij uit bed stapte. Schopenhauer adviseert Hans dus om altijd te slapen in een bed uit een erfenis, dan kun je er rationeel uit stappen.

Hans kon niet weten dat ik geheel op kosten van Roel van Duijn schaakte. De rating van Hans zakt gestaag. Mijn rating gedraagt zich al 40 jaar als een onvoorspelbare repeterende breuk en staat totaal los van welke onkosten dan ook. Hans is slechts 4 maanden ouder dan ik. Met soepel extrapoleren zijn we over 10 jaar even sterk hoewel ik me wel elk jaar steeds terminaler voel.

Toon Mentink

P.S.: 9 ronden geschaakt, geheel onder de radar van de SJ-rating.

Koop teven het boek van Alexander Münninghoff: De Stamhouder. Alexander speelde in Oranje 2.

Het boek van Roel van Duijn komt binnenkort uit en bestaat ook uit een ongekende serendipiteit van familiegebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog.