woensdag 28 december 2016

SJ 1 net een maatje te klein voor Voerendaal


Afgelopen zaterdag mochten we onze koppositie verdedigen tegen directe concurrent Voerendaal. Vorig jaar wisten we voor het eerst sinds tijden de sympathieke Zuid-Limburgers een nederlaag toe te dienen, dus vol goede moed vertrokken we naar café Keulen in het heuvelachtige Klimmen, net niet euver de päöl. Niets werd aan het toeval overgelaten, alles was strak geregeld en we kwamen dan ook ruim op tijd aan in de speelzaal. Nu nog de goede zetten doen en dan zouden we een mooie stap richting een eventueel kampioenschap zetten.



We zaten net aan de koffie toen langzaam maar zeker alle spelers binnen kwamen druppelen. Dit leverde naast een gezellig weerzien met vele oude bekenden ook de nodige hilariteit op. Bij het zien van César keek Lars wie ein boetsauto: “Speel jij bij ons mee?!”, hetgeen hem op een bulderend lachsalvo van onze interne wedstrijdleider kwam te staan. Het was Lars even ontschoten dat ons derde op dezelfde locatie een degradatieduel met Voerendaal 3 uit mocht vechten, wat aan zijn verwarring een eind maakte. Het derde werd hierdoor kennelijk wel op scherp gezet, want ze wisten het duel met 5,5-2,5 gedecideerd naar zich toe te trekken. Met o.a. een punt aan het eerste bord van César.



Bij het plaatnemen achter te borden, bleek bij ons al gauw dat we een zware kluif aan onze tegenstander zouden hebben. Met maar liefst acht titelhouders lieten de Voelenders zien dat het hen menens was en we alles op alles zouden moeten zetten om de matchpunten mee naar Tilburg te nemen. Desalniettemin gingen we er zoals altijd vol bravoure tegenaan en dan zouden we wel zien hoe ver we kwamen. Dat was een redelijk eind, maar ditmaal niet ver genoeg. De eerste uitslagen waren gunstig voor ons, maar de Voerendalers bleken taai en in de laatste uren kantelde de wedstrijd.



Het eerste halfje werd in een kort zettenaantal, maar relatief laat aangetekend door Bianca. Tegen Patrick Driessens kwam al vlug een stelling op het bord met een pion meer voor Bianca, maar Patrick een optie tot zetherhaling had. Hij zocht naarstig naar alternatieven, maar na een stevig denkuurtje kwam hij tot de conclusie dat remise pakken de beste optie was. Ongetwijfeld niet wat beiden zich er van tevoren bij voorgesteld hadden, maar soms ontkom je er niet aan.



We kwamen op voorsprong door Jasper, die na een interessante openingsopzet langzaam maar zeker aan mocht tonen dat zijn paardenpaar meer potentie had dan het loperpaar van Henk Temmink. De paarden sprongen naar mooie velden en toen materiaalverlies onvermijdelijk bleek, kon Jasper een mooie overwinning aan zijn palmares toevoegen.



Ook Herman toonde weer eens aan dat hij in bloedvorm verkeert. Tegen een in allerijl opgetrommelde Christian Braun, trok hij fel van leer en verleidde de witspeler tot een stukoffer. Herman bleek de wilde complicaties uitstekend getaxeerd te hebben en mocht als beloning een eindspel met een sterk paard tegen twee pionnen meer tot winst voeren. Dit bleek een eenvoudige opgave voor onze topscorer, die daarmee op een bijzonder knappe 5 uit 5 kwam!



Na dit geweld volgden nog halfjes van Anne en Lars, die hun grootmeesterlijke tegenstanders keurig in bedwang hielden. Lars kreeg een lastige stelling op het bord tegen Felix Levin, maar zocht op tijd naar tegenspel en dit zal uiteindelijk afdoende zijn geweest voor een puntendeling. Anne offerde een kwaliteit tegen Daniel Hausrath en kreeg daar een pion en mooie velden voor terug. Het zag er op dat moment dusdanig rooskleurig uit voor ons dat de zaak forceren, voor zover dat überhaupt mogelijk was, een onnodig risico leek en Anne besloot dan ook het halve ei te nemen.



De stand begon er daardoor erg gunstig uit te zien voor ons, maar Voerendaal begon ook op enkele borden hun voordeel te cashen. Tijmen leek ontketend na zijn eerste overwinning voor SJ 1 dit seizoen, maar helaas kwam hij er in deze partij niet aan te pas tegen Bernhard Stillger. Op de vraag hoe zijn partij verlopen was, kwam hij op de terugweg niet verder dan “Ja….”, waarna verder vragen me overbodig leek.



Ook Nick wist zijn stelling niet droog te houden tegen Ivo Wantola. Gedurende de partij verloor hij steeds meer de controle over de stelling en kon hij het zwarte offensief geen tegenwicht bieden. Hij probeerde het eindspel nog lang te keepen, maar er bleek geen houden een, waarmee de stand weer gelijk getrokken werd.



Naast me zag ik dat Mark zich solide opstelde tegen Ruud van Meegen, maar Ruud toonde zich niet onder de indruk en zette zijn stuken goed neer. Wellicht dat Mark ergens een kansje op voordeel heeft gemist, maar zoals de partij zich voortzette wist Ruud keurig steeds meer zwaktes in het witte kamp te creëren, waardoor Mark genoodzaakt was een pion te geven. In plaats van deze meteen van het bord te snoepen, had Ruud er beter aan gedaan eerst nog wat lijnen te openen alvorens de materiële achterstand weg te poetsen. Nu kon Mark nog een vesting innemen, die het moeilijk maakte verdere vorderingen te maken. Na een remiseaanbod overwoog Mark kort om ijzer met handen te breken, maar hij zag in dat dit een onmogelijke opgave zou zijn en berustte in een puntendeling.



Met een 4-4 tussenstand leek het erop dat de wedstrijd in het gunstigste geval op 5-5 zou komen. Zelf was ik tegen Thomas Trella in een eindspel beland waarin twee resultaten mogelijk waren. Het was misschien niet verloren, maar mij was duidelijk dat Thomas zich dit tot het uiterste zou willen laten bewijzen. Stefan had na een aantal tactische schermutselingen en dame-eindspel op het bord tegen Valentin Buckels. Valentin had een pion meer, maar remise was zeker niet ondenkbaar. Een spannende climax hing in het verschiet!



Helaas ging het vanaf dit moment echter rap bergafwaarts voor ons. Stefan verloor zijn belangrijkste troef, de vrijpion op f3, en het was duidelijk dat hij bij nauwkeurig spel van wit niets meer in te brengen zou hebben. Dit maakte bij mij een ‘de dood of de gladiolen’-gevoel los, maar in het restant van de partij heb ik geen gladiool gezien en Thomas tikte het eindspel dan ook keurig uit. Ook bij Stefan gebeurden helaas geen wonderen meer, waardoor we de wedstrijd met 6-4 verloren.



Uiteraard waren we na afloop even van de wap, maar uiteindelijk bleek Voerendaal over het taaiere zitvlees te beschikken en daarmee valt er op hun zege weinig af te dingen. We besloten deze nederlaag van ons af te gaan eten bij ‘Touch of India’ in Eindhoven waar Herman, en wij in zijn kielzog, hartelijk ontvangen werden door de eigenaar. Tijdens deze heerlijke maaltijd was het weer gezelligheid troef en een blik op de stand leert ons dat een kleine misstap van Voerendaal genoeg is om ons weer volledig mee te laten doen. Aan ons dus om te druk erop te houden nu. Na een pauze in januari zal Venlo onze eerstvolgende tegenstander zijn, voor mij wederom een reünie met veel bekenden. Dan zullen we proberen iets oet d’n aek te gaon dreije!

Mart Nabuurs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten